جدال، جدال پارسی است

دسته: پرونده ویژه زبان فارسی در افغانستان, تحلیل, فرهنگ, هویت
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۵/۱۲
۴:۴۹ ب٫ظ
بازدید: 7

یکی از بحث‌های جنجالی در محافل سیاسی تاجیکان این است که مشکل ما با طالبان بر سر چه چیزی است؟ قومیت؟ مذهب؟ هویت؟ بالآخره چه چیزی؟

برخی‌ها می گویند طالبان قوم ندارند و مشکل ما با این گروه نیز قومی و هویتی نیست. این حرف‌ها، حرف‌های سیاسی است و بوی معامله‌گری از آن می‌آید. سیاسیون این حرف‌ها را عنوان می‌کنند تا راه تاریک و باریکی برای معامله ایجاد کنند.

اما مشکل واقعی تاجیکان با طالبان در چیزی است که در این خبری که از بامیان منتشر شده، آمده است:

در خبرها آمده است که قاری محمد یونس راشد، معین جوانان وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان، در همایشی در بامیان گفته است لازم نیست ادبیات فارسی بیاموزیم، بلکه باید رشته‌ها و حرفه‌هایی را بیاموزیم که بتوانیم با آن ابزار پیشرفته جنگی بسازیم.

در همین نشست، جوان تاجیک‌تباری بلند می‌شود و طالبان را به تعصب زبانی و مذهبی متهم کرده و می‌گوید شما تعصب زبانی دارید.

این یک نمونه‌ای از جلوه تقابل واقعی تاجیکان با طالبان است. این موارد نشان می‌دهد که تاجیکان در افغانستان طالبان را دشمن زبان، هویت و فرهنگ خود می‌دانند.

در دور اول طالبان نیز مشکل تاجیکان با این گروه مشکل هویتی و بر سر زبان و فرهنگ بود. یکی از مستندسازان ایرانی حکایت می‌کند که: «یادم می‌آید نیروهای مسعود می‌خواستند فرودگاهی را از کنترل طالبان بیرون سازد. من ‏در این فرصت دو کتاب که یکی مجموعه شعر سپید بود به او دادم. ایشان خیلی از شعر نو خوشش نمی‌آمد. بحث درباره شعر بالا گرفت. در این حین فرمانده‌هایش آمدند که گزارش عملیات را بدهند اما منتظر بودند بحث تمام شود.

همچنین بخوانید: جبهه آزادی مسئولیت حمله بر دفتر والی طالبان در پنجشیر را بر عهده گرفت

اما مسعود همین‌طور ادامه می‌داد. سرانجام مشاوری به نام «ملا قربان» پیش آمد و گفت: «بسیار ببخشید حالا گپ عملیات است، نه ادبیات.» مسعود خطاب به او گفت: «آبروی ما را پیش این ژورنالیست ایرانی بردی. کل این عملیات از خاطر همین ادبیات است.»

واقعیت این است که تاجیکان به عنوان یک قوم ایرانی به زبان فارسی، هویت و فرهنگ خود بسیار اهمیت می‌دهند. اساسا همه ایرانی‌تباران همین‌گونه‌اند.

سیدحسین نصر، فیلسوف ایرانی، درست می‌گوید که اقوام ایرانی در دوره‌ اسلامی پذیرفته بودند که پادشاهان شان ترک‌نژاد باشند (مانند سلاجقه و غزنویان)، اما فرهنگ مسلط باید فارسی باشد.

آن‌هایی که ماهیت واقعی تقابل امروزی را انکار می‌کنند، در سر هوای معامله دارند که کسی برای شان اجازه نخواهد داد.

نوشته های مرتبط :