سیاست استبدادی طالبان علیه اسماعیلیان بدخشان

دسته: تحلیل
نویسنده: درمحمد دادخواه
1403/10/15
2:29 ب.ظ
بازدید: 58

پایگاه خبری تحلیلی روایت : پس از بازگشت گروه طالبان به قدرت در افغانستان، این گروه با اعمال سیاست‌های سرکوب‌گرانه خود علیه اقلیت‌های مذهبی و قومی، از جمله اسماعیلیان، سیاست‌های مدهش و سرکوب‌گرانه‌ای خود را در پیش گرفته‌است. سیاست‌های ناگوار و هراس‌انگیز طالبان در قبال مذهب و قومیت در کشور به وضوح نمایان است و آن‌ها بر اساس رویکردهای فشار و اجحاف به قلع‌و‌قمع اقلیت‌های قومی و مذهبی پرداخته‌اند.

پس از بازگشت گروه طالبان به قدرت در افغانستان، این گروه با اعمال سیاست‌های سرکوب‌گرانه خود علیه اقلیت‌های مذهبی و قومی، از جمله اسماعیلیان، سیاست‌های مدهش و سرکوب‌گرانه‌ای خود را در پیش گرفته‌است. سیاست‌های ناگوار و هراس‌انگیز طالبان در قبال مذهب و قومیت در کشور به وضوح نمایان است و آن‌ها بر اساس رویکردهای فشار و اجحاف به قلع‌و‌قمع اقلیت‌های قومی و مذهبی پرداخته‌اند.

سیاست‌های سرکوب‌گرانه طالبان در امورات مهم کشوری به دو محور اصلی تقسیم می‌شود. نخست، سرکوب قومیت در بحث قدرت که به‌وضوح نمودهایش در کتب، مقالات، و سخنرانی‌ها مشاهده می‌شود. بازتاب آن توسط مخالفان و متخاصمان طالبان در بحث قدرت، دیده می‌شود. دوم، سیاست فشار علیه مذهب از سوی طالبان است که کمتر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در این زمینه، فشار طالبان به مذهب شیعه، به‌ویژه بر اسماعیلیان، لزوم بررسی را دارد، که کمتر توجهی‌ برآن صورت گرفته است.

تعداد کثیری اقلیت اسماعیلیه که عمدتاً در بدخشان و نواحی شمال‌شرقی افغانستان زندگی می‌کنند، در دوران آخر حکومت طالبان به‌طور سیستماتیک تحت آزار و اذیت شدید این گروه قرار گرفته‌اند. مناطق مرزی بدخشان، به‌ویژه ولسوالی‌های واخان و اشکاشم، مرکز فشار طالبان بر مذهب اسماعیلیه و اجرای سیاست‌های استبدادی آن‌ها بوده است. طالبان پس از به‌قدرت رسیدن و در آستانه‌ای ظهور مجددشان، تلاش کردند تا مذهب اسماعیلیان را در مناطق مرزی بدخشان تغییر داده و از فقر و تنگدستی مردم به‌عنوان ابزار فشار و فرصت مطلوب سوءاستفاده کنند. آن‌ها به عنوان نخستین اقدام، یکی از افراد اسماعیلی را در ولسورالی اشکاشم با تشریفات خاص به مذهب سنی‌ گرویدند و بر آن‌جا «کلمه شهادت» گفتند.

همچنین بخوانید: نشست دوحه؛ انتظارات طالبان، مخالفان و جامعه جهانی

پس از این اقدام، طالبان با استفاده از نهاد «امر به معروف» خود، به تبلیغات ضد اسماعیلی پرداخته و فشار بیشتری بر این جامعه وارد کردند. با ادامه این فعالیت‌ها، کشتار و قتل اسماعیلیان نیز به‌یک‌باره شیوع یافت. یکی از این‌نمونه‌ قتل‌های هدفمند و مشکوک اسماعیلیان، در ولسوالی واخان بود که طالبان پسر خوردسال و بی‌گناهی را به‌قتل رسانیدند که در این مورد هیچ‌گونه عکس‌العملی از سوی نهادهای بین‌المللی و ناظر بر اعمال طالبان، مشاهده نشد.

از سوی دیگر، تأسیس مدارس دینی به سبک اهل سنت برای اسماعیلیان در مناطق مرزی بدخشان، نشان‌دهنده محتوای سیاست منفعلانه طالبان است. تحمیل ممنوعیت ازدواج بین پسران اسماعیلی و دختران سنی‌مذهب نیز از دیگر اقدامات سیستماتیک طالبان برای محدود کردن فعالیت‌های مذهبی اسماعیلیان به شمار می‌آید. طالبان بر اساس دستور امیرشان فرمان داده‌اند که پسران سنی‌مذهب می‌توانند با دختران اسماعیلی‌مذهب بدخشان ازدواج کنند؛ ولی هیچ دختر سنی‌مذهب نمی‌تواند با پسر اسماعیلی‌مذهب عقد نکاح کند.

آخرین نوع اقدامات طالبان در جهت ادامه استبدادشان علیه اسماعیلیان بدخشان در قالب نوار ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود، که نشان می‌دهد مقام‌های نظامی طالبان در این ولایت، اسماعیلیان را تكفیر کرده و در ملأ عام به مذهب آن‌ها توهین می‌کنند.

در نهایت، سیاست‌های سرکوب‌گرانه طالبان علیه اسماعیلیان ادامه داشته و به اوج خود رسیده است؛ که در صورت عدم واکنش و اقدام مناسب از سوی نهادهای بین‌المللی، مذهب اسماعیلیه در بدخشان با بحران‌ها و چالش‌های جدی مواجه خواهد شد.

نوشته های مرتبط :