طالبان؛ از استبداد تا دموکراسی اسلامی؟

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
۱۴۰۳/۰۵/۲۳
۱۲:۲۶ ب٫ظ
بازدید: 9

پایگاه خبری تحلیلی روایت : ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، در سومین سالگرد سقوط افغانستان به دست این گروه، در واکنش به مستبد خواندن حکومت شان از سوی برخی کشورها و سازمان‌های بین‌المللی گفته‌است: «ما مستبد بودن حاکمیت خود را قبول نداریم.»و تاکید کرد که «سازوکارهای شنیدن صدای مردم در دولت وجود دارد.»او افزود: «ممکن است این میکانیز‌م‌ها مانند دولت‌ قبل یا آنچه در دولت‌های دموکراتیک رایج است، نباشد اما ما این سازوکارها را به‌صورت اسلامی توسعه داده‌ایم و به منافع کشور پایبند هستیم.»

ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، در سومین سالگرد سقوط افغانستان به دست این گروه، در واکنش به مستبد خواندن حکومت شان از سوی برخی کشورها و سازمان‌های بین‌المللی گفته‌است: «ما مستبد بودن حاکمیت خود را قبول نداریم.»

و تاکید کرد که «سازوکارهای شنیدن صدای مردم در دولت وجود دارد.»

او افزود: «ممکن است این میکانیز‌م‌ها مانند دولت‌ قبل یا آنچه در دولت‌های دموکراتیک رایج است، نباشد اما ما این سازوکارها را به‌صورت اسلامی توسعه داده‌ایم و به منافع کشور پایبند هستیم.»

اما به باور کارشناسان، اظهارات طالبان مبنی بر عدم استبداد در حکومت این گروه و وجود سازوکارهای شنوایی صدای مردم در افغانستان، با واقعیت‌های موجود در این کشور همخوانی ندارد. در حالی که طالبان مدعی است نظامی اسلامی و مردمی را برپا کرده‌است، شواهد نشان می‌دهد که این گروه حاکمیتی استبدادی و سرکوبگر را برقرار کرده‌است. طالبان به قدری مستبد هستند که حتی استبداد خودشان را نوع دموکراسی می‌دانند.

طالبان با ممنوعیت احزاب سیاسی، محدود کردن شدید فعالیت‌های مدنی، ممنوعیت آزادی بیان و سرکوب بی‌رحمانه مخالفان، فضای سیاسی را در افغانستان بسته‌است. گزارش‌های متعدد از سوی سازمان‌های حقوق بشری به شمول سازمان ملل، حاکی از نقض گسترده حقوق بشر در افغانستان زیر سلطه طالبان است است. شکنجه، اعدام‌های خودسرانه، محدودیت‌های شدید بر آزادی بیان و تجمع و تبعیض جنسیتی علیه زنان و منع کامل دختران از آموزش و تحصیل، از جمله این نقض‌ها هستند.

در تازه ‌ترین مورد روز گذشته سازمان حقوق بشری رواداری گزارش داد که در ۶ ماه اول سال جاری میلادی ۲۳۹ نفر در «حملات هدفمند انتحاری و انفجاری» یا به طور هدفمند و فراقضایی کشته شدند.

همچنین بخوانید: آیا مادرِ کرزی، نام نداشت؟

این سازمان گفته‌است که قربانیان شامل کارمندان حکومت پیشین، زنان، کودکان، بزرگان قومی و مخالفان طالبان‌اند.

این سازمان رواداری در گزارش خود همچنین گفته‌است که در جریان شش ماه نخست امسال، دست‌کم ۶۱۴ نفر به شمول ۳۳ زن به صورت خودسرانه و غیرقانونی بازداشت و زندانی شده‌اند.

این سازمان همچنان گفته است که سال گذشته در همین بازه زمانی، ۲۲۲ مورد بازداشت خودسرانه و غیرقانونی را ثبت کرده‌بود که مقایسه آن با آمار امسال، بیش از دو برابر افزایش را نشان می‌دهد.

با وجود این، طالبان همچنان بر ادعای خود مبنی بر عدم وجود استبداد و عفو عمومی پافشاری می‌کند.

این تناقض آشکار، پرسش‌های جدی را درباره ماهیت حکومت طالبان و اهداف آن مطرح می‌سازد. یکی از دلایل اصلی این ادعاها، تلاش طالبان برای کسب مشروعیت بین‌المللی و جلب حمایت کشورهای دیگر است. همچنین، با توجیه اقدامات خود به نام اسلام و دموکراسی اسلامی، طالبان سعی دارد تا مخالفت‌های داخلی و بین‌المللی را کاهش دهد و انسجام داخلی خود را حفظ کند.

اما واقعیت این است که هیچ سازوکار دموکراتیکی در افغانستان تحت حاکمیت طالبان وجود ندارد. مردم کشور از هیچگونه آزادی برخوردار نیستند و هرگونه مخالفتی با سرکوب شدید روبرو می‌شود. این وضعیت نه تنها برای مردم افغانستان، بلکه برای کل منطقه و جهان نیز نگران‌کننده است.

نوشته های مرتبط :