طالبان و آزادی بیان؛ بسته شدن رسانه‌ها و فشار بر خبرنگاران

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
1403/04/30
11:05 ق.ظ
بازدید: 10

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در حالی که افزایش محدودیت‌های شدید بر آزادی بیان و حقوق اساسی شهروندان به یکی از ویژگی‌های بارز طالبان تبدیل شده‌است، بسیاری از رسانه‌ها نیز بالاجبار یا تن به معامله داده‌اند و یا یا مجبور شده‌اند فعالیت خود را متوقف سازند، به جز آنانی که از همان اوایل با این گروه پیوندهای داشتند.

در حالی که افزایش محدودیت‌های شدید بر آزادی بیان و حقوق اساسی شهروندان به یکی از ویژگی‌های بارز طالبان تبدیل شده‌است، بسیاری از رسانه‌ها نیز بالاجبار یا تن به معامله داده‌اند و یا یا مجبور شده‌اند فعالیت خود را متوقف سازند، به جز آنانی که از همان اوایل با این گروه پیوندهای داشتند.

تازه‌‌ترین گزارش مرکز خبرنگاران افغانستان تصویری از وضعیت رسانه‌ها و خبرنگاران ارائه می‌دهد که نشان دهنده‌ی دشواری کار رسانه و خبرنگاری زیر سلطه‌ی طالبان است.

براساس گزارش اخیر این مرکز، در نیمه اول سال ۲۰۲۴، طالبان هفت رسانه را بسته‌اند. این رسانه‌ها شامل دو تلویزیون در کابل، دو رادیو در غزنی و سه رادیو در سه ولایت‌ لغمان، پروان و خوست هستند.
برخی از این رسانه‌ها به دلیل تمدید نشدن جواز از سوی استخبارات طالبان از فعالیت بازمانده‌است.
همچنین سه رادیو محلی به‌گونه موقت بسته شدند اما دو تلویزیون و دو رادیو همچنان بسته هستند و اجازه بازگشایی به آن‌ها داده نشده است.

این گزارش همچنین از ثبت ۸۹ مورد نقض حقوق خبرنگاران و رسانه‌ها شامل ۶۰ مورد تهدید و ۲۹ مورد بازداشت خبر می‌دهد.

از جمله خبرنگاران بازداشت شده یک خبرنگار که در ۱۸ حمل ۱۴۰۳ خورشیدی در غزنی بازداشت شده بود، همچنان زندانی است.

به گفته این مرکز محدودیت‌های طالبان بر کار رسانه‌ها در ولایت‌های جنوب و شرق بیشتر است.
خبرنگاران در این مناطق تنها با تایید مقامات محلی می‌توانند با رسانه‌های سراسری همکاری کنند و این فشار شامل نشر هرگونه موضوع در شبکه‌های اجتماعی و حساب‌های شخصی خبرنگاران نیز می‌شود.

محدودیت‌های طالبان همچنین بر کار رسانه‌ها در ولایت‌های مختلف، به ویژه در زمینه نشر برنامه‌ها با صدای زنان و استفاده از موسیقی، همچنان پابرجاست.

همچنین بخوانید: وزیر امر به معروف طالبان: برای حفظ عزت زنان بر سر آنان چادر می‌اندازیم

با توجه به وضعیت نگران‌کننده‌ای که گزارش اخیر مرکز خبرنگاران افغانستان ارایه کرده‌است، ممکن است این پرسش به ذهن بسیاری مطرح شود که چرا جامعه بین‌الملل و نهادهای حامی رسانه‌‌ها از آزادی‌ بیان و آزادی رسانه‌ها در افغانستان حمایت چندانی نمی کنند؟

در پاسخ به این پرسش می‌توان گفت که متأسفانه، تجربه‌های گذشته نشان داده‌است که جامعه بین‌المللی در زمینه‌های مختلف از جمله حقوق زنان، حقوق اقوام و مذاهب، و حتی جلوگیری از کشتار مردم بی‌گناه، نتوانسته‌است اقدامات مؤثری انجام داده و به‌رغم تلاش‌های بین‌المللی، در عمل شاهد نبود اقدام‌های قوی و کارآمد برای حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی بوده‌ایم. این امر نشان می‌دهد که نمی‌توان به جامعه بین‌المللی و سازمان‌های حامی رسانه‌ها در حال حاضر برای حمایت از رسانه‌ها و خبرنگاران در افغانستان امید زیادی داشت.
و زمانی می‌توان به این عملکرد جامعه بین‌الملل امیدوار شد که سیاست‌های کشورها و نهادهای بین‌المللی به‌طور خاص بر مبنای حمایت از آزادی بیان و رسانه‌ها در افغانستان بچرخد. در غیر این صورت، ادامه وضعیت فعلی و عدم اقدام مؤثر می‌تواند به تداوم سرکوب و محدودیت‌های بیشتر منجر شود.

نوشته های مرتبط :