بسم الله الرحمن الرحیم
سومین نامه سرگشاده به رهبران امارت اسلامی افغانستان
سران محترم امارت اسلامی السلام علیکم!
می‌دانم که این نامه من یا به شما نمی‌رسد و یا اگر هم برسد، تأثیر زیادی نمی‌کند اما من به عنوان فرد تحصیل‌کرده، سال‌دیده و مهاجر افغان به خاطر رفع مسئولیت وجدانی، این چند سطر را برای‌تان می‌نویسم:
بزرگان محترم!
شما از یک‌طرف دروازه‌های لیسه‌ها/دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها را به روی دختران بسته و از طرف دیگر، آن عده از زنان نان‌آور خانواده را که مسئولیت پیدا کردن نفقه برای فرزندان خود را داشتند، خانه‌نشین کرده‌اید. شما با این اقدام، قشر تحصیل‌کرده در داخل و خارج از افغانستان را از خود آزرده‌خاطر کردید.
علیه آزادی بیان، اعلان جهاد کرده‌اید و کسی که جرأت انتقاد از عملکرد شما دارد مانند مطیع‌الله ویسا را راهی زندان می‌کنید. شما برای دستگیری و زندانی کردن منتقدان خود دلایلی ارائه می‌کنید که مورد قناعت هیچ‌کسی در داخل و خارج از افغانستان قرار نمی‌گیرد. افزون بر این؛ هنوز قتل مرموز حامیان و نظامیان رژیم سابق ادامه دارد که مردم وقوع این رویدادها را از سوی شما می‌دانند. در این میان کسی به اعلامیه‌های شما که خود را از چنین اتفاقاتی بی‌اطلاع می‌دانید، اهمیت نمی‌دهد و به آن باور نمی‌کند.
بزرگان محترم!
تصاحب قدرت با زور امکان‌پذیر است اما تاریخ ثابت کرده است که نگهداشتن قدرت به زور، غیرممکن است. شما را باید به این نکته متوجه کنم که نه پشتون‌ها و نه هیچ قومیت دیگر افغانستان، حق ندارد قدرت را در انحصار بگیرد و اقوام دیگر را که مانند پشتون‌ها از صدها و بلکه هزاران سال پیش در این خاک زندگی می‌کنند، از قدرت محروم کند و به حاشیه براند.
قدرت در نظام فعلی شما نه تنها در اختیار پشتون‌ها است بلکه خاصتاً در دست طالبان جنوب‌غرب یا اصطلاحاً در اختیار طالبان «قندهار بزرگ» قرار دارد. با این اقدام خود همه اقوام افغانستان اعم از تاجیک، هزاره، اوزبک، ترکمن و سایر اقوام کوچک‌تر و حتی پشتون‌های غیرقندهاری را از خود ناراحت نموده و همه را نسبت به پشتون‌ها به خصوص ساکنان جنوب‌غرب، بدبین کرده‌اید.
خدای‌نکرده اگر اتفاق بدی رخ که حوادث غیرقابل پیش‌بینی است، در این صورت همه پشتون‌ها که با شما ذینفع نبودند، تاوان پس خواهند داد.
این سخن مرا شوخی ندانید. اینجا ارتش سرخ اتحاد شوروی در مقابل ما شکست فضاحت‌باری را متحمل شد و نظام وحشت مجاهدین پاکستانی به دلیل نارضایتی مردم از مجاهدین، توسط شما سقوط کرد. حاکمیت اول شما به خاطر دوستی با وهابی‌ها و دشمنی با مردم افغانستان، سزای خود را دید. آمریکا و ناتو هم در این خاک شکست خوردند.
شما چه فکر کرده‌اید؟ آیا از فولاد ساخته شده‌اید؟
این را قبول دارم که آمریکا برای شما بسته‌های چهل‌میلیون دالری می‌فرستد اما ارسال این بسته‌ها تا قیامت ادامه نخواهد داشت. آمریکا که به دولت‌های حامد کرزی و اشرف غنی وفا نکرد، دوستی این کشور با شما هم فقط تا لحظه برآورده شدن منافع‌اش ادامه دارد.
روزی نه آمریکا و نه بسته‌های دالری‌اش خواهد بود اما شما هستید و این مردم ناراضی و خشم‌گین.
همان‌طور که شما تانک‌ها و هاموهای آمریکا را توسط موترسیکل گرفتید، روزی ملیت‌های ناراضی افغانستان، موترسیکل‌های شما را با بایسکل و دست خالی خواهند گرفت.
تکرار می‌کنم که متأسفانه تاوان و ضرر حوادث ناگوار بعدی، متوجه پشتون‌ها است زیرا همه شما پشتون هستید و روی حقوق سایر اقوام شریف افغانستان پا گذاشته‌اید و آنان را تجرید کرده و به حاشیه رانده‌اید.
هر فردی در جهان که اسم شما را می‌شنود، دیدگاه مساعدی به شما ندارد. افغان‌های ساکن در خارج به دلیل اعمال شما، از اسم پشتون‌ها خجالت می‌کشند.
سازمان ملل با همه برنامه‌های شما مخالفت دارد. در جهان هیچ کشوری حتی پاکستان شما را به رسمیت نشناخته است. این وضعیت نمی‌تواند تا قیامت ادامه داشته باشد. مقابله با همه اقوام غیرپشتون در افغانستان و روشنفکران پشتون و همین‌طور مقابله با همه جهان تا قیامت امکان‌پذیر نیست.
شما نشئه و سرمست قدرت هستید و به همین دلیل چشمان‌تان کور و گوش‌های شما کر است. ما که در قدرت حضور نداریم از این سرمستی به دور هستیم؛ هم چشمان ما می‌بیند و هم گوش‌های ما می‌شنود. اگر شما نمی‌بینید و نمی‌شنوید، از چشم‌ها و گوش‌های ملیت‌های ناراض کشور بهره ببرید.
با جرأت می‌توانم بگویم که مردم افغانستان مانند دولت اول حاکمیت شما، صددرصد از شما ناراضی هستند. این نکته را در دور اول حاکمیت شما به ملامحمدعمر هم گفته بودم. خلاصه کلام این که در حافظه تاریخ، قدرتی وجود ندارد که تا ابد بر مخالفان و مردم ناراض، با زور حکومت کند.
و ما علینا الّا البلاغ المبین
عبدالباری جهانی
دهم حمل ۱۴۰۲
