مدارس سنتی افغانستان و پاکستان؛ کودکان و فساد جنسی

دسته: روایت مردمی
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۵/۲۹
۲:۰۵ ب٫ظ
بازدید: 95

تعدادی بسیاری از مدارس سنتی در افغانستان و پاکستان در کنار این‌که محل افراط گرایی است، مکان سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان نیز است. در طول سال‌های مختلف و متمادی علاوه بر اینکه جوامع از ناحیه افراط گرایی این مدارس آسیب دیده اند، هر ازگاهی گوشه‌هایی از فساد جنسی این مدارس و افراد مربوط به آن رسوایی‌هایی خلق کرده است.

یکی از نکات مهم راجع به فساد اخلاقی که در مدارس سنتی وجود دارد، عدم سواد کافی مجریان و آموزش‌دهندگان این مدارس است. یعنی علاوه بر جهل که در زمینه تعلیم و تعلم در این مراکز وجود دارد، برداشت سطحی از دین، ندانستن‌ فقه و اصول اسلامی، شعور پایین و همه ی این موارد به انجام این گونه فساد کمک کرده/ می‌کند. اگر نگاهی به رسوای‌های اخلاقی که در مدارس و یا از سوی مجریان مدارس صورت گرفته بیندازیم، اکثریت به اتفاق این موارد از سوی افرادی صورت گرفته که سواد کافی دینی نداشته اند. این عدم سواد باعث شده تا این متولیان دست به جنایت و فساد اخلاقی بزنند و رسوایی‌های بزرگ را به بار آورند.

نکته دیگر در زمینه فساد اخلاقی که از سوی افرادی تحت عنوان ملا و مولوی و قاری انجام می‌شود؛ اعتماد بی‌پایه جامعه و خانواده ها به این جماعت است. خانواده‌های سنتی در واقع گوش به امر و فرمان این عالم‌نماهای بی سواد هستند. بسیاری از خانواده‌ها فرزندان شان را بی محابا به مدارس و مراکزی که دروس دینی آموزش می‌دهند می سپارند و بدین‌ باور هستند که این مکان حتی امن‌تر از خانه‌ی آنان برای فرزندان شان خواهند بود. در حالیکه اکثریت این خانواده‌ها نمی دانند که ملا‌های کم سواد و بی‌سواد مدارس و مساجد بسیار جاهل‌تر و فاسد‌تر از افراد عوام جامعه بوده و با سواستفاده از دین و اعتماد مردم، دست به جنایت و فساد می‌زنند. بنابر‌این خانواده‌های سنتی افغانستان با اعتماد بی‌جا و بیش از حد و با تقدیم فرزندان شان به مدارس و مراکز آموزش‌های سنتی شبانه‌روزی، خود زمینه تجاوز به آنان را فراهم می‌سازند.

یکی دیگر از موارد چالشی و تاثیرگذار در خلق فجایع تجاوز‌های جنسی که در مدارس و مراکز آموز‌ش‌های سنتی انجام گرفته و می‌گیرد، غیر معیاری بودن روابط است. در مدارس سنتی هیچ قاعده‌ و اصولی راجع به چگونگی برنامه تدریس، زمان بندی آموزشی ۲۴ ساعته، سازوکار مدیریت احتیاطی و از همه مهمتر کنترل افراد آموزش دهنده وجود ندارد. تمامی این موارد سبب شده تا نوعی روابط عاطفی توام با ابراز علاقه و گرایش ها شکل بگیرد. البته این موارد تنها مربوط به مدارس دینی پاکستان و افغانستان نیست؛ این مسئله متاسفانه در مسیحیت و مکاتب دیگر که کودکان را تحت تکفل آموزشی قرار می‌دهند وجود داشته و دارد. حتی در سال‌های پسین بارها شاهد بوده‌ ایم که موارد متعدد از تجاوز های جنسی و فساد اخلاقی از سوی راهب‌ها و پاپ ‌ها صورت گرفته است. بنا بر این روابط عاطفی خارج از قاعده در هر زمان و مکان و دین و مکتب می‌تواند فاجعه آمیز باشد.

نوشته های مرتبط :