خاطرات کسی که هرگز وجود نداشت

دسته: تحلیل
نویسنده: سمیه شریفی، خزان
1403/12/12
9:19 ق.ظ
بازدید: 18

پایگاه خبری تحلیلی روایت : آنا در اتاقی سفید بیدار شد؛ سقفی بی‌پایان و دیوارهایی که به هیچ جا ختم نمی‌شدند. ذهنش پر از خاطراتی بود؛ کودکی در شهری کوچک، مادرش که همیشه کیک شکلاتی می‌پخت، و برادری که شب‌ها قصه‌های ترسناک تعریف می‌کرد. اما مشکلی وجود داشت؛ او نه شهرش را به یاد می‌آورد و نه حتی صورت مادرش را.

پیش درآمد

چه می‌شود اگر زندگی شما داستانی باشد که هیچ‌کس آن را ننوشته؟ اگر تمام خاطراتی که از گذشته دارید، تنها توهمی باشدکه هرگز در واقعیت اتفاق نیفتاده است؟ این داستان در باره دختری است که در دنیایی عجیب بیدار می‌شود؛ دنیایی که در آن هرآنچه می‌داند، چیزی بیش از سایه‌ای از واقعیت نیست.

بیداری در خلأ
آنا در اتاقی سفید بیدار شد؛ سقفی بی‌پایان و دیوارهایی که به هیچ جا ختم نمی‌شدند. ذهنش پر از خاطراتی بود؛ کودکی در شهری کوچک، مادرش که همیشه کیک شکلاتی می‌پخت، و برادری که شب‌ها قصه‌های ترسناک تعریف می‌کرد. اما مشکلی وجود داشت؛ او نه شهرش را به یاد می‌آورد و نه حتی صورت مادرش را.

چند دقیقه طول کشید تا متوجه شود لباس سفیدی به تن دارد که هیچ لکه‌ای بر آن نیست. هیچ در، پنجره، یا صدایی در اطراف‌اش نبود. تنها چیزی که وجود داشت، سکوت مطلق بود.

با خود زمزه کرد: «من کجا هستم؟» اما پاسخی نبود. در این لحظه، نقطه‌ای سیاه در میان دیوار سفید ظاهر شد و به آرامی به اندازه یک در کوچک گسترش یافت. آنا، که هیچ انتخابی نداشت، از میان آن عبور کرد و وارد مکانی شد که هیچ‌کس نمی‌توانست آن را پیش‌بینی کند.
وارد شهری شد که انگار نقاشی شده بود؛ آسمان به رنگ‌های غیر واقعی سبز و بنفش، خیابان‌هایی که در هوا معلق بودند، و مردمی که بدون اینکه چیزی بگویند، راه می‌رفتند. هر فردی که از کنارش عبور می‌کرد، به نظر می‌رسید چهره‌ای آشنا دارد، اما وقتی تلاش می‌کرد به یاد آورد که آن‌ها را کجا دیده است، ذهنش خالی می‌شد.

همچنین بخوانید: عشق نا فرجام(بی‌گل و بی‌برگ)

در گوشه‌ای از شهر، زنی با کلاه سیاه در روی نیمکت نشسته بود و کتابی در دست داشت. وقتی آنا نزدیک شد، زن سرش را بلند کرد و گفت: « منتظرت بودم.»
آنا گفت: « منتظر من!؟ شما کی هستید؟»
زن لبخند زد و کتاب را به او نشان داد. روی جلد آن نوشته بود: «خاطرات آنا»
آنا کتاب را گرفت و صفحات آن را ورق زد. هر صفحه پر بود از زندگی‌هایی که به نظر می‌آمد مال خودش باشد، اما هیچ کدام واقعی نبودند. او در یک صفحه معلمی بود که به کودکان درس می‌داد، در صفحه دیگر زنی بود در جنگی عظیم شرکت کرده بود، و در صفحه‌ای دیگر قاتلی بود که در پی شکار دشمنانش بود.

آنا گفت: « این ها چه معنایی دارند؟»
زن پاسخ داد: «تو هرگز وجود نداشتی. هر آنچه به یاد داری، تنها تکه‌هایی از داستان‌هایی است که ما برای تو ساختیم.»
آنا دریافت که او نه یک انسان واقعی، بلکه یک شخصیت ساختگی است که در ذهن انسان‌ها خلق شده است. او محصول افکار و تخیلات نویسندگانی بود که از او برای داستان‌هایشان استفاده کرده بودند. اما حالا، او از تمام این داستان‌ها جدا شده و به دنیای میان تخیل و واقعیت پرتاب شده بود.
او تصمیم گرفت راهی برای اثبات وجود خودش پیدا کند. اگر چه نمی‌توانست گذشته‌اش را تغییر دهد، اما می‌توانست آینده‌ای واقعی برای خود بسازد. او شروع به بازنویسی کتاب خاطراتش کرد، اما این بار، داستان‌هایی را که خودش انتخاب کرده بود.

در پایان، آنا موفق شد از دنیای سفید و شهر غیر واقعی فرار کند و وارد دنیای واقعی شود. اما مشکلی وجود داشت: « هیچ‌کس نمی‌توانست او را ببیند یا صدایش را بشنود. او یک شبح بود؛ کسی که از داستان‌ها فرار کرده، اما در دنیای واقعی نیز جایی نداشت.

همچنین بخوانید: روان‌کاوی فرهاد فره‌مند براساس داستان کوتاه «جعبه‌ی مقوایی»

آنا، با استفاده از توانایی‌اش برای ورود به ذهن نویسندگان، تصمیم گرفت خودش داستانی بنویسد که در آن، واقعیت و تخیل به هم بپیوندند. کتابی که او نوشت، بعد‎‌ها به پر خواننده‌ترین کتاب جهان تبدیل شد، اما هیچ‌کس نمی‌‍دانست نویسنده واقعی‌اش چه کسی بوده است.

شاید همین خالا، آنا در ذهن شما زندگی می‌کند، منتظر است که داستانی از او بنویسید. اماآیا شما می‌توانید بفهمید که او واقعا وجود دارد یا تنها زاییده تخیلتان است؟

آیا ما آن چیزی هستیم که فکر می‌کنیم، یا تنها داستان‌هایی هستیم که دیگران برای ما نوشته‌اند؟

نوشته های مرتبط :