چریک‌های وادی زیتون!

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالطیف پدرام
۱۴۰۳/۰۸/۱۴
۳:۰۱ ب٫ظ
بازدید: 206

پایگاه خبری تحلیلی روایت : وقتی در فلسطین، در لبنان و در غزه کوچه به کوچه، شهر به شهر، باغ به باغ و زیتون به زیتون نگاه می‌کنی چگونه نصرالله‌ها، هنیه‌ها و سنوار‌ها(چریک‌های وادی زیتون) می‌آیند، مقاومت می‌کنند، می‌رزمند و به سان سپیدارهای بلند و تابناک، بر کرانه‌های بارآور این خط و خطه‌ی همیشه در مقاومت و مبارزه به خاک می‌افتند و رزمنده‌گان و شهیدان کوچکی دوباره و هزار هزار از خاکستر خود متولد می‌شوند تا درفش مقاومت و آزادی را همچنان در اهتزاز نگه دارند؛ حجم کثیف تکدی و گدایی حقیر و شرم‌آور جمع و جماعت مختلف الجنسی افغانی… در دروازه‌های حاکمان شرق و غرب، و به ویژه همان شمار قاتلان بی‌رحم بی‌دفاع‌ترین و در عین حال مستحق‌ترین مردمان جهان و نیز مردم افغانستان چونان چون پتک گران بر سرت فرود می‌آید و آن گاه از خود می‌پرسی این ها اند آزادی‌خواهان، میهن‌پرستان و اشرف‌المخلوقات جهان؟ وقتی این «اشرف‌المخلوقات» را می‌بینم که فرنگ به فرنگ می‌گردند، می‌خورند، می‌نوشند و می‌لولند و التماس می‌کنند که یک بار دیگر هم که شده آن ها را به قدرت برگردانند یعنی به آن زندگی‌های لوکس و هزار و یک شبی، و کلکسیون‌های مال و ماده و ماشین، می‌خواهی بر اخس‌المخلوقات درود و سلام بفرستی و سر تعظیم فرود بیاوری!

رای بزرگان این است که، هر قدر از زمان وقوع یک رخداد مهم فاصله بگیرید، بهتر می‌توانید به عنوان مورخ به آن نظر افکنید؛ انگار از فراز قله‌ی بلندی به زیر و یا دورا دور نگاه می‌کنید، طبعآ دید و افق دید باز تر می‌شود و وسیع‌تر می‌نماید.

میدان‌های خونین نبرد در فلسطین و لبنان و به ویژه در باریکه یا نوار غزه، در سرزمین‌های اشغالی، کرانه‌ی باختری و در مقیاس اروپایی آن اوکراین در جهات متفاوت قابل تامل، آموزنده و عبرت‌انگیز اند.

زلینسکی، برای تامین منافع ناتو و در نهایت آمریکا و طبعآ میل به دزدی از این خوان یغمای دالر، برای تامین منافع خود و خانواده خود سرزمین زیبای اوکراین را به خاک و خون کشید؛ در این سوی جهان غرب، در فلسطین، در لبنان و در غزه مردمان مبارز با نیرو و نظام و اسلحه‌ی کاملا نابرابر اما استوار بر خون و خاک خویش در مقابل مسلح‌ترین و جنایتکارترین قدرت اتومی خاورمیانه و سوگلی مورد حمایت کامل غرب و آمریکا(رژیم صهیونیستی) ایستاد می‌شوند، سینه سپر می‌کنند، به زمین می‌افتند و دوباره روی زانوی خود بلند می‌شوند و حتا با پاره سنگی و تکه‌ی چوبی به دشمن خونخوار و متجاوز حمله می‌کنند تا به قول زنده‌یاد منوچهرآتشی: بار دیگر مقابل دژخیم بنشینند… یعنی مقابل شوند و چشم در چشم و چهره به چهره با دشمن در این بزنگاه خونین، آزادی را تسبیحی بگویند!

وقتی در فلسطین، در لبنان و در غزه کوچه به کوچه، شهر به شهر، باغ به باغ و زیتون به زیتون نگاه می‌کنی چگونه نصرالله‌ها، هنیه‌ها و سنوار‌ها(چریک‌های وادی زیتون) می‌آیند، مقاومت می‌کنند، می‌رزمند و به سان سپیدارهای بلند و تابناک، بر کرانه‌های بارآور این خط و خطه‌ی همیشه در مقاومت و مبارزه به خاک می‌افتند و رزمنده‌گان و شهیدان کوچکی دوباره و هزار هزار از خاکستر خود متولد می‌شوند تا درفش مقاومت و آزادی را همچنان در اهتزاز نگه دارند؛ حجم کثیف تکدی و گدایی حقیر و شرم‌آور جمع و جماعت مختلف الجنسی افغانی… در دروازه‌های حاکمان شرق و غرب، و به ویژه همان شمار قاتلان بی‌رحم بی‌دفاع‌ترین و در عین حال مستحق‌ترین مردمان جهان و نیز مردم افغانستان چونان چون پتک گران بر سرت فرود می‌آید و آن گاه از خود می‌پرسی این ها اند آزادی‌خواهان، میهن‌پرستان و اشرف‌المخلوقات جهان؟ وقتی این «اشرف‌المخلوقات» را می‌بینم که فرنگ به فرنگ می‌گردند، می‌خورند، می‌نوشند و می‌لولند و التماس می‌کنند که یک بار دیگر هم که شده آن ها را به قدرت برگردانند یعنی به آن زندگی‌های لوکس و هزار و یک شبی، و کلکسیون‌های مال و ماده و ماشین، می‌خواهی بر اخس‌المخلوقات درود و سلام بفرستی و سر تعظیم فرود بیاوری!

همچنین بخوانید: بورل: تراژدی غزه پایان نیابد کل خاورمیانه شعله‌ور می‌شود

می‌خواهم در این مجال تنگ و تلخ و دردناک برگردم و به گذشته‌های دور تر نگاه کنم و‌ بپرسم مگر آمریکا در جنگ‌های چهل-پنجاه سال پسین افغانستان چه اندازه نفوذی، چه قدر زلینسکی‌ها به مصاف فرستاده بوده و ما بی‌خبر؛ چه قدر خرابکار و دشمن با جان و مال و مردم و میهن!

باری با توجه به آن چه در اوکراین می‌گذرد با آن چه همین حالا در غزه و لبنان و فلسطین می‌بینیم، دیگر باور نمی‌کنم ممدوحان و دردانه‌های غرب لحظه‌ی هم صادقانه و آگاهانه برای آزادی و عدالت اندیشیده باشند. زمانی که آمریکا و متحدانش و عوامل‌اش مجسمه‌های دروغین و شمایل بزک‌شده‌ی نوکران خود را ذیل نام قهرمانان و‌ آزادی‌خواهان ساختگی برمی‌افرازند، تندیس بزرگ و بلند آزادی و عدالت واقعی است که مورد تحقیر و حمله قرار می‌گیرد؛ چرا که به تجربه آموخته‌ایم آمریکا هیچ آزادی‌خواه اصیل و واقعی را تمجید و ستایش نمی‌کند و نخواهد کرد. نام هیچ شهر، روستا، کوه و دره‌ای را با تندیس آزادی خواه و انقلابی بزرگ آمریکای لاتین یعنی ارنستوچگوارا مزین و شکوهمند نساخته است!
همان‌گونه که دموکراسی، حقوق‌بشر، عدالت، حقوق کودکان و زنان و هر چه از قماش انسانیت است در روایت آمریکایی آن مورد شک و تردید و انکار قرار گرفته است ممدوحان اش نیز در چنین وضعیتی بطلان‌پذیر قرار گرفته اند. وقتی آمریکا و امپریالیسم می‌خواهند گروه، جریان و حرکتی را تقدیر و ستایش کنند باید به آن‌ها و درستی و سلامت شان شک کرد. همین جا سخن اندیشمند و مبارز آلمانی سده بیستم به یادم می‌آید یعنی سخن آگوست بیبل:
«هر وقت که در پارلمان آلمان مرتجعین برایم کف می‌زنند برمیگردم، شک می‌کنم و به رفقا گزارش می‌دهم ای بیبل پیر! باز چه خطایی از تو سر زد چه غلطی کردی که فاشیست‌ها برایت کف زدند»؟ واقعآ آن‌گاه که آمریکایی‌ها و شرکا برای جریان‌هایی، دولت‌هایی یا آدم‌هایی تبلیغ می‌کنند شخصیت‌سازی می‌کنند و حتا از چپن و لباس هم بت می‌سازند و بوی کاریزما می‌شنوند و به خورد مردمان می‌دهند از خودم می‌پرسم این گل‌های سر سبد غرب چه قدر باید علیه آزادی و عدالت رزمیده باشند، خیانت کرده باشند که چنین محبوب و دلپذیر توجیه و تبلیغ شان می‌کنند؟!

همچنین بخوانید: وزیر صحت عامه طالبان و معاون سفیر ایران در کابل درباره «همکاری‌های صحی» گفت‌وگو کردند

نویسنده: عبدالطیف پدرام

نوشته های مرتبط :