آیا مقایسه شیخ حسینه و اشرف غنی درست است؟

دسته: تحلیل
نویسنده: حکیم حکمت
1403/05/16
12:34 ب.ظ
بازدید: 22

پایگاه خبری تحلیلی روایت : دیروز (5 اگوست) شیخ حسینه، نخست وزیر کشور پرجمعیت بنگلادش، از سمت نخست وزیری استعفا داده و به هندوستان فرار کرد.او پس از آن مجبور به استعفا از پست نخست وزیری و فرار از کشور گردید که شهروندان بنگلادیش، به ویژه دانش‌جویان، علیه‌اش اعتراضات خیابانی راه انداخته و این اعتراضات به خشونت کشیده بود.از دیروز بدین‌سو، کاربران شبکه‌های اجتماعی در افغانستان فرار او را با فرار اشرف ‌غنی مقایسه کرده و این حادثه را یادآور سقوط جمهوریت در 15 اگوست می‌دانند.

دیروز (۵ اگوست) شیخ حسینه، نخست وزیر کشور پرجمعیت بنگلادش، از سمت نخست وزیری استعفا داده و به هندوستان فرار کرد.

او پس از آن مجبور به استعفا از پست نخست وزیری و فرار از کشور گردید که شهروندان بنگلادیش، به ویژه دانش‌جویان، علیه‌اش اعتراضات خیابانی راه انداخته و این اعتراضات به خشونت کشیده بود.

از دیروز بدین‌سو، کاربران شبکه‌های اجتماعی در افغانستان فرار او را با فرار اشرف ‌غنی مقایسه کرده و این حادثه را یادآور سقوط جمهوریت در ۱۵ اگوست می‌دانند.

اما من فکر می‌کنم این مقایسه درست نیست. زیرا میان این دو فرار تفاوت‌های بسیاری وجود دارد. مهم‌ترین این تفاوت‌ها این است که شیخ حسینه در برابر اعتراضات مردمی تسلیم شد و فرار کرد، اما غنی حکومت را به طالبان واگذار نمود.

فرار شیخ حسینه، قابل توجیه است. زیرا در یک نظام دموکراسی، قدرت از آنِ مردم است و حکومت‌ها مشروعیت خود را از مردم می‌گیرند. وقتی مردم از حکومتی ناراضی باشد، این مسوولیت سران حکومت است که به خواسته‌ی مردم تن داده و استعفا بدهند. حکومتی که معترضان سرکوب کند و استعفا ندهد، حکومت استبدادی است و بد است.

حسینه، کاری خوبی کرد که استعفا داد و فرار کرد. بدترین سناریو این بود که می‌ایستاد و معترضان را به خاک و خون می‌کشاند.

فرار حسینه را نباید با فرار اشرف غنی مقایسه کرد. غنی نه با مردم بلکه با طالبان مقابل بود. طالبان، دشمنان نظام جمهوریت و مردم‌سالاری در افغانستان بودند. آن‌ها با حمایت کشورهای خارجی تلاش داشتند نظام جمهوریت را در کشور بر بیندازند. نظام جمهوریت برای حفاظت از خود، به فداکاری، ایثار و قربانی‌دادن نیاز دارد. غنی باید تا آخرین گلوله و تا واپسین قطره خون می‌ایستاد و از سقوط نظام به دست طالبان جلوگیری می‌کرد. متاسفانه او نه تنها ایستادگی نکرد، بلکه از طریق حمدالله محب، مشاور امنیت ملی خود، به شبکه حقانی تماس گرفت و از آن‌ها دعوت کرد که بیاید کابل را تصرف کنند.

همچنین بخوانید: دولت‌مردانی که وطن شان کارت بانکی شان بود!

غنی، نماد جبن و بزدلی و ترسویی است. او کاش در برابر جنبش‌های مدنی مانند جنبش رستاخیز تغییر و جنبش روشنایی تسلیم می‌شد تا او را با شیخ حسینه در بنگلادیش مقایسه نکردیم. نخیر، بلکه او این جنبش‌های مدنی را به شدت سرکوب کرد، اما در برابر طالبان تسلیم شد و فرار کرد.

در نتیجه‌ی فرار غنی، نظام جمهوریت فروپاشید و کشور به صد سال عقب برگشت. امروزه اگر در افغانستان یک نظام تک‌قومی، تک‌حزبی، تک‌مذهبی و تک‌جنسیتی حاکم است و اقوام غیرپشتونی را از قدرت به حاشیه رانده و زنان را از آموزش منع کرده است، نتیجه‌ی فرار غنی است.

فرار غنی یک خیانت بزرگ به کشور و نظام جمهوری بود که با هیچ اتفاق دیگری در دنیا قابل مقایسه نیست.

لطفا فرار او را با فرار شیخ حسینه مقایسه نکنید. فرار شیخ حسینه، نوید بازگشت دموکراسی را به بنگلادیش می‌دهد، اما فرار غنی زمینه‌ساز نظام قرون وسطایی طالبان شد.

‌

نوشته های مرتبط :