تاریخ و تهمت؛ واکاوی اتهام وابستگی احمدشاه مسعود به پاکستان

دسته: تحلیل
نویسنده: شفیق الله احدی
1404/07/21
9:24 ق.ظ
بازدید: 41

پایگاه خبری تحلیلی روایت : پس از درگیری نیروهای طالبان با نیروهای مرزی پاکستان، یکبار دیگر سخنان دقیق و تاریخی احمدشاه مسعود در میان کاربران پاکستانی بازتاب یافت، مسعود بارها پاکستان را از خطر اینکه تروریست‌های دست پرورده‌اش روزی دامن‌اش را بگیرد هشدار داده بود و امروز آن صدا طنین انداز فضای حسرت آلود پاکستان است. مسعود علیه‌ی تجاوز سلاح برداشت، با تروریسم مبارزه کرد و سرانجام جان خویش را در این مبارزه از دست داد. برخی کاربرانی افغانستانی که اغلب حساب‌های مستعار و واقعی مربوط به برادران «افغان/پشتون» افغانستان است، با بازتاب حرف‌های او اتهامات بی اساس «وابستگی به پاکستان» را به آن مجاهد وطن‌پرست بستند/می‌بندند.

پس از درگیری نیروهای طالبان با نیروهای مرزی پاکستان، یکبار دیگر سخنان دقیق و تاریخی احمدشاه مسعود در میان کاربران پاکستانی بازتاب یافت، مسعود بارها پاکستان را از خطر اینکه تروریست‌های دست پرورده‌اش روزی دامن‌اش را بگیرد هشدار داده بود و امروز آن صدا طنین انداز فضای حسرت آلود پاکستان است. مسعود علیه‌ی تجاوز سلاح برداشت، با تروریسم مبارزه کرد و سرانجام جان خویش را در این مبارزه از دست داد. برخی کاربرانی افغانستانی که اغلب حساب‌های مستعار و واقعی مربوط به برادران «افغان/پشتون» افغانستان است، با بازتاب حرف‌های او اتهامات بی اساس «وابستگی به پاکستان» را به آن مجاهد وطن‌پرست بستند/می‌بندند.

در تاریخ معاصر افغانستان، کم‌تر چهره‌ای به اندازه‌ی احمدشاه مسعود، قهرمان ملی افغانستان، در آماج ستایش و حمله قرار گرفته است. نام او برای میلیون‌ها افغانستانی، نماد غیرت، ایستادگی، و وفاداری به خاک و مردم است؛ اما در فضای آلوده به تعصب‌های قومی و روایت‌های تحریف‌شده‌ی سیاسی، گاهی دیده می‌شود که برخی افراد، آگاهانه یا ناآگاهانه، تلاش می‌کنند این چهره‌ی درخشان را به اتهاماتی چون «وابسته به پاکستان» لکه‌دار سازند.

این در حالی‌ست که پاکستان، در تمام مراحل تاریخیِ مبارزه و مقاومت احمدشاه مسعود، دشمن مستقیم، گاه پنهان و آشکار او بوده است. این حقیقتی نیست که فقط از زبان هواداران مسعود شنیده شود؛ بلکه اسناد، شواهد و روایت‌های مستقل از داخل و خارج کشور گواهی می‌دهند که پاکستان بارها و بارها برای ترور و تضعیف احمدشاه مسعود تلاش کرده و از هیچ دشمنی‌ای فروگذار نکرده است.

زمان جهاد

در دوران جهاد علیه حکومت کمونیستی، وقتی پاکستان با تمام قوا تلاش می‌کرد نیروهای تحت حمایت خود، به‌ویژه گلبدین حکمتیار را به عنوان نیروی برتر جهادی تثبیت کند، احمدشاه مسعود از همان آغاز راهی متفاوت در پیش گرفت. در نبرد جلال‌آباد، زمانی که حکمتیار و نیروهای پاکستانی مستقیماً با حکومت نجیب درگیر بودند، احمدشاه مسعود – با وجود مخالفتش با دولت وقت – مسیرهای اکمالاتی آن را باز گذاشت تا در برابر پاکستان سقوط نکند. برای مسعود، هیچ دشمنی‌ای بزرگ‌تر از دخالت بیگانگان در سرنوشت ملت نبود.

همچنین بخوانید: طالبان: هیچ مخالفت و انتقادی را تحمل نمی کنیم

دوران مقاومت

در طول سال‌های مقاومت اول نیز، نقش مستقیم پاکستان در جنگ علیه احمدشاه مسعود غیرقابل انکار است. مدارک تصویری و شواهد فراوان از اسارت نیروهای نظامی پاکستان توسط جبهه‌ی مقاومت وجود دارد. در جنگ معروف شمالی، گفته می‌شود صدها تن از نظامیان پاکستانی کشته یا اسیر شدند و حتا برخی منابع، از حضور مستقیم پرویز مشرف در صحنه‌ی نبرد حکایت دارند. این جنگ‌ها میان دو ملت نبود؛ میان آرمان استقلال و مداخلات نیابتی بود، و احمدشاه مسعود پرچم‌دار استقلال بود.

این دروغ که مسعود با پاکستان رابطه‌ای پنهان یا وابستگی‌ای داشته، هیچ‌گاه از فیلتر تاریخ عبور نکرده و تنها در ذهن‌هایی جا خوش کرده که بر اساس تعصب، نه تحلیل، داوری می‌کنند. مسعود تنها دو بار به پاکستان سفر کرد و هیچ‌گاه در طول حیات سیاسی‌اش به معامله با این کشور تن نداد. به‌راستی، اگر مسعود با پاکستان در یک خط بود، چرا پاکستان هرگز از او حمایت نکرد و برعکس، بارها برای نابودی‌اش تلاش نمود؟

شاید یکی از صادقانه‌ترین تصویرها از روحیه‌ی ملی‌گرایانه‌ی احمدشاه مسعود، آن نقل قول از محمد حسین جعفریان روزنامه‌نگار ایرانی باشد که از او پرسیده بود: «اگر ایران به کشورت حمله کند چه می‌کنی؟» و او در پاسخ گفته بود: «در کنار طالبان می‌ایستم و علیه ایران می‌جنگم.» این پاسخ، در ظاهر پارادوکسیکال، اما در باطن، تجسمی‌ست از روح وطندوستی مطلق. برای مسعود، نه طالبان، نه پاکستان یا کشوری دیگری، نه غرب و نه شرق اهمیت داشت؛ تنها یک قبله‌گاه برای او وجود داشت: افغانستان.

تاریخ قضاوت خواهد کرد و نسل‌ها از پس نسل‌ها، خواهند دانست که احمدشاه مسعود نه مهره‌ای در دست پاکستان، بلکه خار در چشم سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌ی آن کشور بود. و بی‌گمان، هرگاه نام وطن‌دوستی و استقلال‌طلبی در افغانستان برده شود، نام مسعود، چون ستاره‌ای سرفراز، در آسمان تاریخ ما خواهد درخشید.

همچنین بخوانید: سازمان ملل: حقوق بشر موضوع داخلی طالبان نیست

نوشته های مرتبط :