ارتباطات صلح‌آمیز؛ کلید گم‌شده خوشبختی افغانستان

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالله دانش
1404/07/15
10:43 ق.ظ
بازدید: 6

پایگاه خبری تحلیلی روایت : امروز هفتم اکتوبر، مردم دنیا روزی را به‌نام ارتباطات صلح‌آمیز جشن می‌گیرند. گرامی‌داشت از این روز اهمیت گفت‌وگو، شنیدن یکدیگر و یافتن راهی برای زندگی در کنار هم‌دیگر را نشان می‌دهد. اما در افغانستان این روز حس دیگری دارد؛ حس سال‌ها تلاش و رنجی که مردم تجربه کرده‌اند تا صدای خود را در میان خشونت و جنگ به گوش دیگران برسانند. در افغانستان هر پیام صلح‌آمیز با هزینه‌ سنگین همراه بوده و هنوز بدبختانه زبان واقعی گفت‌وگو برای بسیاری از ما آشنا نیست.مردم افغانستان نسل‌هاست که در سایه خشونت و جنگ زندگی می‌کنند. تلاش‌ها برای صلح و آموزش زبان مسالمت‌آمیز تا حدی زیاد انجام شد، شخصیت‌هایی همچون پروفیسور برهان‌الدین ربانی جان خود را در این راه از دست داد تا کشور بتواند زبان گفت‌وگوی مسالمت‌آمیز را بیاموزد. با این حال، این زبان هنوز فراگرفته نشده و جامعه جهانی نیز نتوانسته است افغانستان را وارد مسیر واقعی صلح کند.

امروز هفتم اکتوبر، مردم دنیا روزی را به‌نام ارتباطات صلح‌آمیز جشن می‌گیرند. گرامی‌داشت از این روز اهمیت گفت‌وگو، شنیدن یکدیگر و یافتن راهی برای زندگی در کنار هم‌دیگر را نشان می‌دهد. اما در افغانستان این روز حس دیگری دارد؛ حس سال‌ها تلاش و رنجی که مردم تجربه کرده‌اند تا صدای خود را در میان خشونت و جنگ به گوش دیگران برسانند. در افغانستان هر پیام صلح‌آمیز با هزینه‌ سنگین همراه بوده و هنوز بدبختانه زبان واقعی گفت‌وگو برای بسیاری از ما آشنا نیست.

مردم افغانستان نسل‌هاست که در سایه خشونت و جنگ زندگی می‌کنند. تلاش‌ها برای صلح و آموزش زبان مسالمت‌آمیز تا حدی زیاد انجام شد، شخصیت‌هایی همچون پروفیسور برهان‌الدین ربانی جان خود را در این راه از دست داد تا کشور بتواند زبان گفت‌وگوی مسالمت‌آمیز را بیاموزد. با این حال، این زبان هنوز فراگرفته نشده و جامعه جهانی نیز نتوانسته است افغانستان را وارد مسیر واقعی صلح کند.

زندگی روزمره مردم نشان می‌دهد که هزینه این ناتوانی چقدر سنگین است؛ مثلن خانواده‌ها در ترس زندگی می‌کنند، مکتب‌ها و دانشگاه‌ها به‌روی‌ دختران بسته است، و بسیاری مجبور به مهاجرت و پنهان شدن از خشونت هستند. این مشکل‌ها همگی ریشه در فقدان فرهنگ گفت‌وگو و ارتباط انسانی دارند؛ ناتوانی گروه‌ها و رهبران در شنیدن و احترام به حقوق دیگران.

گروهی که امروز با زور و جنگ بر کشور مسلط شده است، صدای مردم را خاموش کرده و هیچ نوع گفت‌وگوی واقعی را نمی‌پذیرد. محدودیت رسانه‌ها، تعطیلی فعالیت‌های آموزشی و سرکوب آزادی‌ها نشان می‌دهد که قدرت بدون درک و ارتباط، خشونت تولید می‌کند و جامعه را در سکوت و ترس نگه می‌دارد.

همچنین بخوانید: امریکا: از پاکستان می‌خواهیم تا به تعهدات خود در برخورد با پناه‌جویان اهل افغانستان پایبند باشند

صلح واقعی معنایش فقط توقف جنگ نیست. صلح یعنی امکان زندگی با امنیت، احترام به حقوق همه انسان‌ها، و فرصت رشد و توسعه برای تمامی شهروندان. وقتی گروهی تصمیم‌گیری‌ها را به صورت تک‌فرهنگی و تک‌صدایی اعمال می‌کند، جامعه دچار آسیب می‌شود. طالبان با سیاست‌های تک قومی و تک مذهبی، افغانستان را از مسیر گفت‌وگوی مسالمت‌آمیز دور کرده‌اند و جامعه جهانی ظاهرن در تلاش است تا با فشار و دیپلماسی درهای گفت‌وگو را باز کند، اما این تلاش‌ها هنوز به نتیجه نرسیده است.

ارتباط مسالمت‌آمیز یعنی آرامش در خانه و جامعه، نبود خشونت و جنایت، آزادی بیان و آموزش، امنیت در خیابان‌ها و پایان نگرانی و مهاجرت. یعنی زندان‌ها دیگر شاهد شکنجه و اعدام نباشند و هیچ شهروندی به دلیل باور، قوم یا جنسیت خود مورد آزار قرار نگیرد. اینها نشانه‌های یک جامعه‌ای هستند که گفت‌وگو و صلح را درک کرده و به آن عمل می‌کند.

مشکل افغانستان از دیروز تا امروز یکی است: ناتوانی در برقراری ارتباط مسالمت‌آمیز. وقتی مردم و رهبران یاد نمی‌گیرند چگونه با هم گفتگو کنند، وقتی نرمش جای تنش و آشتی جای دشمنی نمی‌نشیند، جامعه در چرخه خشونت گرفتار می‌شود و نسل‌ها با تجربه‌های تلخ بزرگ می‌شوند.

باز کردن مسیر ارتباط مسالمت‌آمیز تنها راه رسیدن به توسعه و خوشبختی است. این مسیر نیازمند شجاعت، همدلی و درک متقابل است. کلید خوشبختی گم شده افغانستان در دستان گفت‌وگوی انسانی و مسالمت‌آمیز قرار دارد؛ کلیدی که اگر دوباره یافت شود، می‌تواند نسل‌های آینده را از پرداخت هزینه‌های خشونت نجات دهد.

امروز، مردم افغانستان و جامعه جهانی در تلاش‌اند درب گفت‌وگو را باز کنند. فشارها، امیدها و تلاش‌ها هنوز زنده‌اند. اما تا زمانی که طالبان وارد فضای صلح‌آمیز نشوند و امکان آموزش، آزادی و گفتگو برای همه فراهم نشود، کشور نمی‌تواند نفس راحت بکشد و آرامش واقعی را تجربه کند.

همچنین بخوانید: روسیه بار دیگر خواستار تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان شد

روز جهانی ارتباطات صلح‌آمیز یادآور این نکته است که گفتگو، شنیدن و احترام به دیگری، تنها مسیر عبور از بحران‌هاست. افغانستان هنوز این درس را نیاموخته است، اما یاد گرفتن آن می‌تواند مسیر روشن فردایی بهتر را برای مردم این سرزمین هموار کند. اکنون زمان آن رسیده که خشونت کنار گذاشته شود و ارتباط انسانی و مسالمت‌آمیز، جایگزین ترس و سکوت شود.

نوشته های مرتبط :