مداحان طالبان و آینده نامعلوم

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۶/۰۶
۳:۴۳ ب٫ظ
بازدید: 1

پس از سلطه مجدد طالبان در کشور، تعدادی از افراد نسبتا شناخته شده اجتماعی اعم از عالم، روحانی، وکیل و زیر به خاطر بعضی از خواسته‌ها و تمایلات از جمله به دست آوردن کرسی و جایگاه سیاسی و اجتماعی و حفظ و نفع بردن از منابع مالی و اقتصادی، برخلاف رویکرد و شعارهای گذشته شان، با این گروه یکجا شدند. این دسته از افراد در طول دو سال گذشته با تعریف و تمجید از طالبان در هر مجلس و محفلی از یک طرف انزجار مردم نسبت به خود را بیشتر ساخته و از سوی هم همه روزه با رفتارهای متناقض، سوژه شبکه‌های اجتماعی می‌شوند. البته تا هنوز هیچ نفعی هم عاید حال شان نشده و نخواهند شد.

این افراد هرچند که تمامی امتیازات داشته و نداشته شان را به پای طالبان ریخته و از هیچ تمجید و تلاشی برای سفیدنمایی طالبان دریغ نکرده اند؛ ولی هرگز نتوانسته‌اند که اعتماد و نظر سران طالبان را به خود جلب کنند. از این رو به هیچ یک از خواسته‌های مورد نظر شان نرسیده اند. این افراد هرچند در نخست بسیار محتاطانه وارد عمل شده و خواستند که مرحله‌وار به نفع طالبان قدم و قلم زده و بدین طریق در دستگاه حاکمیتی طالبان جذب گردند؛ ولی طالبان زیرک‌تر و انعطاف‌ناپذیر از چیزی بودند که این‌ها تصور می‌کردند. به همین خاطر آن‌ها هیچ وقعی به مداحی‌های آنان نگذاشته و مانند اجناس یکبار مصرف از این افراد استفاده کرده و می کنند.

باید گفت که تمجیدگران طالبان، در واقع «خسر الدنیا و الاخره» هستند. اکثریت این جماعت در دوران جمهوریت دَم دروازه اشرف غنی و بزرگان جهادی و غیر جهادی برای لقمه نانی صف می کشیدند و شب تا روز برای آنان متن و مدح می سرودند. همان افراد امروز پناه به درگاه طالبان برده و با خورد و خمیر کردن شخصیت و جایگاه حقیقی شان و برای به دست آوردن امتیازات، نزد آنان التماس می کنند. در حالیکه در طول دو سال گذشته این جماعت تمجیدگر به هیچ امتیاز و مقامی در خور شأن هم نرسیدند. اما طالبان، پروژه های استبدادی خود را از تریبون این جماعت تا حدودی توجیه کرده و می کنند.

همچنین بخوانید: ترانزیت 175 هزار تن اموال پاکستان از مسیر بندر حیرتان

البته باید گفت که به استثنای دسته ای از علما که موقفی به گفته خود شان تعامل با طالبان را برای حقوق مردم و شهروندان در پیش گرفته اند؛ ولی اکثریت علاف های دوران جمهوریت که جایگاه و نام نیکی هم در اجتماع نداشتند/ ندارند، با گزافه گویی و خودنمایی تلاش کردند و می کنند که از مردم به اصطلاح نمایندگی کرده و امتیازاتی را از طالب گرفته و به جیب بزننند. ولی طالبان با رویکرد استبدادی که دارند حتی به همین جماعت که یک صدا مدح شان را می کنند هم توجه نکرده و این جماعت را سرگردان پشت دروازه ملا برادر و مولوی کبیر و دیگران ساخته اند و خود شان به استبداد و حاکمیت تک قومی و تک محوری شان ادامه می دهند.

باید گفت که بی ریش ها و ریش تراشیدگان دوران جمهوریت که امروز ریش‌های بزرگ گذاشته‌اند، سخت اشتباه کردند. هرچند اکثریت این افراد خود می دانند که با رفتن کنار دستگاه استبدادی طالبان و با ادعای نمایندگی مردم، در حق اقشار مختلف ظلم کرده و خود شان را هم رسوای عالم و آدم ساخته اند؛ ولی نکته مورد توجه این است که فعلا راه بازگشتی سهل هم برای این دسته از افراد که زیر پرچم طالبان از شبکه تروریستی حقانی به نام فدائیان اسلام و از گروه آدم کش شورای کویته به نام مجاهدین یاد کرده اند، وجود ندارد. زیرا مردم این افراد را که در دو سال گذشته تلاش کردند روی سیاه طالبان را سفید جلوه دهند و جنایات طالبان را توجیه کنند، هرگز نمی بخشند. این افراد فعلا به استناد به همان ضرب المثل معروف، هم از بهشت مانده و هم از جهنم. نه راهی به پیش دارند و نه مسیری برای بازگشت که در آغوش عدالت و مردم بازگردند.

همچنین بخوانید: زکریا اصولی رها شد

نوشته های مرتبط :