پنج‌سال در گردش؛ پاره‌هایی‌که به سختی پیوسته شدند

دسته: تحلیل
نویسنده: رحمت‌الله بیگانه
1404/01/31
10:39 ق.ظ
بازدید: 170

پایگاه خبری تحلیلی روایت : قسمت‌های زیادی از خاطره‌های«پاره‌های پیوسته» را قبل از سقوط کابل نوشتم، دلم گواهی‌های بدی می‌داد، فکر کردم پیش از این‌که حادثه‌ی مرا در خود بپیچاند، باید این کتاب را تکمیل کرده و حداقل به‌چاپ آماده کنم. خلاصه به چندین آدم، جهت ویراستاری مراجعه کردم، از انجمن‌قلم گرفته تا اشخاص و افراد زیادی، اما نمی‌دانم چرا در هرمرحله‌ی با بن بستی مواجه می‌شدم. خلاصه کتاب را به‌نهادی به‌نام«تکانک» دادم، تا این نوشته و خاطرات کمپیوتر شده را ویراستاری کند. ایشان بعد از مدتی کتاب را برایم پرنت داد تا ببینم؛ سراسر کتاب را به‌دقت دیدم، متوجه شدم که دوست عزیزما به‌جای ویراستاری، در تعدادی از نوشته‌ها به سبک خودش قلم‌فرسایی کرده است. جالب بود، ابتدا فکر کردم شاید این اضافات برای بهتری باشد، اشکالی ندارد، اما در بسیاری جاها متوجه شدم که با آوردن واژه‌های به‌باور خودش نوآوری کرده است، اما از نظرمن هیچ مناسب نبود.

قسمت‌های زیادی از خاطره‌های«پاره‌های پیوسته» را قبل از سقوط کابل نوشتم، دلم گواهی‌های بدی می‌داد، فکر کردم پیش از این‌که حادثه‌ی مرا در خود بپیچاند، باید این کتاب را تکمیل کرده و حداقل به‌چاپ آماده کنم.
خلاصه به چندین آدم، جهت ویراستاری مراجعه کردم، از انجمن‌قلم گرفته تا اشخاص و افراد زیادی، اما نمی‌دانم چرا در هرمرحله‌ی با بن بستی مواجه می‌شدم. خلاصه کتاب را به‌نهادی به‌نام«تکانک» دادم، تا این نوشته و خاطرات کمپیوتر شده را ویراستاری کند. ایشان بعد از مدتی کتاب را برایم پرنت داد تا ببینم؛ سراسر کتاب را به‌دقت دیدم، متوجه شدم که دوست عزیزما به‌جای ویراستاری، در تعدادی از نوشته‌ها به سبک خودش قلم‌فرسایی کرده است. جالب بود، ابتدا فکر کردم شاید این اضافات برای بهتری باشد، اشکالی ندارد، اما در بسیاری جاها متوجه شدم که با آوردن واژه‌های به‌باور خودش نوآوری کرده است، اما از نظرمن هیچ مناسب نبود.
پول حق‌الزحمه وی را پرداخت کردم، بعد از تقاضای مکرر متن اولی را در یک فلش و چاپ کرده گرفتم. اما متاسفانه متن فلش در هیچ کامپیوتری باز نشد، طرف بخاطر این‌که نخواستم کتاب را موصوف چاپ کند، خفه شد، دیگر همکاری نکرد.

نسخه چاپی پیشم ماند و بعد از مدتی این متن را به انتشاراتی به‌نام نویسا که در چهارراهی ده‌بوری کابل موقعیت دارد، بردم و او جوانی را برایم معرفی‌ کرده و آن جوان آماده شد، تا این صفحات را در بدل پنجاه‌هزار افغانی کمپیوتر کند. در حالی‌که متن اولی را مکمل خودم کمپیوتر کرده بودم، اما این‌بار مصروف بودم، وقت نداشتم، کتاب را به جوان مذکور سپردم تا کمپیوتر کند.
قرار بود، دو ماه بعد نوشته را تسلیم شوم، اما حوادث مرا چنان مصروف ساخت که در روز مقرر نتوانستم به گرفتن کتاب مراجعه کنم.
کابل سقوط کرد، همه چیز یادم رفت، در فکر فرار از کابل دیگر کتاب و انتشارات را فراموشم شد.
چهل روز بعد از سقوط کابل به‌دست طالبان، افغانستان را ترک کردم، زمانی به اسلام آباد رسیدم، خاطرم جمع شد، تماسی گرفتم به «انتشارات نویسا».
مسوول انتشارات خبر خیلی شوک آوری برایم داد، در جوابم در صفحه واتسپ نوشت: « به‌آن جوانی‌که کتاب تان را تسلیم کرده بودید، وی مدت دو ماه است، در بستر بیماری قرار دارد، داکتران بیماری او را “سرطان” تشخیص داده اند، فعلن پاکستان جهت تداوی رفته است.»

وقتی پرسیدم، شماره واتسپ‌اش را لطف کنید.
وی در جوابم گفت: هیچ نشانی و آدرسی از موصوف ندارم، فقط همین‌قدر می‌دانم که در پشاور تحت مداوا قرار دارد.
وضع‌ام خیلی خراب شد، نمی‌توانم یاس و ناامیدی خود را در قلم بیان کنم، لحظاتی سکوت ماندم، فشارم بلند رفت، نمی‌توانستم ایستاده شوم.
بهر صورت این واقعن خبر بدی بود که شنیدم، کسی را از اسلام آباد به پشاور فرستادم، تا شفاخانه‌های سرطانی را بگردند، آن‌ها رفتند، اما نام این جوان را در کتاب‌های ثبت نام شفاخانه‌ها پیدا نتوانستند. بار دیگر با نومیدی تمام به واتساپ انتشارات پیام ماندم، اما دو روز جوابی نگرفتم.
راستی به‌انتشارات نگفتم که من پاکستان استم. ساعت‌ها مثل ماه‌ها سرم می‌گذشت.
هیچ نمی‌دانستم چه‌کنم.
هر سوالی را که از انتشارات می‌پرسیدم، همه پاسخ‌ها منفی بود، وی در آخرین پیام گفت: همین‌قدر میدانم موصوف از بدخشان بود و در کابل آدرس و نشانی نداشت.
وای خدای من، چه باید بکنم، چگونه این نفر را پیدا کنم؟
فکرم قد نمی‌داد، ذهنم بلکل هنگ مانده بود، از چکر زدن و گپ زدن مانده بودم، خانواده همه برایم تسلی می‌دادند، چرت نزن بیمار می‌شوی، کتاب پیدا می‌شود.
اما من باورم نمی‌کردم.
هر روز یک سلام به انتشارات می‌نوشتم، وقتی شام واتساپ را باز می‌کردم، می‌دیدم هیچ جوابی نیامده است.
هر قدر فکر می‌کردم چه‌باید بکنم، به فکرم چیزی نمی‌رسید.
بعد از روزها نومیدی، واتساپ را باز کردم، دیدم انتشارات نوشته است: «استاد!
ویراستارکتاب‌تان کابل رسیده است».
شاید در آن روزهای سقوط و بدبختی این خوشترین خبری بود برایم.
بی‌درنگ در جواب پیام نوشتم: در مورد کتاب پرسیدید؟
وی گفت: بلی کتاب‌تان آماده است و تکمیل کمپیوتر شده است؛ جوان پول‌کار دارد و روانه ولایت بدخشان است.
خیلی خوشحال شدم؛ به «عبدالله دانش» یکتن از همکاران خوبم در کابل پیام دادم و مساله را برایش گفتم، آقای دانش اهمیت این مساله را درک کرده و با صداقت و جوان‌مردی تمام، پنجاه هزار افغانی را نزد خود گرفته و در ده‌بوری کابل به «انتشارات نویسا» رفته و تمام نوشته‌ها را در یک فلش گرفت. متصل آن انتشارات نوشته را مکمل در واتساپ‌ام روان کرد.
با این سرگذشت عجیب خیلی ترسیده بودم تا این نوشته‌ها دوباره گم نشود، در چند جای این نوشته را خیره کردم.
بی‌کار بودم، در موبایلم کار روی اصلاح و ویراستاری کتاب را شروع کردم، حدود ۵۰۰ صفحه را اصلاح کرده و در موبایلم ذخیره کردم، یکی از خاطرات خیلی خوشم آمد، آن را دوباره ویرایش کرده خواستم از صفحه واتساپ بگیرم؛ یک پیام آمد که می‌خواهید این نوشته را بالای نوشته‌ قبلی حفظ کنید، فکر کردم هدف از همین نوشته کوتاه است، نوشتم Ok!
و این متن کوتاه بالای ۵۰۰ صفحه اصلاح شده کار چندین‌ماهه‌ام ذخیره شد و وای خدایا! این چه‌کارهای عجیب و غریب است که بالای این نوشته انجام می‌شود؟
از نوشتن و این‌همه زحمت دلم سیاه شد، نوشته کوتاه را دور انداختم.
و کتاب “پاره‌های پیوسته” شش‌ماه دیگر بدون هیچ گپ و سخنی ماند.

بعدن دوستی از نویسنده‌گان خوب کشورکه با ویراستاری بلدیت داشته و در اروپا زند‌گی دارد، کتاب را برای ویرایش به‌ او ایمیل کردم.
روزها گذشت، گاه‌گاهی احوال می‌گرفتم، می‌گفت: کار روی کتاب در پهلوی دیگر مصروفیت‌هایم ادامه دارد.
دلم جمع بود، مصروف نوشتن دیگر خاطره‌های تازه شدم و نوشتم، منتظر ماندم تا آن خاطرات ویرایش شده را بگیرم. یک‌‌سال گذشت، دلم تنگ شد، به‌دوستم گفتم، کتاب را چاپ می‌کنم و کتاب را دوباره برایم فرستاد، اما با کمال تاسف وقتی کتاب را باز کردم، صفحات را چک کردم، دیدم صدها اشتباه هنوز موجود است.
تصمیم گرفتم تا کتاب را به یک آدم جدی و مسلکی روان کنم، “ذبیح‌جان مهدی” لطف کرد جوانی را برایم معرفی کرد و کتاب «پاره‌های پیوسته» در مدت دوماه به‌صورت خیلی خوب ویرایش گردیده و اینک‌ در آستانه چاپ قرار دارد.

نوشته های مرتبط :