جذابیت‌های گردش‌گری افغانستان و عدم استفاده از این ظرفیت

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۷/۰۶
۱۰:۴۷ ق٫ظ
بازدید: 5

افغانستان ظرفیت زیادی برای تبدیل شدن به مقصد زیبای گردش‌گری دارد. اماکن تاریخی، کوه‌ها و دریاچه‌های دلفریبش محلی مناسب برای گشت و گذار و تفریح ماجراجویان است. در شهرهای بزرگ و کوچک و محله‌ها و قریه‌جات افغانستان می توان اقامت کرده و از مناظر و زیبای‌های چهار فصل سال لذت برد. افغانستان بدون شک برای هر گردشگری می تواند جذاب باشد؛ زیرا جغرافیا و مناظر طبیعی و بناهای ساخته شده آن با سبک‌های گوناگون، طبعا مورد علاقه سلایق مختلف می باشد.

در حالیکه این ظرفیت عظیم می توانست/ می تواند در رشد اقتصاد، صنعت و فرهنگ و بخش‌های مختلف مفید و مثمر باشد، اما متاسفانه تاکنون هیچ استفاده بهینه از این ظرفیت بالقوه و کم هزینه، برای درآمدزایی و رشد اقتصادی نشده است. البته در این زمینه موانع و مشکلات گوناگون وجود داشته و دارد که به چند مورد مهم آن اشاره می‌شود.

اول- نخستین مشکل سد راه رشد صنعت گردشگری در افغانستان، نبود امنیت می باشد. با اینکه صنعت گردشگری یک صنعت قدیمی است و افغانستان گذشته پرباری در زمینه تجارت شرق و غرب و رفت آمد سیاحین در قرون گذشته به شکل ابتدایی آن داشته است؛ ولی در دهه های پسین، هرگز افغانستان نتوانسته از این ظرفیت مهم استفاده کند. مهمترین دلیل هم نبود امنیت می باشد. زیرا نزدیک به یک نسل است که ما در جنگ قرار داریم و با این همه خشونت و جنگ‌آفرینی و ویرانی و گلوله، چگونه یک سیاح‌ جرئت می‌کرد/ کند به افغانستان سفر نماید.

دوم- مورد دیگر در عدم رشد صنعت گردشگری در افغانستان، عدم توجه به زیرساخت‌ها از سوی حاکمان دهه‌های گذشته می‌باشد. مثلا در زمانیکه ظاهرشاه به عنوان حاکم بلامنازع و صاحب اختیار تمام مطرح بود؛ جز اینکه خود در اماکن تفریحی به عیش و عشرت می‌پرداخت، هیچ کاری اساسی را در این زمینه انجام نداد. در دهه هفتاد و زمانیکه آرامی و امنیت حداقل در افغانستان وجود داشت و زمینه کارهای زیربنایی فراهم بود، حتی جاده های کشور آسفالت نشد. در حالیکه بندامیر، دره شکاری، دره آجر کهمرد، مناطقی از تخار، بدخشان، پنجشیر و جای جای دیگر افغانستان در زمستان و تابستان می‌توانست مقاصد جذاب گردشگری باشند، ولی هیچ جاده و سرک مواصلاتی نداشتند.
به همین شکل در دهه‌های بعدی که معضل جنگ بر جغرافیای کشور سایه افکنده و فرصت استثنایی جذب گردشگر از دست رفت.

همچنین بخوانید: سازمان ملل!؟ سازمانی در خدمت قدرت‌ها برخلاف شعار آزادی و عدالت

سوم- نگاه افراطی و ضدیت با گردشگران و صنعت گردشگری، دلیل دیگر بر عقب ماندگی در این زمینه است. یادم است در سال های ۸۳ و ۸۴ تعدادی از گردشگران کوریایی‌ به نقاط مختلف افغانستان سفر کرده و از جاهای مختلف دیدن کردند. کوریایی‌ها به صورت دسته جمعی سفر می کردند و بیشتر در مکاتب و اماکن عمومی که مناسب بودوباش بود، شب و روز را به سر می‌کردند. در همین زمان تعدادی از افراطیون پیدا شدند و جو منفی را علیه این گردشگران راه انداختند که گویا کوریایی‌ها برای تبلیغ دین بودایی آمده اند. در نتیجه گروه های افراطی چندین تن از آنان را در ولایات میدان وردک و غزنی سربریدند و همین قضیه موجب پایان زود هنگام صنعت گردشگری در دو دهه گذشته شد.

چهارم_ عدم توجه به اهمیت صنعت گردشگری در اقتصاد، دلیل دیگر بر عقب ماندگی این صنعت در افغانستان است. در حالیکه افغانستان از سویس‌ و اتریش از لحاظ مناظر طبیعی و زیبایی های جغرافیایی چیزی کم ندارد، ولی به دلایل که تاکنون گفته شد و همچنین عدم درک از این صنعت و نبود تبلیغات و … سبب شده تا افغانستان همچنان یک کشور نامکشوف باقی بماند.

نوشته های مرتبط :