صلح و جنگ؛ تعادل میان ویرانی و آزادی

دسته: تحلیل
نویسنده: حیدر بخشی
1404/01/02
1:48 ب.ظ
بازدید: 21

پایگاه خبری تحلیلی روایت : صلح خوب است اما جنگ بهترین پدید آورنده آن. صلح و جنگ دو مفهوم متضاد اما درهم‌‌تنیده‌اند. بیشتر مردم صلح را مطلوب می‌دانند، زیرا در آن آسایش، پیشرفت و رفاه وجود دارد، در حالی که جنگ را ویرانگر و مرگ‌آفرین می‌بینند. اما اگر صلح به معنای ایستایی، استعمار یا پذیرش ظلم باشد، دیگر ارزشی نخواهد داشت. در چنین شرایطی، جنگ می‌تواند راهی برای شکستن زنجیرهای استبداد و بازگرداندن عزت و آزادی باشد. ۱. صلح از نگاه مردم؛ صلح صرفاً نبود جنگ نیست، بلکه عدالت، امنیت و رفاه را نیز دربر می‌گیرد. در جوامع جنگ‌زده، صلح یعنی پایان خونریزی و بازگشت به زندگی عادی؛ اما در جوامع توسعه‌یافته، صلح به معنای همکاری، پیشرفت و عدالت است. برخی افراد، صلح را نه فقط در بُعد اجتماعی بلکه در آرامش درونی نیز می‌بینند. در نهایت، صلح زمانی ارزشمند است که همراه با عدالت، آزادی و پیشرفت باشد.

صلح خوب است اما جنگ بهترین پدید آورنده آن. صلح و جنگ دو مفهوم متضاد اما درهم‌‌تنیده‌اند. بیشتر مردم صلح را مطلوب می‌دانند، زیرا در آن آسایش، پیشرفت و رفاه وجود دارد، در حالی که جنگ را ویرانگر و مرگ‌آفرین می‌بینند. اما اگر صلح به معنای ایستایی، استعمار یا پذیرش ظلم باشد، دیگر ارزشی نخواهد داشت. در چنین شرایطی، جنگ می‌تواند راهی برای شکستن زنجیرهای استبداد و بازگرداندن عزت و آزادی باشد.
۱. صلح از نگاه مردم؛ صلح صرفاً نبود جنگ نیست، بلکه عدالت، امنیت و رفاه را نیز دربر می‌گیرد. در جوامع جنگ‌زده، صلح یعنی پایان خونریزی و بازگشت به زندگی عادی؛ اما در جوامع توسعه‌یافته، صلح به معنای همکاری، پیشرفت و عدالت است. برخی افراد، صلح را نه فقط در بُعد اجتماعی بلکه در آرامش درونی نیز می‌بینند. در نهایت، صلح زمانی ارزشمند است که همراه با عدالت، آزادی و پیشرفت باشد.
۲. جنگ از نگاه مردم؛ جنگ اغلب با ویرانی، مرگ و رنج همراه است. برای بسیاری، جنگ نتیجه‌ی جاه‌طلبی‌های سیاسی و زیاده‌خواهی است. مردم عادی آن را معادل آوارگی، گرسنگی و نابودی آینده خود می‌دانند. بااین‌حال، جنگ می‌تواند در برخی شرایط ابزاری برای دفاع از آزادی و عزت باشد. درحالی‌که جنگ نشانه‌ی شکست دیپلماسی است، در برخی موارد، تنها راه باقی‌مانده برای مقابله با ظلم و ستم است.
۳. صلح بدون پیشرفت؛ اگر صلح موجب رکود شود، نه‌تنها مطلوب نیست، بلکه از جنگ هم زیان‌بارتر خواهد بود. در جنگ، شهرها ویران می‌شوند اما می‌توان آن‌ها را بازسازی کرد؛ اما در صلحی که مردم را به سکون و بی‌عملی بکشاند، شخصیت و هویت یک ملت فرسوده می‌شود. اگر مردم در سایه‌ی صلح، احساس ظلم، ترس و ناتوانی کنند، این صلح معنای خود را از دست خواهد داد.
۴. صلح استعماری؛ صلحی که همراه با استعمار باشد، بدترین نوع صلح است. استعمار نه‌تنها کشورها بلکه رهبران را نیز در بند خود نگه می‌دارد. در چنین شرایطی، صلح به ابزاری برای کنترل ملت‌ها و جلوگیری از پیشرفت آن‌ها تبدیل می‌شود. اگر صلح، امنیت و آسایش واقعی را به همراه نداشته باشد، بلکه مردم را در بند نگاه دارد، این صلح به زیان جامعه تمام خواهد شد.
۵. جنگ برای رهایی از استبداد؛ جنگ همیشه پدیده‌ای شوم نیست. اگر جنگ بتواند زنجیرهای استعمار و ظلم را بگسلد و ملتی را از بردگی رهایی بخشد، می‌تواند ابزاری برای تحقق آزادی باشد. زمانی که دیپلماسی و گفت‌وگو کارساز نباشد، جنگ می‌تواند به ظالمانی که جز زبان زور چیزی نمی‌فهمند، پاسخ دهد. در چنین شرایطی، ایستادگی و مقاومت نه‌تنها یک انتخاب بلکه یک ضرورت خواهد بود.
۶. جنگ به‌عنوان راهی برای مقابله با استبداد؛ رژیم‌های استبدادی با سرکوب، شکنجه و کنترل بر مردم حکومت می‌کنند. در چنین شرایطی، جنگ می‌تواند آخرین راه‌حل برای بازپس‌گیری آزادی باشد. کانت در اخلاقیات خود بیان می‌کند که یک عمل باید بر اساس وظیفه و نه از سر تمایل یا منفعت شخصی انجام شود. مقابله با استبداد نیز وظیفه‌ای است که هر فرد آزادی‌خواه باید آن را به دوش بگیرد.

همچنین بخوانید: عهد تمیمی، فعال شناخته‌شده فلسطینی از سوی اسراییل آزاد شد

نتیجه‌گیری
صلح و جنگ دو روی یک سکه‌اند. صلح، زمانی ارزشمند است که همراه با عدالت، رفاه و آزادی باشد. اما اگر صلح به معنای استعمار، رکود یا پذیرش ظلم باشد، دیگر نمی‌توان آن را نیکو دانست. در چنین شرایطی، جنگ می‌تواند راهی برای برهم زدن این تعادل ناعادلانه باشد. جنگ ویرانگر است، اما در برابر ظلم، گاهی اجتناب‌ناپذیر است. صلحی که بوی اسارت دهد، به‌مراتب خطرناک‌تر از جنگی است که آزادی را به ارمغان آورد.

نوشته های مرتبط :