“جبهه مقاومت ملی”؛ سه سال مبارزه و آزمون و خطا

دسته: تحلیل
نویسنده: ضیا ضیایی
1403/10/15
11:24 ق.ظ
بازدید: 21

پایگاه خبری تحلیلی روایت : پس از اظهارات اخیر فضل احمد معنوی، عضو جبهه مقاومت ملی، مبنی بر ارتباط مستمر خلیل حقانی با این جبهه، موجی از انتقادات را برانگیخته است. منتقدین، بدون درک اصل هدف صحبت‌های آقای معنوی، جبهه مقاومت را به تمکین و رابطه با طالبان متهم کرده و اصل مبارزه را زیر سوال برده اند. در حالی‌که اظهارات آقای معنوی مبنی بر تماس مستمر خلیل حقانی با جبهه مقاومت از دو جهت، یکی موضوع اختلاف درونی میان طالبان و دوم هم موضوع جنگ رسانه‌ای، قابل بررسی است.

پس از اظهارات اخیر فضل احمد معنوی، عضو جبهه مقاومت ملی، مبنی بر ارتباط مستمر خلیل حقانی با این جبهه، موجی از انتقادات را برانگیخته است.
منتقدین، بدون درک اصل هدف صحبت‌های آقای معنوی، جبهه مقاومت را به تمکین و رابطه با طالبان متهم کرده و اصل مبارزه را زیر سوال برده اند. در حالی‌که اظهارات آقای معنوی مبنی بر تماس مستمر خلیل حقانی با جبهه مقاومت از دو جهت، یکی موضوع اختلاف درونی میان طالبان و دوم هم موضوع جنگ رسانه‌ای، قابل بررسی است.
با این وجود، فارغ از اظهارات آقای معنوی و جنجال‌های به میان آمده‌ای اخیر، چند نکته پیرامون فعالیت‌ها و کارکرد جبهه مقاومت و انتقاد‌های که مطرح می شود، وجود دارد.
اول: نخست از همه این مسئله را قابل یاد آوری می دانم که نویسنده هیچ گونه مخالفتی با جبهه مقاومت و شخصیت های این جبهه و در کل سیاسیون و بزرگان و جریان‌های ضد طالبان نداشته و این انتقادها به معنی تخریب و یا همراهی با طالبان تعبیر نشود. این نکات صرفا در جهت نقد سازنده بیان می شود. زیرا همه می‌دانیم که هیچ جریانی خالی از اشتباه و خطا نیست. طبعا انتقاد سازنده می تواند به رفع اشکالات و خطاها کمک کند.
دوم: بدون شک جبهه مقاومت ملی، در کنار شورای عالی مقاومت و جبهه آزادی یکی از سه آدرس مهم برای مبارزه با طالبان است. وقتی کابل در ۱۵ اگست سقوط کرد، همزمان با آن احمد مسعود با چرخ‌بال خودرا به پنجشیر رسانده و جبهه‌ی «مقاومت ملی» را ایجاد کرد. بسیاری ها این اقدام وی را ستوده و آن را در جهت استمرار مقاومت و رهبری که احمدشاه مسعود قهرمان ملی افغانستان که سال‌ها آن را به دوش داشت، تعبیر کردند. اما زمانی که چند هفته بعد و در پی حملات گسترده طالبان، پنجشیر سقوط کرد و رهبران این جبهه به شمول احمد مسعود به تاجیکستان رفتند، تا حدودی چالش‌ها آشکار شد. در حالی که طی سه سال گذشته تعدادی محدودی از جنگ‌جویان جبهه در کوه‌پایه‌های پنجشیر و اندراب هر از گاهی حملاتی را ترتیب می دهند، اما آن‌سو رهبران جبهه در درون آن با اختلافاتی زیادی این سه سال را به سر کرده اند. اختلافاتی که بارها و بارها به جای حل در درون جبهه به بیرون و رسانه‌ها درز کرده و موجی از واکنش‌ها را بر انگیخته است.
سوم: اما فارغ از اختلافات درونی جبهه، یکی دیگر از چالش‌ها در جبهه مقاومت این است که این آدرس نه تنها موفق به اجماع درونی آن گونه که انتظار می رفت نشد، که بعضی افراد برجسته بنابر ملاحظاتی که داشتند از این جبهه جدا شدند. یعنی در زمینه ایجاد ساختار هدفمند که بتواند شخصیت‌های قدرت‌مند و با نفوذ را وارد جبهه کند، چندان موفق نبوده است. البته این به مفهوم عدم کارکرد و زیر سوال بردن فعالیت این جبهه در سه سال گذشته نیست.
چهارم: مهمترین مشکل جبهه مقاومت به نظر نویسنده، نداشتن مانفیست و پلان مشخص برای مبارزه است. هر گروه و تشکیلات مبارز باید یک طرح آنی و فوری داشته باشد و یک هدف بزرگ و غایی. جبهات ضد طالبان در کل و جبهه مقاومت به گونه خاص طرح منظم و مشخصی متاسفانه برای مبارزه ندارد. شاید یکی از دلایلی جدا شدن بعضی از چهره‌ها از جبهه مقاومت و همچنین عدم علاقه‌ بعضی از سیاسیون دیگر به این جبهه، همین عدم طرح جامع برای مبارزه باشد. البته این نقد به مفهوم آن نیست که این جبهه و جبهات دیگر طرحی کلی ندارند؛ بلکه به معنی این است که طرح جبهات باید مبتنی بر تجربه گذشته، وضعیت امروز مردم و خواسته‌های جامعه باشد. امروز مردم و شخصیت‌های هدف‌مند از جملات کلیشه‌ی که هدف را به فردا موکول کند، خسته هستند. همه تجربه تلخ حکومت لرزان پسا مجاهدین و بن را دیده اند. بنا بر این برنامه و هدف مدون مبارزاتی در ایجاد اجماع داخلی و همچنین حمایت بیرونی مهم است.
پنجم؛ نکته دیگر که متاسفانه در افغانستان بسیار رایج است؛ هیاهو‌های بیجا در زمینه اجماع سازی است. همه تجربه ۲۰ ساله جمهوریت را دیدیم که اجماع سازی های کاذب چقدر لرزان و بی فایده است. واضح تر اگر بگوییم اینکه تا زمانی تلاش بر این باشد که مثلا در هر جریان یک تاجیک یک پشتون و هزاره و نمی‌دانم نمایند‌ه ی از اقوام بدون تبعیت از هدف و قانون آن تشکیلات باشد، این اجماع سازی به هیچ جایی نمی رسد. طالبان چرا پیروز شد؟ یکی از مهمترین دلایل پیروزی طالبان همین هدف محوری بر خلاف اجماع سازی های کاذب بود. امروز حضور افراد مرموز داخلی و خارجی در بدنه جبهات از جمله جبهه مقاومت تحت عنوان نماینده این قوم و آن قوم به نفع این جبهات نیست. از این اجماع سازی کرده بهتر است که برچسب قوم‌گرایی بخورد جبهات ولی راست و مستقیم و بدون دغدغه قدم بردارد. با همین اجماع سازی‌های کاذب چند هفته پیش کسی که در همین جبهه مقاومت عضو بود با صوتی که بیرون شد، مگر جبهه را با خاک سیاه یکسان نکرد!؟
اجماع سازی های کاذب در تاریخ ثابت شده که جواب نمی دهد. شهید بلخی حدود ۷۰ سال پیش چوب همین اجماع سازی کاذب قومی را خورد و انقلابی که قرار بود به پیروزی برسد، در دقیقه ۹۰ از سوی یک جاسوس برملا شد و وقایع که اتفاق افتاد…! بنابر این جمع کردن احمد و محمود و… به نام نمایندگان قومی و اجماع سازی کاملا اشتباه است.
ششم: متاسفانه یکی از مهمترین مشکل جبهات ضد طالبان و بویژه جبهه مقاومت ملی، ضعف رسانه‌ای است. اولا این‌که در هیچ جای دنیا بویژه در زمان نبرد آن‌هم نبرد نابرابر و چریکی، همه اعضای یک جریان و گروه حق ندارند که هرجا و با هرکی دل شان خواست مصاحبه کنند. کاری که در جبهه مقاومت هر روز صورت می‌گیرد و بسیاری مواقع هم گفتار اعضا متناقض بوده و سبب رسوایی های شده است. دوم هم بخشی بزرگی از پیروزی‌ها در قرن که زندگی می‌کنیم(ارتباطات) با محوریت رسانه شکل می‌گیرد. امروز رسانه نقش بسیار مهم در جهان را ایفا می‌کند. همین پیروزی طالبان و تحریر الشام در سوریه بخشی بزرگ آن در جنگ رسانه بود. اکنون رسانه را نگاه کنید که مثلا در سوریه از یک تروریست آدم کش و قاتل هزاران انسان چه ساخته و چگونه او را به سان قهرمان آزادی برای مردم معرفی کرده/ می‌کند. بنابر این اصل حرف این‌که جبهات ضد طالب روی رسانه بیشتر سرمایه گذاری کنند و وقت بگذارند و در عین حال منظم و با یک ساختار دقیق به مقابله بروند. این‌که هر روز چند تن از اعضا بدون برنامه هرچه خواست بگویند، این هرگز راهگشا نیست.

همچنین بخوانید: طالبان یک ولسوالی جدید در پامیر بدخشان ایجاد کردند

نوشته های مرتبط :