روزجهانی کودک؛ کودکان افغانستان در «سنگرهای ترور»

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالشهید ثاقب
1403/08/30
12:47 ب.ظ
بازدید: 13

پایگاه خبری تحلیلی روایت : امروز (30عقرب)، روز جهانی کودکان است. از 30 عقرب، روز جهانی کودکان همه ساله در کشورهای جهان به طور ویژه‌ای تجلیل می‌گردد. هدف از تجلیل این روز در کشورهای جهان جشن گرفته می‌شود تا توجه مردم و دولت‌ها را به حقوق کودکان جلب کنند. حقوق کودکان، امروزه یکی از موضوعات مهم در میان ملل دنیا است، تا سرحدی که لوک فری، فیلسوف و سیاست‌مدار فرانسوی، عصر امروز را «عصر کودک‌دوستی» می‌نامد.

امروز (۳۰عقرب)، روز جهانی کودکان است. از ۳۰ عقرب، روز جهانی کودکان همه ساله در کشورهای جهان به طور ویژه‌ای تجلیل می‌گردد.
هدف از تجلیل این روز در کشورهای جهان جشن گرفته می‌شود تا توجه مردم و دولت‌ها را به حقوق کودکان جلب کنند.
حقوق کودکان، امروزه یکی از موضوعات مهم در میان ملل دنیا است، تا سرحدی که لوک فری، فیلسوف و سیاست‌مدار فرانسوی، عصر امروز را «عصر کودک‌دوستی» می‌نامد.
او در تفاوت نگاه دنیای امروز له کودکان با نگاه حاکم در قرون وسطا می‌گوید که در گذشته فلسفه فرزندآوری، انتقال وراثت و انگیزه‌های اقتصادی مانند فراهم کردن نیروی کار برای مدیریت مزرعه بود. نظام کار دست‌مزدی وجود نداشت و خانواده‌ها فرزندان بسیاری می‌آوردند تا از نیروی کار آن‌ها برای مدیریت مزرعه‌های‌شان استفاده کنند. در آن زمان مردم کمتر فرزندان‌شان را دوست داشتند و حتا از مردن یک نوزاد به اندازه مردن یک اسپ متاثر نمی‌شدند.
اما در حال حاضر، پدیده فرزنددوستی حاکم است وکودکان به چنان جایگاه عظیمی دست یافته اند که در تاریخ بی‌پیشینه است.
او سپس، مصداق‌های از کودک‌دوستی را در تمام حوزه‌ها – از سیاست گرفته تا آموزش و پرورش و هنرها بیان می‌کند.
من هدفم از یادآوری دیدگاه لوک‌فری این بود که بپرسم که آیا ما مردمِ افغانستان نیز کودکان‌مان را دوست داریم یا هنوز نگاه به کودک و فرزند همان نگاه قرون وسطایی است؟
شاید این پرسش به نظر تان خنده‌آور بیاید و بگویید که مگر ممکن است که کسی کودک خود را دوست نداشته باشد؟!
آری ممکن است. یکی از مصداق‌هایش، فرستادن کودکان ما به مدارس دینی – جهادی طالبان است. از روزی که طالبان به قدرت رسیده‌اند، بیش از هزاران مدرسه‌ی دینی – جهادی ایجاد کرده‌اند.
این مدارس، جای تلقین آموزش‌های ایدیولوژیک و افراطی به کودکان است. در این مدارس به شاگردان هنر و حرفه و دانش کارآمدی آموزش داده نمی‌شود، بلکه با روحیه‌ی افراطی پرورش می‌یابند. نام دیگر این مدارس، «سنگر ترور» است. سنگر ترور، یعنی این‌که شاگردان این مدارس آموزش‌های ایدیولوژیکی را فرامی‌گیرند که از طریق آن جذب گروه‌های تروریستی می‌شوند.
مدارس دینی -جهادی دیوبندی را به علت آن «سنگرهای ترور» می‌نامند که ثابت شده است که در چند دهه‌ی گذشته همواره محل سربازگیری و جلب و جذب گروه‌های تندرو و تروریستی بوده است.
حرکت طالبان، که برخاسته از همین مدارس است، عمداً در افغانستان هزاران مدرسه دینی – جهادی تاسیس کرده است تا در آینده به کمبود نیروی ایدیولوژیک مواجه نشود و سربازان مفت و مجانی در اختیار داشته باشد. به تعبیر دیگر: هدف از تاسیس این مدارس، تربیه نسل سوم طالبان است.
متاسفانه، گزارش‌ها می‌رساند که مردم افغانستان در حال حاضر به صورت گسترده، فرزندان خود را شامل این مدارس می‌کنند.
این نشان‌دهنده‌ای آن است که مردم ما به آینده فرزندان خود نمی‌اندیشند. زیرا اگر ما به آینده فرزندان ما می‌اندیشیدیم و آن‌ها را دوست می‌داشتیم، به مکتب‌ها و دانشگاه‌ها می‌فرستادیم که یک حرفه و دانش کارآمد بیاموزند و فردا بتوانند در بازار کار رقابت کنند و شغل داشته باشند. فرزندان ما در مدارس جهادی هیچ حرفه و هنر کارآمدی فرانمی‌گیرند. نتیجه‌اش این می‌شود که در آینده یا یک آدم بیکار و بار دوش جامعه بار می‌آید یا هم جذب گروه‌های تندرو شده و دست به انواع جنایات خواهد زد.

همچنین بخوانید: حمله بر قرارگاه جنگ‌جویان طالب در پنجشیر را جبهه مقاومت به‌دوش گرفت

نوشته های مرتبط :