طالبان؛ توهُم «فتح» و مخاطراتش برای منطقه و افغانستان

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۳/۰۱
۱:۱۹ ب٫ظ
بازدید: 2

جدال آب میان ایران و طالبان و پیش‌تر از آن درگیری‌های لفظی این گروه با تاجیکستان و پاکستان، نشان داد که امروزه در افغانستان یک گروه متوهمی حاکم‌ است که تصور می‌کند بزرگ‌ترینِ قدرت منطقه بوده و اگر اراده کند می‌تواند هر کشوری را «فتح» کند.

منظورم از این گروه، طالبان است. طالبان تا هنوز بارها در برابر کشورهای منطقه و جهان با ادبیات فتح سخن گفته‌اند. مولوی انصاری می‌گفت اگر امیرالمومنین اجازه بدهد، جنگ‌جویان این گروه پرچم سفید خود را در کاخ سفید بر می‌افرازند. سال گذشته چندباری تاجیکستان را هم تهدید کردند که در کم‌تر از چند هفته آن کشور را «فتح» خواهند کرد. ملایعقوب با پاکستان نیز با همین ادبیات سخن گفت و برخی از جنگ‌جویان این گروه به دنبال جدال آب میان ایران و طالبان، با جمهوری اسلامی ایران نیز چنین برخوردی کردند.

کشور عزیز ما افغانستان کشوری است که نزدیک به نیم قرن می‌شود درگیر جنگ و بحران است. جنگ و بحران چهل ساله باعث گردیده است که ما در تمام عرصه‌ها از کشورهای همسایه عقب بیفتیم. امروزه کشور ما نه یک ارتش منظم دارد و نه یک اقتصاد پیش‌رفته و از هر لحاظ که نگاه کنی یک دولت فروپاشیده است. این‌که طالبان کشورهای همسایه را به فتح و اشغال تهدید می‌کنند، ناشی از محاسبه دقیق توان نظامی شان نیست، بلکه ریشه در یک توهم دارد: «توهم شکست آمریکا به دست طالبان.»

باری یکی از رهبران طالبان در سخنرانی خود گفته بود که در دنیا فقط دو قدرت وجود دارد: آمریکا و طالبان.

او در توجیه این سخن گفته بود که ما به این دلیل قدرت دوم دنیا هستیم که توانستیم آمریکا را همراه با متحدانش شکست بدهیم.

همچنین بخوانید: طالبان به آصف علی درانی: پاکستان به‌جای استفاده از زور باید راه صلح را با تی‌تی‌پی دنبال کند

این‌که آمریکا چگونه در افغانستان شکست خورد، موضوعی است که پژوهش‌گران روی آن اختلاف نظر دارند. بسیاری از پژوهش‌گران، شکست آمریکا را ناشی از اشتباهات آن کشور هم در زمینه نظامی و هم در زمینه ملت‌سازی در افغانستان می‌دانند. افزون بر این در اخراج آمریکا از افغانستان کشورهای منطقه نیز همدست شدند و نقش کلان بازی کردند. این‌که طالبان تصور می‌کنند آمریکا را به تنهایی شکست داده‌اند، توهم بزرگی است که به آن گرفتار شده‌اند. ما در بیست سال گذشته بارها دیدیم که طالبان با تمام توان نظامی خود بالای یکی از پاسگاه‌های پولیس در شاهراه‌ها و شهرستان‌ها حمله می‌کردند، اما ناموفق برمی‌گشتند.

توهم فتحی که پس از ۱۵ اگوست سال ۲۰۲۱ و تصرف کابل دامن‌گیر طالبان شده است، پیامد خطرناکی هم برای منطقه و هم برای افغانستان دارد. پیامدش برای منطقه این است که طالبان در هر مناسبتی با همسایگان با زبان زور و تهدید سخن بگویند و سرانجام با آن‌ها درگیر جنگ شوند. اما پیامدش برای افغانستان این است که با تحریک منطقه یا یکی از کشورهای همسایه، طالبان افغانستان را به سرنوشت امروزی اوکراین دچار کنند.

آن‌چه را که من می‌خواهم روی آن تاکید کنم این است که توهم‌زدگی طالبان تهدید بزرگی برای صلح و ثبات در منطقه است. متاسفانه امروزه در افغانستان گروهی حکومت می‌کند که خیلی توهم‌زده است و محاسبه دقیق از توان نظامی خود و همسایگان ندارد. با این توهمی که طالبان در سر دارند، بعید است که با یکی از کشورهای منطقه وارد جنگ نشوند.

نوشته های مرتبط :