کاشت خشخاش؛ راه نجات یا تهدیدی مرگبار؟

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
۱۴۰۳/۰۴/۰۷
۱۲:۵۰ ب٫ظ
بازدید: 9

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در حالی که جهان به شدت بر مبارزه با مواد مخدر و کاهش تولید تریاک تاکید دارد، کاهش تولید تریاک در افغانستان و پیامدهای ناشی از آن، سوالات و چالش‌های پیچیده‌ای را مطرح کرده‌است. دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل در گزارش اخیر خود هشدار داده‌است که کاهش کشت خشخاش در افغانستان منجر به افزایش مرگ مصرف‌کنندگان هروئین در جهان شده‌است. به گفته‌این سازمان، کاهش تولید تریاک باعث شده‌است که مصرف‌کنندگان هروئین به مواد افیون مصنوعی مرگبار روی بیاورند.

در حالی که جهان به شدت بر مبارزه با مواد مخدر و کاهش تولید تریاک تاکید دارد، کاهش تولید تریاک در افغانستان و پیامدهای ناشی از آن، سوالات و چالش‌های پیچیده‌ای را مطرح کرده‌است. دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل در گزارش اخیر خود هشدار داده‌است که کاهش کشت خشخاش در افغانستان منجر به افزایش مرگ مصرف‌کنندگان هروئین در جهان شده‌است. به گفته‌این سازمان، کاهش تولید تریاک باعث شده‌است که مصرف‌کنندگان هروئین به مواد افیون مصنوعی مرگبار روی بیاورند.

افغانستان سال‌ها بزرگ‌ترین تولیدکننده تریاک جهان بوده‌است. اما براساس آمارها پس از ممنوعیت کشت خشخاش در افغانستان، تولید تریاک در این کشور ۹۵ درصد کاهش یافته‌است و این کاهش، منجر به کاهش ۷۵ درصدی تولید جهانی تریاک شده‌است.

کاهش تولید تریاک پیامدهای مختلفی را به همراه داشته‌است. از یک سو، این کاهش می‌تواند باعث کاهش مواد مخدر، هروئین و میتافتامین در بازارهای جهانی شود. از سوی دیگر، کمبود تریاک باعث افزایش استفاده از مواد افیون مصنوعی شده که به مراتب مرگبارتر هستند. سازمان ملل متحد هشدار داده‌است که ادامه این وضعیت می‌تواند پیامدهای جدی برای کشورهای تولیدکننده، ترانزیتی و مقصد تریاک داشته‌باشد.

افزون بر این، افغانستان با داشتن ۴ میلیون مصرف‌کننده مواد مخدر، یکی از کشورهای دارای بالا‌ترین نرخ اعتیاد در جهان است. برنامه توسعه سازمان ملل اعلام کرده‌است که برای درمان معتادان در پنج ولایت افغانستان داروهای ترک اعتیاد توزیع می‌کند. طبق آمار ارائه شده توسط مقام‌های طالبان، پس از به قدرت رسیدن این گروه در اسد ۱۴۰۰، ده درصد از مردم افغانستان به مواد مخدر معتاد بودند. هرچند هنوز آمار دقیقی از شمار معتادان در افغانستان در دسترس نیست، ولی سازمان ملل متحد تخمین می‌زند که بیش از چهار میلیون نفر در افغانستان معتاد هستند و ۳۵ درصد از این آمار را زنان تشکیل می‌دهند.

همچنین بخوانید: برنامه جهانی غذا: ۱۰ میلیون نفر در افغانستان از کمک‌های غذایی محروم شده‌اند

با توجه به این وضعیت پیچیده، مردم افغانستان که در یکی از بد‌ترین شرایط اقتصادی قرار دارند، با یک دوراهی جدی مواجه شده‌اند. و این سوال را مطرح می‌کنند کهآیا باید برای تأمین معاش خود و خانواده‌هایشان به کاشت خشخاش ادامه دهند و در عین حال به افزایش تولید مواد مخدر و مشکلات جهانی دامن بزنند؟ یا باید به قوانین بین‌المللی پایبند باشند و از کاشت خشخاش خودداری کنند و با مشکلات اقتصادی بیشتری دست و پنجه نرم کنند؟

پاسخ به این سوالات ساده نیست زیرا از یک سو، جامعه جهانی باید به دنبال راه‌حل‌های پایدار و مؤثر برای کاهش تولید مواد مخدر باشد که تنها به ممنوعیت کاشت خشخاش محدود نمی‌شود. از سوی دیگر، لازم است برای مردم افغانستان فرصت‌های اقتصادی و شغلی جدیدی فراهم شود تا بتوانند بدون نیاز به کاشت خشخاش، زندگی بهتری داشته‌باشند . آن هم با حضور طالبان ممکن به نظر نمی‌رسد.

جهان باید به دنبال یک رویکرد جامع و موثر باشد که هم به کاهش تولید و مصرف مواد مخدر کمک کند و هم زندگی مردم در کشورهای تولیدکننده را بهبود بخشد. این مساله که سازمان ملل یک روز بر کاهش مواد مخدر تاکید کند و روز دیگر نیاز به تولید مواد مخدر را مطرح سازد و جهان را از پیامدهای کمبودش هشدار دهد، به باور کارشناسان، تلاش بیهوده و غیر موثر برای مبارزه با مواد مخدر است.

نوشته های مرتبط :