چند روزی است که دنیا را یک ترس فراگرفته است: ترس از حمله ایران بر اسراییل.
سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا گفته است که تهدید حمله ایران بر اسراییل واقعی است. رسانه‌های اسراییلی گزارش داده‌اند که که تهدیدهای ایران، اسراییل را فلج کرده است.
روسیه به شهروندان خود هشدار داده است که به اسراییل سفر نکنند. دولت انگلیس از شهروندان خود خواسته است که سرزمین‌های اشغالی را ترک کنند.
یعنی این‌که از چندروز بدین سو، سرخط اخبار تمام رسانه‌های بین‌المللی، فقط یک چیز است: تهدید ایران، «واقعی» است.
آن‌چه که رژیم اسراییل و حامیانش را این همه به وحشت انداخته، موشک‌های ایران است.
ایران در فهرست ۱۰ قدرت موشکی برتر جهان قرار دارد. یکی از این موشک‌ها، همان موشک هایپرسونیک فتاح است که در سال ۱۴۰۲ رونمایی شد. این موشک هزار و ۴۰۰ کیلومتر برد دارد و قادر است از تمام سامانه‌های دفاعی عبور کند. این موشک، سرعتش به اندازه‌ای است که تا ۵ دقیقه پس از شلیک به خاک اسراییل اصابت می‌کند.
تا پیش از این‌که ایران به عنوان یک قدرت موشکی در سطح جهان ظهور کند، تنها سلاح مسلمانان برای دفاع از فلسطین، دعا و دست بالاکردن به سوی آسمان بود. اسراییل در فلسطین همه روزه جنایت می‌کرد، مسلمانان اما تنها دعا می‌کردند. حکام عرب به دلیل ترس از غرب و اسراییل، حتا با دعا هم از فلسطینی‌ها حمایت نمی‌کردند.
من به عنوان یک مسلمان‌زاده، منکر نقش دعا در زندگی مسلمانان نیستم، اما تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد که تنها با دعا نمی‌توان در برابر توپ و تانک و خمپاره ایستاد و مقاومت کرد.
مولانا ابوالکلام آزاد در کتاب «غبار خاطر» حکایتی را یادآوری می‌کند، که خیلی عبرت‌آموز است.
در بخشی از این کتاب آمده است که وقتی ناپلئون در سال ۱۷۹۸به مصر لشکرکشی می‌کرد، هنوز جهان اسلام در خواب غفلت بود و متوجه نشده بود که دنیای غرب در حوزه‌ی فنون نظامی و تسلیحات جنگی به چه پیشرفت‌ها و دستاوردهایی دسته یافته است. به همین دلیل، هنگامی که متوجه برتری نظامی آن‌ها شدند، علمای مصر در ازهر شریف گردهم آمده و ختم «بخاری شریف» برگزار کرده و برای پیروزی مسلمین دعا کردند. ابوالکلام آزاد می‌نویسد: «هنوز ختم بخاری شریف در ازهر پایان نیافته بود که مصر به دست ناپلئون سقوط کرد و اشغال شد.»
صدرالدین عینی نیز حکایت مشابهی در باره‌ی علمای بخارا می‌آورد و می‌گوید که آن‌ها در هنگام حمله بلشویک‌ها بر بخارا، «ختم بخاری شریف» برگزار کرده بودند. ختم بخاری تمام نشده بود که بخارا توسط روس‌ها اشغال شد.
آری، تنها چیزی که از دولت‌ها و ملت‌ها می‌تواند محافظت کند، اسلحه است، نه حتا شجاعت. موفقیت ایالات متحده را پس از پرل هاربرل در نظر بگیرید. در بامداد روز یک شنبه هفتم دسامبر سال ۱۹۴۱ میلادی، هواپیماهای جنگنده ژاپن بر پایگاه در پرل هاربر حمله کردند. هیچ ملتی به اندازه‌ی ژاپنی‌ها در جنگ با ایالات متحده‌ی آمریکا از خود شجاعت نداده است. اما آن‌چه باعث شد آمریکا در مقابل ژاپن پیروز شود، تسلیحات آمریکایی بود. آمریکا با استعمال دو بمب اتم بر شهرهای هیروشیما و ناگاساکی، ژاپن را وادار به تسلیم کرد. باروت یونانی قرن‌ها امپراتوری بیزانس را زنده نگه داشت. در فتح قسطنطنیه به دست ترکان عثمانی، بیش از هر چیزی توپ‌خانه نقش داشت.
امروزه اگر کشورهای اسلامی هر کدام یک قدرت موشکی بودند و پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی را در اختیار میداشتند، آیا اسراییل می‌توانست چنین بی‌محابا بتازد و غزه را به کشتارگاه فلسطینی‌ها مبدل کند و به عصر حجر برگرداند؟ هرگز.
