مقامات جمهوریت و برگشت به تنظیمات کارخانه!

دسته: تحلیل
نویسنده: غلام رضا سادات
1402/10/02
9:55 ق.ظ
بازدید: 30

پایگاه خبری تحلیلی روایت : تکنوکرات‌های غربی به ترجمانی‌ و ظرفشویی و تاکسی رانی و مشاغل شان با بسته های دالر برگشته اند. سیاسیون فارسی زبان که بیست سال اشتباه کردند سرگردان و در کشورهای همسایه رفته اند. ملاهای کم سواد و بیسواد قبایلی حاکم ملی شده اند و معیار تفوق و انتخاب ها زبان پشتو و سنت گرایی رادیکال شده است. یعنی در کلیت امر وضعیت طوری پیش آمده که بسیاری به تنظیمات کارخانه بیست سال قبل برگشته اند. دوباره همان سرود های پشتونوالی است و جاده های شمال و جنوب افغانستان و تنها چیزی که عوض نشده و به تنظیمات برنگشته، مردم افغانستان است.

در بیست سال نظام جمهوریت یکی از مهمترین نکات که احتمالا از دلایل اصلی سقوط نیز بود، فساد گسترده و خویش خوری و تعیینات‌ و انتخاب‌های غیر معیاری شماری از افراد در رده های مختلف بود که از درون آن افراد و شخصیت های فاسد و سو استفاده‌گر و قدرت طلب به صحنه آمدند. این انتخاب‌ها و انتصاب‌ها که یکی از معیار های آن شکل و شمایل بود، در این بیست و دو سال گذشته بر سیاست افغانستان تاثیر گذار بوده که در ذیل به چند مورد اشاره می‌شود.

اول: در بیست سال گذشته و پس از کنفرانس بن و آمدن غربی‌ها به افغانستان، اکثریت سیاسیون جهادی و غیر جهادی مخصوصا از وکلای بیسواد و کم سواد گرفته تا وزرا و نیمچه ملا‌ها، عمامه و لنگوته‌ را برای گرفتن چوکی و موقف کنار گذاشتند و بجایش‌ دریشی‌ و کروات‌ زدند. در این میان شکل و شمایل وکلای مجلس از همه سیاسیون جذاب‌تر شده بود. زیرا آنان وقتی در روستا‌ها می‌رفتند تلاش می‌کردند خودرا همرنگ همان روستاییان بسازند و بعد از آن‌که به وکالت مجلس انتخاب می‌شدند دیگر آن آدم سابق نبودند. نه ظاهرشان و نه باطن. در ضمن پس از وکالت نه تنها هیچ مشکلی از مراجعین‌ را حل نمی کردند که حتی در زمان تعطیلات که باید سری به موکلین شان می‌زدند، اما بجایش‌ به تفریحات‌ خارج کشور می‌رفتند. با این وجود پس از سلطه طالبان اکثریت این وکلا که در افغانستان ماندند، دوباره به تنظیمات کارخانه قبل از ۲۰۰۱ برگشتند و همان آدم ریش و پشم شدند و لنگوته‌ و عمامه و آفتاب نشینی در روستا و قصه های زمستانی…
البته در زمان وکالت هم اکثریت این وکلا نه تنها در اکثر خیر و شر مردمان متوسط شرکت نمی کردند و از این میان فقط در مراسم های مهم دینی با یک ساز و برگ خاصی می آمدند و بعضا هم چند حرف سیاسی زده و مجلس را ترک می‌کردند. اما حالا بسیاری از این افراد حداقل در جامعه شیعه دوباره نه تنها به متن جامعه و خیر و شر آن برگشته که شماری به کارهای قبل از وکالت شان مانند دروس حوزه و قریه داری و … برگشته اند.

همچنین بخوانید: نماینده مجلس روسیه: ولودیمیر زلنسکی به «سندروم افغانی» مبتلا شده است

دوم اما شماری زیادی از غرب نشینان یا همان به اصطلاح تکنوکرات‌ ها که سال‌ها در غرب زندگی کرده و ریش های شان‌را می تراشیدند و کروات و دریشی‌ می‌کردند، به عنوان نخبه به افغانستان آمدند و شماری زیادی برای اینکه در دزدی‌ها و اختلاس‌ها آشکارا گیر نیفتند و خاک به چشم ملت ظاهر بین بزنند، چند متر پارچه کشمیری و لنگی پشاوری‌ را بر سر بسته اما زیر پارچه و لنگی تا توانستند فساد کردند و خوردند و بردند. آخرش هم افغانستان را با کوهی از مشکلات و قرض داری و ایجاد نابسامانی‌ قوم گرایی و خلق ده‌ها فتنه دیگر رها کرده و فرار نمودند و دوباره به غرب پناه بردند و کروات رنگارنگ زدند و امروز هم ریش پروفسوری‌ میگذارند و به پشم‌ ملت افغانستان که بیست سال آنان را سواری داده، می خندند.

سوم: پس از بیش از بیست سال و یک دوره پیشرفت توام با فساد و چالش‌ها، دوباره تاریخ تکرار شده. افغانستان به عقب برگشته است. قیمت لنگی و عمامه و پارچه بلند شده و ریش و پشم زیاد نشان شخصیت گردیده است. وکلای چوب خطی به تنظیمات کارخانه برگشته اند. طالبان سلطه شان را گسترانیده. زنان و دختران از کار و تحصیل منع شده اند. چند ملای پشتون دیوبندی‌ حاکم شده اند. بسیاری از وکلای شیعه در مجلس که حتی دوران وکالت حرفی در ایام محرم و برای امام حسین ع نمی زدند، حالا شده اند سخنرانان مجالس و روضه خوانان محافل مردم و… به همین شکل هر یک از کسانیکه بیست سال قبل و دور اول سلطه طالبان شغل و مسلکی داشتند به همان برگشته اند. تکنوکرات‌های غربی به ترجمانی‌ و ظرفشویی و تاکسی رانی و مشاغل شان با بسته های دالر برگشته اند. سیاسیون فارسی زبان که بیست سال اشتباه کردند سرگردان و در کشورهای همسایه رفته اند. ملاهای کم سواد و بیسواد قبایلی حاکم ملی شده اند و معیار تفوق و انتخاب ها زبان پشتو و سنت گرایی رادیکال شده است. یعنی در کلیت امر وضعیت طوری پیش آمده که بسیاری به تنظیمات کارخانه بیست سال قبل برگشته اند. دوباره همان سرود های پشتونوالی است و جاده های شمال و جنوب افغانستان و تنها چیزی که عوض نشده و به تنظیمات برنگشته، مردم افغانستان است.

همچنین بخوانید: عضو سنای آمریکا: حتا یک دالر نباید به جیب طالبان برود

غلام رضا سادات

نوشته های مرتبط :