افغانستان؛ عاشورای پرجوش و خروش اما خونین

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
1402/05/07
3:03 ب.ظ
بازدید: 5

روز گذشته مراسم عاشورای حسینی در افغانستان از سوی طالبان به خشونت کشیده شده و حداقل چهار توسط افراد گروه طالبان در کابل و غزنی شهید و بیش از ۲۰ تن دیگر زخمی شدند. در نوارهای ویدیویی که منتشر گردیده، نشان می‌دهد که افراد گروه طالبان مستقیم به سوی عزاداران‌ شلیک می‌کنند. در حالیکه دسته‌های عزاداران به گونه مسالمت آمیز در حرکت بودند، اما طالبان مانع شده و با توهین و تحقیر این مراسم‌ها را برهم زده و به خاک و خون کشیدند.
البته از روزهای اول محرم امسال، طالبان به بهانه تامین امنیت تلاش کردند که مانع برگزاری مراسم عاشورا و عزاداری محرم در سراسر کشور شوند، ولی بنابر فشار مردم و رسانه‌ها، نتوانستند که این کار را بکنند، اما محدودیت های شدیدی را وضع کردند و در نهایت دست به خشونت زدند که در آن تعدادی شهید و زخمی شدند.

اما چرا طالبان دست به خشونت زدند و برای مقابله چه باید کرد؟

بدون شک برای مقابله با ستم، نیاز به تداوم حرکت‌های عدالت خواهانه‌ است. هیچ جنبش و حرکتی در جهان بر ظلم و ستم پیروز نشده است، مگر با مقابله، اعتراض و انتقاد و حرکت عملی که بر پایه و محور توده‌ها و جنبش‌های مردمی شکل گرفته باشد. برای مقابله با طالبان نیز این حرکت‌ها و جنبش‌ها که به صورت خودجوش شکل گرفته و می‌گیرد، اهمیت دارد. هرچند که طالبان همانگونه که این گروه در گذشته با انتقاد و رفتار مدنی باور نداشتند و ندارند و راه مقابله و تهدید را جنگ و تهدید می‌دانند، اما در مورد عاشورا و خروش مردم به شدت هراس دارند و می ترسند. هرچند این گروه خود با خشونت و جنگ و قتال و ایجاد هراس و فتنه به قدرت رسیدند؛ اما تفاوت اصلی در این است که طالبان پشتوانه مردمی نداشتند و ندارد و ایجاد هراس و رعب برای دوام حکومت‌های خود کامه در دراز مدت کارساز نیست؛ از این رو طالبان با هر جنبشی که به اتحاد و اتفاق مردم و نه گفتن به حکومت غیر مشروع این گروه بیانجامد، مقابله می کنند.

همچنین بخوانید: کو کرامت انسان، کو صدای آزادی؟

نظام‌های غیر مشروع و غیر مردمی و سرکوبگر گروه‌های مردمی مانند طالبان از جنبش های یک دست در قالب هر شکل و شمایل که باشند، بسیار هراس دارند، مانند عاشورا و محرم. زیرا این جنبش‌ها می توانند پایه های حکومت این گروه را لرزان کند. چون افرادی محدودی هم به هیچ عنوان حاضر نیست که برای بقای طالبان مستبد علیه اجتماع بیاستد، از این لحاظ طالبان مانند کف سر آب است که اگر یک جنبش بزرگ مردمی شکل بگیرد، این گروه یا نابود شده و یا با موج خواهند رفت. بنا جنبش عاشورا و محرم اگر امسال سرکوب شده، قطعا سال دیگر و سال های دیگر بیشتر از امسال حصار و محدودیت را شکسته و علیه استبداد جرقه‌هایی را روشن خواهد کرد.

از سوی دیگر یک اقلیتی در بین جامعه تشیع برای طالبان خوش‌خدمتی می‌کنند. این اقلیت یا منافع شخصی و تیمی شان در گرو حمایت از طالبان نهفته است یا هم بسیار ساده لوح اند و باور به این دارند که با طالبانی که سال ها شیعیان را در مدرسه و مسجد و آموزشگاه و زایشگاه هدف قرار دادند، می‌شود در یک ساختار کنار آمده و راحت زندگی کرده و به حقوق و امتیازات مادی و معنوی رسید؛ اما همین دسته اگر وجدان بیدار داشته باشند، پس از حوادث روز گذشته و سرکوب عزاداران توسط گروه طالبان، به طینت اصلی این گروه باید پی برده باشند. زیرا روشن شد که طالبان به هیچ اصول و ارزشی و آزادی و حقوق اقوام و اقلیت ها باور ندارند و پابند نیستند.
یکی دیگر از نکات مهم که در محرم و عاشورای امسال ثابت شد، اینکه هر قدر به ظاهر وانمود شود که جامعه تشیع و گروه طالبان بهم نزدیک هستند، خلاف این امر در عمل و گفتار وجود دارد. هیچ طالبی دیوبندی باورمند به عاشورا و کربلای که شیعیان آن را متصور هستند و برگزار می کنند، نه تنها نیست که آن را بدعت می دانند و منتظر فرصت هستند تا شمشیر شان کامل دسته شود و تصفیه حساب‌ها صورت بگیرد. اگر عقل سلیم و وجدان بیدار وجود داشته باشد، می‌تواند که رفتار طالبان را در سه محرم و عاشورای که تحت سلطه این گروه در افغانستان برگزار گردیده، درست تحلیل و سبک و سنگین کرد و می بیند که روز به روز و سال و سال قیودات علیه مراسم شیعیان بیشتر است.

همچنین بخوانید: سقوط پاکستان- پروژه بزرگ آنگلوساکسون

نکته آخر اینکه تعدادی از سکولار ها و لاییک های جامعه شیعه که در غرب زندگی می کنند و باور به هیچ اصول و ارزشی ندارند، هر از گاهی ویروس نفرت و تعصب و قومگرایی در جامعه پمپاژ می کنند.

در محرم و عاشورای امسال هم در حالیکه تعدادی برای آزادی عمل شیعیان در برگزاری محرم و عاشورا مردم را به نافرمانی مدنی دعوت کردند، اما این گروه سکولار غرب نشین که در ماه های گذشته مردم را به انقلاب دعوت می کرد، این بار گارد گرفته و با نفرت پراکنی قومی مسئله نافرمانی مدنی را نفی کرده و خواستند این حرکت را که قرار است شکل بگیرد، قومی بسازند ولی با حادثه تلخ روز گذشته روی این گروه نیز سیاه شد. زیرا از یک سو مردم همه به نافرمانی مدنی پیوستند و از سوی دیگر تعدادی از رهبران آنان نیز مردم را به نافرمانی دعوت کردند، بنابر‌ این این گروه نیز که خواستند به نفع طالب کار کنند از حادثه ناگوار دیروز به بعد در لانه ها خزیده و هیچ حرفی برای گفتن ندارند.

نوشته های مرتبط :