ژئوپلیتیک خاورمیانه.

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالمختار حامدی
1404/04/03
1:28 ب.ظ
بازدید: 17

پایگاه خبری تحلیلی روایت : خاورمیانه از دیرباز خاستگاه قدرت‌های بزرگ و تحولات سرنوشت‌ساز بوده است. موقعیت استراتژیک این منطقه، امکان کنترل بر بخش مهمی از جهان را فراهم می‌سازد؛ موضوعی که قدرت‌های جهانی در طول تاریخ به آن آگاه بوده‌اند. زمانی آلمان نازی، با خیال توسعه جهانی، به موقعیت جغرافیایی خود به‌عنوان یک مزیت استراتژیک تکیه کرد. اما این رؤیا با جنگ‌های خونین و شکست در حفظ جایگاه ژئوپلیتیکی پایان یافت. نگاه آن‌ها به جنوب جهان، توهم‌آلود و فاقد درک واقعی از ظرفیت‌های آن بود. اگر به عظمت تاریخی و تمدنی کشورهای جنوب و جنوب غربی توجه می‌کردند، شاید مسیر دیگری را می‌پیمودند.

خاورمیانه از دیرباز خاستگاه قدرت‌های بزرگ و تحولات سرنوشت‌ساز بوده است. موقعیت استراتژیک این منطقه، امکان کنترل بر بخش مهمی از جهان را فراهم می‌سازد؛ موضوعی که قدرت‌های جهانی در طول تاریخ به آن آگاه بوده‌اند.
زمانی آلمان نازی، با خیال توسعه جهانی، به موقعیت جغرافیایی خود به‌عنوان یک مزیت استراتژیک تکیه کرد. اما این رؤیا با جنگ‌های خونین و شکست در حفظ جایگاه ژئوپلیتیکی پایان یافت. نگاه آن‌ها به جنوب جهان، توهم‌آلود و فاقد درک واقعی از ظرفیت‌های آن بود. اگر به عظمت تاریخی و تمدنی کشورهای جنوب و جنوب غربی توجه می‌کردند، شاید مسیر دیگری را می‌پیمودند.
تاریخ نشان داده که خاورمیانه می‌تواند قدرت‌ساز باشد؛ از صدر اسلام و خلافت راشده گرفته تا امویان، عباسیان و نهایتاً امپراتوری عثمانی، که با خیانت‌های داخلی فروپاشید. از آن زمان، این منطقه هرگز بدون چشم طمع قدرت‌های جهانی نبوده و هنوز هم در آماج انواع مداخلات، توطئه‌ها و جنگ‌های نیابتی قرار دارد.
اسرائیل به‌عنوان موجودیتی مصنوعی، ابزار اجرایی پروژه‌های استعماری در خاورمیانه است. این “غده سرطانی” نه یک کشور تاریخی، بلکه مهره‌ای جدید در صفحه شطرنج غرب برای تضعیف، تفرقه و سلطه بر منطقه است. اکنون نیز تلاش دارند با کشاندن ایران به میدان جنگ، نقشه جدیدی برای فرسایش منطقه پیاده کنند.
آمریکا، به‌عنوان قدرت برتر، نه اروپا را رقیب می‌داند و نه روسیه را، چون می‌داند هر دو دوره قدرت و توسعه خود را پشت سر گذاشته‌اند و اکنون محتاج منابع خاورمیانه‌اند. تنها منطقه‌ای که همچنان غنی، جوان و دست‌نخورده باقی‌مانده، خاورمیانه است؛ جایی که چشم طمع غرب و شرق، هر دو به آن دوخته شده است.
اگر این منطقه روزی آرام گیرد و قدرتی مستقل بر آن حاکم شود، جهان به زانو در برابرش خواهد افتاد؛ همان‌گونه که عثمانی‌ها راه تجارت اروپایی ها را بستند و آن‌ها مجبور شدند با طی مسیرهای طولانی به هند برسند و ضربه‌های اقتصادی سنگینی متحمل شوند. امروز نیز غرب می‌داند که بازگشت این اقتدار، یک بار دیگر توازن جهانی را دگرگون خواهد کرد.
از همین‌رو، بی‌ثبات‌سازی منطقه، فروش تسلیحات و حضور نظامی در پایگاه‌های متعدد، سود بزرگی برای قدرت‌های جهانی دارد. اما اگر ملت‌های خاورمیانه برخیزند، و احساس برادری و همبستگی اسلامی را احیا کنند، هنوز امیدی هست. در غیر این صورت، خطر آن است که برای همیشه در گرداب سلطه و تحقیر باقی بمانند.
گرچه بعید است این بیداری از دلِ سران خودخواه و وابسته خاورمیانه برخیزد؛ بسیاری از آن‌ها عملاً در خدمت همان قدرت‌هایی هستند که خاورمیانه را به آتش کشیده‌اند

همچنین بخوانید: ادامه حمله‌های رژیم صهیونستی به لبنان

نوشته های مرتبط :