روز مادر در قلمرو حاکمیت جاهلیت طالبانی

دسته: بانوان, تحلیل, ویژه خبری
نویسنده: تحریریه روایت
1402/03/24
2:31 ب.ظ
بازدید: 1

امروز در تقویم افغانستان روز مادر است. مردم افغانستان امروز را در حالی تجلیل می‌کنند که در کشور ما یک حکومت زنِ‌ستیز در قدرت بوده و مادران افغانستان را از تمام حقوق شهروندی و طبیعی شان محروم کرده‌اند.

طالبان از روزی که به قدرت رسیده‌اند، تا هنوز بیش‌تر از ۲۰ فرمان برای وضع محدودیت بر زنان صادر کرده‌اند. این بیست فرمان شامل چهار حوزه اصلی می‌شود: ممنوعیت زنان از تحصیل، ممنوعیت زنان از کار، محرومیت از سیاست و وضع محدودیت بر حضور زنان در فضای عمومی از جمله پارک‌ها و رستورانت‌ها.

طالبان اگرچه این سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی خود را توجیه مذهبی می‌کنند، اما واقعیت این است که این زن‌ستیزی‌ها ریشه در تفکر قبیله‌ای این گروه دارد.

طالبان یک گروه مذهبی است که از میانِ قبایل دوسوی دیورند برخاسته است. جوامع قبیله‌ای به دلایل متعدد چندان نگاه انسانی به زن ندارد، که یکی از مهم‌ترین این دلایل، ناامنی و تهاجم‌های یک قبیله بر قبیله‌ی دیگر است. زنده‌گی قبیلوی، مالامال ازجنگ وغارتگری و یورش وتهاجم است. در جوامع قبیلوی همیشه یک قبیله بالای قبیله دیگر یورش برده و به چور وچپاول وغارتگری طرف دیگر می پردازند. و این کار اصلاً یکی از منابع در آمد درزندگی بدوی وقبیلوی است. بلاشر یکتن ازمحققین غربی در باره منابع درآمد زندگی قبیله‌ای می نویسد: «منبع درآمد دیگری که کمتر از دیگر منابع درآمد نیست عبارت است از نبردهای مسلحانه که «رزیه» خوانده می شود. «رزیه گاه منحصر است به حمله چندمرد بدوی به گروهی یا کاروانی که ازجماعات خود جدا افتاده اند، گاه به عکس شامل مقدمات واقدامات وسیعی است که ممکن است حتی به فراهم آمدن چندین هزار جنگجو بینجامد وغرض از آن بدست آوردن چراگاه ها و چاه های تازه ای است که برای کوچ های فصلی آنان مناسب تر باشد.»

همچنین بخوانید: وزیر خارجه عربستان سعودی: زنان افغانستان باید اجازه دسترسی به آموزش و اشتغال را داشته باشند

این خصیصه زندگی قبایلی از دو جهت به تکوین و تحکیم ذهنیت زن‌ستیزی در میان قبیله‌نشینان می‌انجامد:

زن ها ودختران به علت ضعف وناتوانی جسمانی نمی توانند همکار مناسبی برای پدران وشوهران درجنگ وغارتگری شوند. بلاشر دراین مورد چنین می نویسد: «چیزی که باعث می شود مرد قبیله‌نشین و بدوی پسران را بردختران ترجیح دهند، علاوه بریک سنت هزار ساله، این است که پسران را دستیاران احتمالی خویش درجنگ وغارت می بینند.»
دراکثر و اغلب این گونه یورش‌ها وتهاجمات، دختران مورد آزار واذیت جنسی قرار گرفته واکثراً فرار داده می شوند. مرد قبیلوی از آن جای که زن ودختر را ناموس خود می پندارد، این کار را لکه ننگی برجبین اش شمرده وبرای آنکه از خطر احتمالی آن پیشگیری کرده باشد، قیودات سختی برزنان وضع نموده و از تولد شان ناخرسند به نظر میرسد.

قرآن عظیم‌الشان وقتی در باره‌ی جاهلیت عرب صحبت می‌کند، یکی از دردناکترین ووحشیانه ترین پدیده آن عصر را پدیده «وأد» می‌خواند.

مفسران گفته اند: درجاهلیت عرب، هنگامی که وقت وضع حمل زن فرا میرسید، حفره ای درزمین حفر می‌کرد وبالای آن می نشست، اگر نوزاد دختر می بود، آنرا در میان حفره پرتاب می کرد، واگر پسر می بود، آنرا نگه می‌داشت. اکثر مفسرین ومورخین به این عقیده اند که یکی از عوامل پیدایش این جنایت، همین فکر بود که در جنگ‌های فراوان قبیله ای آن روز، ممکن بود دختران به اسارت درآیند وبه اصطلاح، نوامیس آن ها به دست بیگانگان بیفتد و از این راه لکه ننگی بردامن شان بنشیند.

صاحب تفسیر نمونه دراین باره چنین می نویسد: «عامل پیدایش این جنایت، امو رمختلفی بوده است ازجمله:
عدم ارزش زن به عنوان یک انسان درجامعه جاهلی، مسأله فقر شدید که برآن جامعه حاکم بوده، مخصوصاً با توجه به اینکه دختران همانند پسران قادر بر تولید اقتصادی نبودند، و درغارتگری‌ها شرکت نداشتند همچنین این فکر که درجنگهای فراوان قبیله ای آنروز، ممکن بود دختران به اسارت در آیند وبه اصطلاح نوامیس آنها بدست بیگانگان بیفتد و ازاین راه لکه ننگی بردامن شان بنشیند، دراین کار بی اثر نبود.»

همچنین بخوانید: بار: واکنش دولت‌ها به آپارتاید جنسیتی طالبان در نشست شورای حقوق بشر حیاتی است

آن‌چه را که طالبان در حق زنان انجام می‌دهند نیز زنده‌به گورسازی آنان اما به سبک دیگری است. این‌جا طالبان، زنان را به نام ننگ و ناموس در چهاردیواری خانه زندانی کرده و استعدادهای آنان را زنده به گور می‌کنند.

زنده به‌گورسازی زنان، رسم جاهلیت قبیله‌ای عرب است و زنده به گورسازی استعدادهای زنان رسم جاهلیت طالبانی. اسلام آمده بود تا این رسم را از میان بردارد و سنگ تهداب نگرش انسانی به زن را بگذارد. بنابراین، آن‌چه را که طالبان انجام می‌دهند در تناقض با روح اسلام است.

نوشته های مرتبط :