کودک‌دوستی؛ یعنی توجه به آینده!

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
1402/03/22
11:24 ق.ظ
بازدید: 1

امروز، روز جهانی منع کار کودکان است. این روز نخستین بار در سال ۲۰۰۲ به پیشنهاد سازمان بین‌المللی کار به چنین نامی مسما شد. روز جهانی منع کار کودکان همه ساله در ۲۲ جوزا به هدف تقویت جنبش جهانی مبارزه بر ضد کار کودکان بزرگداشت می‌گردد. در چنین روزی تلاش صورت می‌گیرد که به مردم در زمینه جلوگیری از کار کودکان آگاهی داده شود.

روز جهانی منع کار کودکان را امسال در حالی تجلیل می‌کنیم که آمار کودکان کار در افغانستان تا پیش از تسلط طالبان سه میلیون و هفت صد تن می‌رسید و در این میان نزدیک ۲ میلیون و هفت صد تن آنان مشغول کارهای شاقه بودند. پس از تسلط طالبان اگرچه آمار تازه‌ای از کودکان کار در افغانستان منتشر نشده است، اما با توجه به افزایش فقر به نظر می‌رسد که صدها هزار کودک دیگر نیز به جمع کودکان کار پیوسته باشد. پس از تسلط طالبان در افغانستان متاسفانه فقر در افغانستان ۹۷ درصد افزایش یافته و بر اساس آماری که نهادهای بین‌المللی منتشر کرده‌اند گفته می‌شود نزدیک به ۲۸ میلیون شهروند افغانستان در فقر به سر می‌برد و از این میان حداقل یک میلیون کودک زیر پنج سال در معرض خطر مرگ و میر در اثر گرسنگی قرار دارد.

طبیعی است که افزایش فقر یکی از عوامل اصلی کشاندن کودکان به انجام کارهای شاقه در خیابان‌ها است.

افزون بر فقر، یک مشکل فرهنگی نیز در افغانستان وجود دارد که باعث می‌شود خانواده‌ها اجازه بدهند کودکان زیر سن به کارهای شاقه مشغول شوند. این مشکل فرهنگی این است که در افغانستان هنوز توالد و تناسل ابزاری برای انتقال وراثت و تامین نیروی کار برای خانواده‌ها محسوب می‌گردد. این مشکل، ذهنیتِ عمومی تمام جوامع سنتی است. دانش‌مندان ریشه این مشکل را در ازدواج‌های مصلحتی یا سنتی می‌دانند و تحقیقات نشان داده است در جوامعی که هنوز ازدواج‌های سنتی مرسوم است، مردم فرزند را به عنوان نیروی کار و وسیله انتقال وراثت می‌شمارند، نه چیزی بیش‌تر. لوک فری، فیلسوف و دولت‌مرد فرانسوی، می‌گوید که در قرون وسطا فلسفه فرزندآوری انتقال وراثت و انگیزه‌های اقتصادی مانند فراهم کردن نیروی کار برای مدیریت مزرعه بود. نظام کار دست‌مزدی وجود نداشت و خانواده‌ها فرزندان بسیاری می‌آوردند تا از نیروی کار آن‌ها برای مدیریت مزرعه‌های‌شان استفاده کنند. در آن زمان مردم کمتر فرزندان‌شان را دوست داشتند و حتا از مردن یک نوزاد به اندازه مردن یک اسپ متاثر نمی‌شدند.

همچنین بخوانید: پیش‌بینی بارنده‌گی‌ نسبتاً شدید و سیلاب در هشت ولایت کشور

در افغانستان هم متاسفانه یک چنین ذهنیتی وجود دارد و به همین دلیل اکثر خانواده‌ها از کودکان به عنوان نیروی کار استفاده می‌کنند.

بنابراین، نیاز است که در افغانستان افزون بر مبارزه با فقر، در زمینه افزایش آگاهی مردم نسبت به مضرات کار کودکان نیز فعالیت صورت بگیرد. ما باید به مردم مان بفهمانیم که کودکان آینده یک کشور را تشکیل می‌دهند و اگر این‌ها در هنگام کودکی برای انجام کارهای شاقه به خیابان‌ها فرستاده شوند، احتمال این‌که جذب گروه‌های تبه‌کار گردیده و یا جرم و جنایت را فرا بگیرند، خیلی زیاد است.

نوشته های مرتبط :