طالبان علیه زنان تا کجا خواهند تاخت؟

دسته: تحلیل
نویسنده: سیده آزاده
1403/10/17
11:11 ق.ظ
بازدید: 6

پایگاه خبری تحلیلی روایت : پس از منع زنان از کار و تحصیل و حق آموزش از سوی طالبان، به تازگی این گروه به موسسات داخلی و خارجی دستور داده که کارمندان زن را از این نهادها اخراج کنند در غیر آن جواز این موسسات باطل و فعالیت آنان متوقف خواهد شد. عبدالرحمن حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد گروه طالبان، با تایید این موضوع گفته‌است: «این تصمیم به اساس مصلحت گرفته شده و وزارت اقتصاد به‌عنوان مرجع ثبت و نظارت بر فعالیت موسسات داخلی و خارجی، مسوولیت انسجام و نظارت بر عملکرد آن‌ها را برعهده دارد.» او تأکید کرده که در پی ابلاغیه‌ی رسمی، توقف کار زنان در تمامی موسسه‌های دولتی داخلی و خارجی تصویب و به آن‌ها اطلاع داده شده است.

پس از منع زنان از کار و تحصیل و حق آموزش از سوی طالبان، به تازگی این گروه به موسسات داخلی و خارجی دستور داده که کارمندان زن را از این نهادها اخراج کنند در غیر آن جواز این موسسات باطل و فعالیت آنان متوقف خواهد شد.
عبدالرحمن حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد گروه طالبان، با تایید این موضوع گفته‌است: «این تصمیم به اساس مصلحت گرفته شده و وزارت اقتصاد به‌عنوان مرجع ثبت و نظارت بر فعالیت موسسات داخلی و خارجی، مسوولیت انسجام و نظارت بر عملکرد آن‌ها را برعهده دارد.» او تأکید کرده که در پی ابلاغیه‌ی رسمی، توقف کار زنان در تمامی موسسه‌های دولتی داخلی و خارجی تصویب و به آن‌ها اطلاع داده شده است.
در حالی‌که زنان کشور در ۲۰ سال دوره جمهوریت پس‌ از سال‌ها محدودیت و تحت ستم بودن و با وجود چالش‌های آن دوره از حقوق نسبی داشتند برخوردار می‌شدند و به نوعی در حال گذار از سنت محدود کننده به سوی تجدد بودند، اما با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، روند طبیعی عبور زنان از سنت به سوی تجدد که متناسب شان اسلامی و انسانی زنان بود، متوقف گردید. البته طالبان در دور نخست و از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ نیز محدودیت‌های شدیدتری نسبت به زمان کنونی را بالای زنان وضع کرده بودند. با این تفاوت که در دور کنونی اذعان به تحصیل و تعلیم و کار زنان وجود دارد، اما در دور نخست حتی همین اذعان هم وجود نداشت. البته همه می‌دانیم که حاکمیت فعلی از گروه‌های متنوع با عقاید مختلف تندروانه تشکیل شده است. افراد و گروه‌هایی در بدنه حکومت طالبان حضور دارند که به شدت مواضع افراط گرایانه در زمینه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی و… از همه مهمتر در زمینه زنان دارند. این دیدگاه‌ها و رویکردها در عقیده‌ی کوچکترین سرباز تا رده‌های مختلف طالبان وجود دارد. بدون شک تعدادی از اعضای طالبان با تعلیم و تحصیل و کار و فعالیت‌های زنان در زمینه ‌های مختلف مخالف‌اند و بنابر این تا وقتی که این‌گونه افراد در رده‌های تصمیم‌گیری طالبان حضور داشته باشند، رفع ممنوعیت تحصیل و تعلیم دختران دشوار است.
از نظر این دسته افراد طالبان که رهبر این گروه در صدر آن است، زنان فقط برای رابطه جنسی و خدمت مرد خلق شده اند. نگرش این دسته طالبان به زنان نگاه قبیلوی اما با استدلال منحرف کننده دینی استوار می باشد. طالبان و راس رهبر این گروه این استدلال را دارد که در اسلام زن حق ندارد که در اجتماع و امورات اجتماعی سهم بگیرند. البته نه تنها حق حضور را ندارند که صورت زن را نباید کسی در اجتماع ببیند. از همین رو تاکنون هیچ زنی از رهبران طالبان در اجتماع و رسانه ظاهر نشده و کسی ندیده است.
البته بحث اسلامی مسئله و پیش فرض طالبان برای سو استفاده از این موضوع می باشد، که بسیار مهم است. در اسلام وقتی صحبت از حقوق زنان می شود، این مسایل به گونه واضح مطرح و تبیین شده است که زنان حق کار، آزادی، تعلیم و حضور در اجتماع را دارند. حتی زن مکلف به پرورش و بزرگ کردن کودک از دیدگاه اسلام نیست. این حق را دارد که فرزندان را زن نخواهد شیر دهد و بزرگ کند. با این وجود اما بعضی از احادیث ضعیف و نیمه ضعیف کار دست طالبان و سایر گروه های افراطی داده که زنان را به شدت از حضور در اجتماع منع می کنند. طالبان حتی احادیث و مطالب جعلی را پشت سر هم کرده و زنان را در هفت پستوی خانه زندانی کرده اند. باری چند سال قبل کتابی را در یکی از کتاب فروشی های کابل دیدم که در آن علایم زنان دوزخی ذکر شده بود که یکی از آن علایم و نشانه ها، پوشیدن چپلی (دم پایی) بود. نویسنده کتاب هم یک مولوی که ظاهرا استاد دانشگاه و مدرسه نیز می باشد. حالا وقتی ما در تاریخ اسلام حضور حضرت فاطمه س، عایشه و خدیجه (رض) را در مناسبات اقتصادی و اجتماعی و حتی سیاسی به گونه پر رنگ آن شاهد هستیم، چگونه طالبان و گروه های افراطی به خود این حق را می دهند که زنان را نه تنها از حقوق اولیه آنان محروم می سازند که حتی پوشیدن چپلی را براساس احادیث ساختگی حرام می دانند.
نکته مورد توجه در این زمینه اینکه اذهان انحرافی و به شدت بسته طالبان و سایر گروه های رادیکال افراطی نسبت به زنان در افغانستان، نگاه اسلامی نه که نگرش قبیلوی آنان است. همانطوریکه از دید طالبان سنت های مردانه و مناسبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در افغانستان قبیلوی بوده و است و می‌باشد؛ در نگرش به زنان و مادران جامعه نیز همین رویکرد حاکم است. تفسیر طالبان از رفتار با زنان همان سنت قبیلوی جوامع مرزی است که زنان از دید آنان در واقع برده جنسی و جسمی مرد می باشد و مرد باید تمامی چارچوب های ذهنی و فکری و کاری زنان را تعیین کند.از این رو است که ما با طالبان مواجه هستیم که زنان را روز به روز محدود می‌کنند. زنان تحت سلطه طالبان باید پشت پرده بردگی تحت افکار طالبانیسم قرار داشته و زجر یک برده را کشیده و این رویکرد زن ستیزانه به گونه به آنان القا می‌کند/کرده اند که این یعنی احترام به زن است.
به هر حال در حالی‌که زنان از تمام حقوق و امتیازات اجتماعی و سیاسی طی سه سال گذشته محروم شده اند، اما به نظر محدودیت‌ها تا خانه نشین کردن تمامی زنان کشور و سلب تمامی حقوق آنان ادامه خواهد یافت. تنها راه پایان این محدودیت به نظر سرنگونی گروه طالبان یا حداقل مرگ رهبر این گروه و کودتای از درون آن از سوی افراد معتدل است، که این امر بعید به نظر می‌رسد.

همچنین بخوانید: مقام پیشین طالبان: در ۱۴ سال جمهوریت ۱۴ قتل در‌ بامیان رخ نداد که در دو سال «امارت» اتفاق افتاد

نوشته های مرتبط :