و خورشید دوباره طلوع خواهد کرد

دسته: تحلیل
نویسنده: امیرداد پارسا
1403/08/13
10:17 ق.ظ
بازدید: 23

پایگاه خبری تحلیلی روایت : درد و رنج های زیادی در این تاریکی شب در ذهن و فکرم خطور می کند که از درد بیکاری و بی سرنوشتی نسل مان گرفته، تا آوارگی و فرار را بر قرار ترجیح دادن ها، که هر روز به آمار آوارگان این سرزمین افزود می‌گردد. دلایلی متعدد و متفاوتی را با خود واکاوی میکنم و می گویم، در دنیا درد و رنج که بر شانه های انسان گذاشته شده است بیش از حد سنگین و طاقت فرسا می باشد که قامت بسیاری هارا در زندگی خم نموده است.

ساعت از ۲:۰۰ شب گذشته است. همه جا تیره و تاریک است. آسمان چنان تاریک است که گویا هیچ روشنایی و ستاره‌ی در آن وجود ندارد. همه جارا سکوت عجیبِ فرا گرفته است و من هنوز بیدارم و خوابِ بسراغم نمی آید.

درد و رنج های زیادی در این تاریکی شب در ذهن و فکرم خطور می کند که از درد بیکاری و بی سرنوشتی نسل مان گرفته، تا آوارگی و فرار را بر قرار ترجیح دادن ها، که هر روز به آمار آوارگان این سرزمین افزود می‌گردد. دلایلی متعدد و متفاوتی را با خود واکاوی میکنم و می گویم، در دنیا درد و رنج که بر شانه های انسان گذاشته شده است بیش از حد سنگین و طاقت فرسا می باشد که قامت بسیاری هارا در زندگی خم نموده است.

زندگی که امروز خیلی هارا وادار به سکوت عمیق داشته است، عده ی را محکوم به تبعید وخیلی هارا در بد ترین شرایط تاریخی محکوم به آوارگی در گوشه و کنار مختلف دنیا سرگردان و بيچاره نموده است که این زندگی با گذشت هر روز سخت تر شده می رود.

زندگی و جهان که هیچ روزنه‌ی برای برادری و برابری در آن دیده نمی شود و مردم که هیچگاهی جز منافع شان برادری را نمی شناسند و به هیچ اصول و ارزشِ پابند نیستند، این جهان، جهان پر از شرور و چالش هاست. پر از عوامل و بهانه های متعددی برای ناامیدی و سختی ها اعم از: بیماری ها، جنگ و ناامنی ها، ظلم و بی عدالتی های آشکار‌‌‌…که نشانه‌ی از پایان این همه درد و آلام بشر دیده نمی شود، گویا که درد و رنج سرنوشت محتوم انسان امروزی و باالخص نسل ما گردیده است. با خود می‌گویم‌ آیا آوارگی های امروزی، مهاجرت و مسافرت، بی‌پناهی و آوارگی، درگیری های روحی و روانی، تنهایی و… چیزی جز درد و رنج مدرن است؟

رنج که نامش را هجرت و مهاجرت گذاشته اند ورنه گریز است. گریز از بيچارگی و بیکارگی گرفته تا رسیدن به مرحله‌ی بی وطنی، که نهایت درد آور و آزار دهنده است.

در این دیر وقت شب هیچ چیزی حال و هوایم را خوش نمی سازد. چون‌می‌دانم تاریخ انسان این سرزمین، پر از زخم ها و بی رحمی هاست. پر از درس ها و عبرت هاست، و چه بسیار مردمانی که آمدند و رفتند، چه قدرتمندان که جز شعارهای عوام فریبانه‌ و دروغین شان چیزی بیش نماند و اما تاریخ همه‌ چیز را به حافظه می‌سپارد و روزی پیرامون همه‌ی مصائب و سختی ها کسی به داوری می نشیند و هی حقایق را بر می تابد.
آری
در بستر پر غوغای تاریخ این سرزمین چه بسیار اند نام های که راه و رسم و مبارزات شان انسان را در برابری تحمل این مسیر سخت و ناهموار انرژی و قوت می بخشد که مرد!
این شب تاریک، به بامداد نزدیک می شود و هی صبح صادق فرا می‌رسد، آفتاب بار دیگر طلوع می‌کند و با درخشش برای همه‌ی بشریت و انسانیت نیرو می‌بخشد نگران نباش و تسلیم مشو!

با این همه نگرانی ها و درد دل هافکر میکنم رسالت بس عظیمی بر دوش ما نهفته است. رسالت که روزی ماجرای این درد و رنج را واقع بینانه و عادلانه بنویسیم تا نسل های آینده به عنوان میراث داران این سرزمین از روزگار بی پناهی و مشکلات مان بگونه‌ی بهتر مطلع شوند، حقایق را برجسته سازیم و اجازه ندهیم که بار دیگر تاریخ این سرزمین جعل و تحریف گردد.