روز زبان پشتو را گرامی می‌داریم!

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۳/۰۹
۱۱:۴۹ ق٫ظ
بازدید: 17

زبان پشتو بعد از زبان فارسی دومین زبان پر گویشور کشور ماست. این زبان-زبان مادریِ در حدود کم‌وبیش سی درصد کُل جمعیت افغان‌ستان است که بیشترین گویشوران‌اش در مناطق جنوبی و جنوب‌شرقی زندگی می‌کنند.

به لحاظ تاریخی، تاریخ‌نگاران و زبان‌شناسان زبان پشتو را یکی از زبان‌ های ایران‌شرقی می‌دانند که از آن به عنوان زبان «افغانی» نیز یاد می‌شود.

در این میان مسئله مورد تأمل و داغ میان اقوام افغانستان مباحث قومی و لسانی است. مباحث فارسی و پشتو و نفرت و دشمنی با یک‌دیگر؛ نفرتی که دامن‌گیر جامعه‌ی نابسامان افغانستان شده و احساسات همه را برانگیخته است. نفرتی که اشرف‌غنی و طالبان و…نمونه‌ای بارز و بانی‌ شناخته شده آن اند.

حالا در میان این همه‌ کش و قو‌س‌ها و علی‌الرغم فارسی‌ستیزی و انکار و نادیده گرفتن این زبان بزرگ دانایی و دانش، چرا پشتو را گرامی می‌داریم؟ چرا دوست داشتن پشتو برای فارسی زبانان افغانستان اهمیت داشته باشد؟ اهمیت پشتو برای مردم ما از آن جهت است که در ادبیات و فرهنگ پارسی، دشمنی با زبان و دانش و آگاهی مردود شمرده شده است؛ فرهنگ پارسی آموختن زبان و دانش را به مثابه‌ی توسعه و تعالی، و تکامل و رشدِ روح انسانی می‌داند. برای آن پشتو را مبارک بداریم که در بستر حوزه تمدنی ما خردمندان و دانایانی زیسته اند که نفرت و دشمنی با دانایی و زبان را جهالت تلقی کرده اند.‌ از جانب دیگر، زبان ابزاری افهام و تفهیم است که ادراک و احساسات و غم‌ و شادی انسان‌ها در قالب آن به تصویر کشیده می‌شود.

همچنین بخوانید: سیاست زبانی طالبان؛ حذف فارسی و تعمیم پشتو

از این جهت، دوستی با زبان پشتو مسوولیت انسانی و اخلاقی‌یست که اقوام غیر پشتون را با طالبان و معدود فارسی‌ستیزان پشتون‌تبار، متمایز می‌سازد.

نوشته های مرتبط :