سیلاب‌های اخیر در ولایت بغلان، فاجعه‌ی دل‌خراشی بود که جان و مال بسیاری از هم‌وطنان ما را گرفت. در این میان، درحالی‌که مردم در برابر سیل وحشتناک قرار داشتند و نیازمند کمک فوری بودند، طالبان به‌جای امدادرسانی، به توهین و بی‌حرمتی مردم مشغول بودند و در آغاز فاجعه هیچ اقدامی برای نجات جان سیل‌زدگان و یاری‌رساندن به آن‌ها انجام ندادند.
این بی‌مسئولیتی آشکار، بار دیگر ماهیت ضدبشری طالبان را به نمایش گذاشت. آن‌ها نه‌تنها به درد و رنج مردم اهمیتی نمی‌دهند، بلکه حاضرند برای حفظ قدرت خود، جان انسان‌ها را نیز به خطر اندازند.
در اینجا به چند نمونه از بی‌مسئولیتی‌های طالبان در جریان سیل بغلان اشاره می‌کنم:
بی‌توجهی به سیل‌زدگان: درحالی‌که مردم بغلان در برابر سیل قرار داشتند و نیازمند کمک فوری بودند، طالبان هیچ اقدامی برای نجات جان آن‌ها و یاری‌رساندن به آن‌ها انجام ندادند. وقتی مردم به آن‌ها مراجعه کردند، جواب آن‌ها را با توهین و بی‌حرمتی دادند.
عدم استفاده از امکانات دولتی در حمایت از مردم: در شروع فاجعه اگر طالبان با استفاده از امکانات دولتی به کمک مردم می‌شتافتند، شکی نیست که شمار تلفات به این حد نمی‌رسید. ازاین‌جهت آن‌ها پس از برخوردهای زشت و نادرست، وقتی متوجه عمق فاجعه شدند؛ تا به مقاماتشان اطلاع دادند و تا دستور استفاده از امکانات دولتی صادر شد، تلفات به چند صد نفر رسید.
ناتوانی در جلب‌توجه جامعه جهانی به حمایت از سیل‌زدگان: طالبان شرایطی را در افغانستان ایجاد کردند که دیگر نه سازمان‌ملل و نه کشورها هیچ اعتمادی به این گروه ندارند تا در شرایط بحرانی بتوانند طالبان از آن‌ها تقاضای همکاری کنند. به این معنا که تا سازمان‌ها و کشورها عمق فاجعه را درک نکردند، به سخنان طالبان اهمیتی قائل نشدند و اقدام به حمایت نکردند.
انتشار اخبار نادرست: یکی از کارهای زشت و ناپسند طالبان در روز فاجعه، خبرهای ضدونقیضی بود که از وضعیت ارائه می‌کردند. طالبان در چندین مورد از وضعیت گزارش دادند اما نادرست. آن‌ها اوایل تعداد تلفات را نهایتاً بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر اعلام کردند، اما وقتی سازمان‌های بین‌المللی گزارش وضعیت را دادند، مشخص شد که بیشتر از ۳۰۰ تن جانشان را ازدست‌داده‌اند. این مسئله برای کمک‌کننده‌ها و همین‌گونه مردم تردید ایجاد کرد. البته شاید بپرسید که چرا طالبان چنین کاری را باید انجام می‌دادند؟ مشخص است که طالبان می‌خواستند قضیه را سطحی و کمرنگ و قابل مدیریت جلوه دهند. کاری که در بسیاری از رویدادهای قبل از این انجام دادند.
اما در مقابل این بی‌تفاوتی طالبان، مردم افغانستان بار دیگر با فداکاری و نوع‌دوستی خود نشان دادند که در برابر سختی‌ها و مشکلات هم‌نوعان خود بی‌تفاوت نیستند و در یاری‌رساندن به آن‌ها از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.
مردم از سراسر کشور، باوجود فقر و گرفتاری‌های شدید، با هر آنچه درتوان داشتند به یاری سیل‌زدگان شتافتند. تصاویری از مردمی که با پای پیاده، کیسه‌های پر از کمک را بر دوش خود حمل می‌کنند، قلب هر انسان را به درد می‌آورد و درعین‌حال، امیدی دوباره برای مسئولیت‌پذیری که این روزها در میان مردم به‌شدت کمرنگ شده است را در دل‌ها زنده می‌کند.
این فاجعه همچنین ضرورت تقویت حس مسئولیت‌پذیری در قبال یکدیگر را بیش‌ازپیش آشکار کرد. اگر همه ما، در قبال سرنوشت خود و هم‌نوعان خود احساس مسئولیت کنیم، می‌توانیم بسیاری از مشکلات را از سر راه برداریم.
سیل بغلان زخمی عمیق بر پیکر افغانستان است، اما فداکاری و نوع‌دوستی مردم، مرهمی است بر این زخم و امیدی برای آینده‌ای بهتر.
این فاجعه همچنین فرصتی برای تقویت حس انسانی در بین جوانان و دیگر مردم کشور است. کمک‌های بی‌دریغ مردم به سیل‌زدگان، نشان‌دهنده‌ی احساس فداکاری و نوع‌دوستی در آن‌ها است. مردمی که به مشکلات مالی و اقتصادی بی‌شماری گرفتار هستند.
در اخیر نباید فراموش کرد که ایمان‌داری تنها به عبادت نیست، بلکه با یاری‌رساندن و دست‌گیری و کمک کردن به دیگران هم است. مردم افغانستان در طول تاریخ، دشواری‌های بی‌شماری را پشت گذاشته‌اند. شکی نیست که با یاری‌رساندن به آسیب دیدگان بغلان که درد و اندوه بی‌شماری را تحمل می‌کنند، می‌توانند هم اندوه و غم ناشی از سیل را کاهش دهند و هم ظلم و ستم و استبداد ظالمانه طالبان را روزی براندازند.
