پشت طالبان به چه گرم است؟

دسته: تحلیل
نویسنده: اختر سهیل
1402/12/02
2:26 ب.ظ
بازدید: 29

پایگاه خبری تحلیلی روایت : نکته‌ی که طالبان دقیقا تا کنون نخوانده‌اند این است که هیچ کشوری از برای خدا به افغانستان و طالبان پول نمی‌فرستد و اگر منفعتی در کار نباشد حتا حاضر نیستند یک کنفرانس خبری بدهند. طالبان که گمان می‌کنند برخی کشورهای مثل چین حالا در کنارشان است این را نمی‌دانند که اگر منابع غنی افغانستان نبود و قراردادهای میلیون دالری که بیشتر از مردم افغانستان نفع چین را تأمین می‌کند این کشور برای طالبان شلغم هم خورد نمی‌کرد.

بعد از امضای توافق‌نامه‌ی دوحه میان ایالات‌متحده امریکا و گروه طالبان در سال ۲۰۲۰ میلادی که بر بنیاد آن، نیروهای خارجی افغانستان را بعد از بیست سال حضور ترک کردند و برای بار دیگر گروه طالبان بر افغانستان حاکم شد.

اندکی بعد از فروپاشی نظام جمهوری و حاکم شدن طالبان در کشور، امریکا و هم‌پیمانانش اعلام کردند که جنگ در افغانستان پایان‌یافته و این کشورها دیگر نه با طالب جنگ دارند و نه از جبهه‌ای علیه طالبان حمایت می‌کنند. این بحثی بود که طالبان دقیقا به آن دل‌خوش کردند و با باور به این‌که هیچ کشوری از جبهه‌های سیاسی مخالف آن‌ها حمایت نمی‌کند به یکه‌تازی و تعصب علیه اقوام افغانستان پرداختند. از جانب دیگر این رویکرد و این بحث، ضمن اینکه سبب دل‌خوشی این گروه گردیده به آن‌ها این جرئت و جسارت را نیز بخشیده است تا در برابر خواسته‌های جامعه جهانی و سازمان ملل نیز ایستادگی کنند و مسایل مهم جهانی ازجمله واکنش کشورها به نقض حقوق بشر در افغانستان را تمسخر کنند. به‌طور نمونه به‌تازگی دومین نشست سازمان ملل متحد با حضور نمایندگان ویژه کشورها در دوحه پایتخت قطر برگزار شد. با وصف اینکه از طالبان در این نشست دعوت‌شده بود اما شرکت نکردند و برگزاری این نشست را کار بی‌ثمر توصیف نمودند. درحالی‌که درگذشته‌ها این گروه برای شرکت در نشست‌های خیلی بی‌اهمیت کلی تلاش می‌کردند و برای جلب‌توجه کشورها به سو دست‌وپا می‌زدند.

این نشان می‌دهد که طالبان به خاطر آن توافق‌نامه‌ی آمریکا و تسلط بدون جنگ آن‌ها بر افغانستان دچار یک غرور کاذب نیز شده‌اند. آن‌ها گمان می‌کنند که آمریکا را با چهل کشور جهان شکست داده و افغانستان از چنگال آن‌ها نجات داده‌اند.

همچنین بخوانید: نماینده روسیه: مسکو تصمیم ندارد طالبان را از فهرست گروه‌های ممنوعه حذف کند

طالبان اما شاید فراموش کرده‌اند که اگر جهان از جبهه‌های مخالف طالبان حمایت نکند، شرایطی دارد که باید طالبان خود را بدان عیار سازند در غیر آن هیچ قدرتی نیست در دنیا که بتواند هم‌زمان در داخل با شهروندان خود بجنگد و در بیرون با دنیا درگیر باشد.

شرایط جامعه جهانی که در کنفرانس دوحه بار دیگر به آن‌ها تاکید شده است عبارت است از تشکیل حکومت فراگیر، برداشتن ممنوعیت‌ها از زنان و قطع رابطه با گروه‌های تروریستی

این درحالی‌که طالبان تاکنون نتوانسته‌اند هیچ‌یک از شرایط جامعه جهانی را برآورده کند و با این هم توقع دارد جهان با آن‌ها همانند یک دولت قانونی رفتار کند و آن‌ها را به رسمیت بشناسد.

نکته‌ی که طالبان دقیقا تا کنون نخوانده‌اند این است که هیچ کشوری از برای خدا به افغانستان و طالبان پول نمی‌فرستد و اگر منفعتی در کار نباشد حتا حاضر نیستند یک کنفرانس خبری بدهند. طالبان که گمان می‌کنند برخی کشورهای مثل چین حالا در کنارشان است این را نمی‌دانند که اگر منابع غنی افغانستان نبود و قراردادهای میلیون دالری که بیشتر از مردم افغانستان نفع چین را تأمین می‌کند این کشور برای طالبان شلغم هم خورد نمی‌کرد.

حالا طالبان باید بدانند که نمی‌توانند بدون جهان به‌پیش برود و این را هم بدانند که اگر تمام کشورهای جهان با آن‌ها همسو باشد بازهم اگر مردم افغانستان با آن‌ها آشتی نکند و آن‌ها را نپذیرد نمی‌توانند به حکومت‌شان ادامه دهند.

نوشته های مرتبط :