دیروز سخنرانی یکی از علمای دینی را می‌شنیدم که داستانِ محاصره خانه پیامبر از سوی سران قریش را بازگو می‌کرد.
داستان از این قرار است که وقتی پیامبر اسلام و مسلمانان در مکه مورد آزار و اذیت قریش گرفتند، آن‌حضرت (ص) به یاران خود دستور هجرت را داد. بر بنیاد این دستور، مسلمانان در دسته‌های کوچک به صورت پنهانی از مکه هجرت می‌کردند و به سرزمین‌های اطراف آن پناه می‌بردند. سران قریش نگران شدند که پیامبر نیز هجرت کند و به یاران خود بپیوندد. به همین دلیل، شبی خانه پیامبر را محاصره کردند.
یکی از محاصره‌کنندگان، پیشنهاد می‌کند که وارد خانه پیامبر شویم و او را بازداشت کنیم. ابوجهل اما با این پیشنهاد مخالفت کرده می‌گوید که اگر حرمتِ خانواده را رعایت نکنیم فردا با کدام رو و آبرو در جامعه گشت و گذار کنیم؟
آن شب، ابوجهل مسایل ناموس‌داری را رعایت کرده و از ورود قریش به خانه پیامبر جلوگیری می‌کند.
«ابوجهل» در ادبیات دینی ما نماد جهالت و مصداق اتم و اکمل اسلام‌ستیزی و دشمنی با پیامبر است. با این حال، آن‌چه را که ابوجهل نکرد، اما طالبان با زنان افغانستان انجام می‌دهند.
طالبان از روزی که دوباره در افغانستان تسلط یافته‌اند، بارها با زنانِ افغانستان به گونه‌ای برخورد کرده‌اند که مخالف اصل ناموس‌داری است.
هر کسی که رویدادهای افغانستان را دنبال کرده باشد، حتما از برخورد طالبان با دختران معترض در بلخ شنیده‌اند که چگونه در زندان مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند و تا هنوز از سرنوشت تعدادی از آن‌ها خبری نیست.
از رویدادهای گذشته که بگذریم این گروه به تازه‌گی چند روزی است که بازداشت گسترده زنان را در سطح شهر کابُل آغاز کرده‌اند. بازداشت زنان از روی خیابان در نخست از برچی آغاز شد و دیروز در خیرخانه نیز اتفاق افتاد.
آن‌چه را که طالبان در این روزها علیه زنان کابُل انجام می‌دهند، در هیچ نظام و رژیمی و توسط هیچ گروهی در افغانستان تجربه نشده است. حتا کمونیست‌ها که مخالف ارزشهای فرهنگی و دینی افغانستان بودند، مسایل ناموس‌داری را رعایت می‌کردند. حتا عرب‌های افغان این را می‌دانستند که باید اصل ناموس‌داری را در افغانستان رعایت کنند.
می‌گویند باری در دوره جهاد در پشاور میان عرب‌های افغان باب بحث فقهی‌ای گشوده شد مبنی بر این‌که آیا به کنیزی‌گرفتن زنانِ کارمندان حکومت کمونیستی وقت جایز است یا خیر. عبدالله عزام با آن‌که این امر را از لحاظ شرعی ناجایز نمی‌دانست، اما گفت که افغانستان یک جامعه سنتی است و یکی از ارزشهای این جامعه، اصل ناموس‌داری است. این اصل باید رعایت شود.
متاسفانه طالبان حتا به اندازه‌ی کمونیست‌ها و عرب‌های بیگانه نیز اصل ناموس‌داری را در افغانستان رعایت نمی‌کنند.
باری در حکومت قبلی، یک مشاورِ پیشین ریاست جمهوری در گفتگو با یک رسانه‌ی خصوصی، ادعاهایی را مبنی بر سوءاستفاده جنسی از زنان توسط برخی از مقامات مطرح کرد. من همان زمان در مطلبی هشدار دادم که اگر حکومتی اصل ناموس‌داری را در افغانستان رعایت نکند، دوام نخواهد کرد.
به مسوولان این حکومت نیز می‌گویم که اصل ناموس‌داری رعایت کنید، و الا چنان با طوفان خشم مردم روبروشوید که در تاریخ کشور بی‌پیشینه باشد.
