امام خمینی و «برادر بزرگ»؛ حقیقتی علیه امپراتوری دروغ

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرید فروزان
1404/03/13
2:24 ب.ظ
بازدید: 13

پایگاه خبری تحلیلی روایت : چند روز پیش در حال مطالعه‌ کتابی درباره مفهوم «برادر بزرگ» بودم. نویسنده‌ آن، ژان پیر لوگوف، در تحلیل خویش از جامعه‌ای تحت سلطه‌ «برادر بزرگ» به سه شعار بنیادین اشاره می‌کند: «صلح، جنگ است؛ آزادی، بردگی است؛ و جهل، توانایی است.» این همان تصویری است که جورج اورول در رمان مشهور خود ۱۹۸۴ ترسیم کرده است؛ جهانی که در آن قدرت مطلقه، از طریق کنترل ذهن و تحریف واقعیت، سلطه‌ خود را بر افراد حفظ می‌کند. در این نظم توتالیتر، وزارت‌خانه‌هایی مانند وزارت صلح، وزارت حقیقت، وزارت وفور و وزارت عشق، با نام‌هایی فریبنده، وظایفی کاملاً متضاد با ظاهرشان بر عهده دارند: وزارت صلح جنگ را سازمان‌دهی می‌کند، وزارت حقیقت حقیقت را دفن می‌کند، وزارت وفور قحطی را مدیریت می‌کند، و وزارت عشق، شکنجه‌گاه روان و جسم دگراندیشان است. در این نظام، افراد به عادتی عجیب خو می‌گیرند؛ «سیاه را سفید دیدن». در چشم این انسان‌ها، حقیقت نه بر اساس منطق، بلکه بر اساس فرمان حزب تعریف می‌شود. امروزه، ایالات متحده‌ آمریکا در عرصه‌ جهانی همان نقش «برادر بزرگ» را ایفا می‌کند. قدرتی که با بهره‌گیری از ابزارهای رسانه‌ای خود، همچون CNN،BBC و رادیو آزادی، واقعیت را به میل خویش بازتعریف می‌کند و با تولید عادت «سیاه-سفید»، توان تحلیل و تفکر آزاد را از ملت‌ها می‌گیرد.

چند روز پیش در حال مطالعه‌ کتابی درباره مفهوم «برادر بزرگ» بودم. نویسنده‌ آن، ژان پیر لوگوف، در تحلیل خویش از جامعه‌ای تحت سلطه‌ «برادر بزرگ» به سه شعار بنیادین اشاره می‌کند:
«صلح، جنگ است؛ آزادی، بردگی است؛ و جهل، توانایی است.»
این همان تصویری است که جورج اورول در رمان مشهور خود ۱۹۸۴ ترسیم کرده است؛ جهانی که در آن قدرت مطلقه، از طریق کنترل ذهن و تحریف واقعیت، سلطه‌ خود را بر افراد حفظ می‌کند.
در این نظم توتالیتر، وزارت‌خانه‌هایی مانند وزارت صلح، وزارت حقیقت، وزارت وفور و وزارت عشق، با نام‌هایی فریبنده، وظایفی کاملاً متضاد با ظاهرشان بر عهده دارند: وزارت صلح جنگ را سازمان‌دهی می‌کند، وزارت حقیقت حقیقت را دفن می‌کند، وزارت وفور قحطی را مدیریت می‌کند، و وزارت عشق، شکنجه‌گاه روان و جسم دگراندیشان است. در این نظام، افراد به عادتی عجیب خو می‌گیرند؛ «سیاه را سفید دیدن». در چشم این انسان‌ها، حقیقت نه بر اساس منطق، بلکه بر اساس فرمان حزب تعریف می‌شود.
امروزه، ایالات متحده‌ آمریکا در عرصه‌ جهانی همان نقش «برادر بزرگ» را ایفا می‌کند. قدرتی که با بهره‌گیری از ابزارهای رسانه‌ای خود، همچون CNN،BBC و رادیو آزادی، واقعیت را به میل خویش بازتعریف می‌کند و با تولید عادت «سیاه-سفید»، توان تحلیل و تفکر آزاد را از ملت‌ها می‌گیرد.

امام خمینی؛ صدایی برخاسته از بطن ملت

در چنین جهان آشوب‌زده‌ای، یکی از معدود شخصیت‌هایی که با صلابت در برابر این نظم جهانی ناعادلانه ایستاد، امام خمینی بود. او تنها یک رهبر سیاسی در ایران نبود، بلکه صدایی رسا علیه امپریالیسم جهانی و نظام سلطه‌ برآمده از تفکر «برادر بزرگ» بود. انقلاب اسلامی به رهبری او، نه صرفاً یک تحول داخلی، بلکه یک خیزش جهانی بود علیه ساختارهای تحمیلی قدرت، علیه رسانه‌های دروغ‌پرداز و علیه بردگی فکری.
امام خمینی با زبان آتشین خود علیه آمریکا و رژیم شاه، هیمنه‌ نظم جهانی را به لرزه درآورد. او نه تنها شاه را از تخت به زیر کشید، بلکه ساختار وابسته به غرب را نیز از بنیان به چالش کشید. همین جسارت او بود که موجب شد رسانه‌های امپریالیستی، کارزار گسترده‌ای برای تخریب شخصیتش به راه بیندازند؛ تا جایی که امروز، برخی روشنفکران غرب‌زده، از دریچه‌ همین تبلیغات، امام خمینی را نماد استبداد دینی می‌نامند، در حالی که او خود نماد بیداری اسلامی و احیای هویت ملت‌ها بود.

امامی برای عصر ما

امام خمینی، مرد آغازهای تازه بود. او پس از قرن‌ها نشان داد که دین، برخلاف تصور مارکسیست‌ها، افیون توده‌ها نیست؛ بلکه می‌تواند عامل بیداری، آگاهی و تحرک باشد. به تعبیر میشل فوکو، که از نزدیک شاهد انقلاب اسلامی بود، «شخصیت آیت‌الله خمینی به افسانه پهلو می‌زند، زیرا هیچ رئیس دولتی یا رهبر سیاسی—even با پشتیبانی تمام رسانه‌های جهان—نتوانسته است چنین پیوند عاطفی ژرفی با ملت خود برقرار کند.»

امام خمینی، تجسم ایستادگی در برابر تحریف واقعیت و نماد صراحت در برابر فریب بود. در جهانی که دروغ، واقعیت را به حاشیه رانده است، او حقیقت را فریاد زد.
امروز، بیش از همیشه، جهان اسلام نیازمند بازخوانی راه و منش اوست؛ نه برای تکرار صرف، بلکه برای یافتن درسی نو در مقابله با «برادر بزرگ»های جدید.
امام خمینی را باید شناخت، نه از لابه‌لای رسانه‌های وابسته، بلکه از درون تاریخ ملت‌ها؛ از خروش مردم، از بیداری امت، و از شکوه اندیشه‌ای که می‌تواند نورافکن مسیر آینده باشد.

نوشته های مرتبط :