چرخش هند به سوی طالبان و حمایت امرالله صالح از هند؛ تحلیل یک پارادوکس

دسته: تحلیل
نویسنده: شهرام خراسانی
1404/02/31
11:28 ق.ظ
بازدید: 20

پایگاه خبری تحلیلی روایت : پس از سقوط حکومت افغانستان، دیپلماسی پنهان عریان شد و تعامل بسیاری از کشورها با گروه‌های تندرو و افراطی چون طالبان آشکار گردید. در این میان، هند که همواره بر روابط نیک با مردم افغانستان تأکید داشت، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بیشترین تعامل و حمایت را از این گروه داشته است. هرچند سیاست خارجی کشورها بر اساس منافع ملی اتخاذ می‌شود و ممکن است هند نیز در پی بهره‌برداری از این وضعیت باشد، اما آنچه قابل تأمل است، حمایت امرالله صالح، معاون اول حکومت ساقط‌شده‌ی افغانستان در برابر طالبان، از سیاست‌های هند است. با آنکه طالبان پس از سقوط، به هیچ ارزش انسانی پایبند نماندند، کشورهایی چون هند، تمام ستم‌های این گروه بر مردم افغانستان را نادیده گرفته و وارد تعامل با آنان شده‌اند. از طرفی، شخصیت‌هایی چون صالح که بیشترین آسیب را از این گروه دیده‌اند و آنچه امروز مردم افغانستان متحمل می‌شوند، نتیجه‌ی سوءتدبیرهای آنها بوده است، از چنین سیاست‌هایی دفاع می‌کنند و بر آرمان‌های مردم پا می‌گذارند.

پس از سقوط حکومت افغانستان، دیپلماسی پنهان عریان شد و تعامل بسیاری از کشورها با گروه‌های تندرو و افراطی چون طالبان آشکار گردید. در این میان، هند که همواره بر روابط نیک با مردم افغانستان تأکید داشت، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بیشترین تعامل و حمایت را از این گروه داشته است. هرچند سیاست خارجی کشورها بر اساس منافع ملی اتخاذ می‌شود و ممکن است هند نیز در پی بهره‌برداری از این وضعیت باشد، اما آنچه قابل تأمل است، حمایت امرالله صالح، معاون اول حکومت ساقط‌شده‌ی افغانستان در برابر طالبان، از سیاست‌های هند است. با آنکه طالبان پس از سقوط، به هیچ ارزش انسانی پایبند نماندند، کشورهایی چون هند، تمام ستم‌های این گروه بر مردم افغانستان را نادیده گرفته و وارد تعامل با آنان شده‌اند. از طرفی، شخصیت‌هایی چون صالح که بیشترین آسیب را از این گروه دیده‌اند و آنچه امروز مردم افغانستان متحمل می‌شوند، نتیجه‌ی سوءتدبیرهای آنها بوده است، از چنین سیاست‌هایی دفاع می‌کنند و بر آرمان‌های مردم پا می‌گذارند.

معمای حمایت صالح از سیاست تعامل هند با طالبان

هنگامی که افغانستان سقوط کرد، صالح معاون اول حکومت بود. ایشان در زمان معاونیت خود، مرتکب اشتباهات استراتژیک زیادی شد که پرداختن به آن‌ها از حوصله‌ی این بحث خارج است. پس از سقوط حکومت، اما عمق این اشتباهات بیشتر آشکار شد، تا آنجا که امروزه امرالله صالح از سیاست همگرایی هند با طالبان، گروهی که حکومت او و غنی را ساقط کردند و افغانستان را به عصر حجر بازگرداندند، حمایت می‌کند. این حمایت، علاوه بر وابستگی‌های سیاسی، چند نکته را در خود پنهان دارد:
صالح به عنوان مأمور هند، وظیفه داشت تا به آتش دشمنی افغانستان با پاکستان دامن بزند. این دشمن‌تراشی، حاصلی جز سقوط افغانستان نداشت. با سقوط حکومت افغانستان، اکثر رهبران سیاسی به دامن کشورهایی که آن‌ها را حمایت می‌کردند یا مأمورشان بودند، پناه بردند. گویی که فکر می‌کنند اگر از هر سیاستی این کشورها دفاع نکنند، حمایتشان را از دست خواهند داد. صالح دقیقاً با این ملاحظات و کوته‌بینی سیاسی که دارد، از همگرایی هند با طالبان حمایت می‌کند.
عدم تعهد به خاک و میهن. صالح از جمله کسانی بوده است که تا به حال به بسیاری از ارزش‌های تمدنی خود پشت کرده است. او در زمان معاونیت خود، به عروسکی مورد استفاده‌ی غنی تبدیل شد و در محافل بزرگ، بر علیه ارزش‌های تمدن و قوم خود نیز ایستاد. خانه‌ای را که زیر چتر آن بزرگ شد، تمام‌شده خواند و خود را وفادار به ارزش‌های «افغانیت» اعلام کرد. این کار او را در جامعه و میان مردم منفور ساخت و حتی بعدها در صدد تخریب جبهه‌ی مقاومت نیز دیده شد. همه‌ی این موارد جمع‌شده، او را به یک شخصیت طردشده و تنها تبدیل کرد، تا آنجا که صالح هند را تاجی سیاسی و همدم خود می‌داند که این دیدگاه باعث شده است تا او منافع هند را نسبت به منافع کشور خود ترجیح داده و حتی در حمایت از گروه تروریستی طالبان، از هند حمایت کند.

نوشته های مرتبط :