تضاد گفتار و رفتار در حمایت از زنان

دسته: تحلیل
نویسنده: محمد هاشم سروری
1403/12/21
9:44 ق.ظ
بازدید: 6

پایگاه خبری تحلیلی روایت : هشتم مارچ، روز جهانی زنان، روزی است که به مناسبت یادآوری مبارزات تاریخی زنان برای دستیابی به حقوق شان گرامی داشته می‌شود. این روز به نمادی از تلاش‌ها و دستاوردهای زنان در سراسر جهان تبدیل شده و در بسیاری از کشورها با برگزاری برنامه‌های مختلف، از حقوق زنان حمایت می‌شود. اما واقعیت تلخ این است که در بسیاری از جوامع، حتی در کشورهای پیشرفته، میان گفتار و رفتار در حمایت از حقوق زنان، تضادی آشکار وجود دارد. در حالی که شعارهای زیبایی در حمایت از زنان سر داده می‌شود، در عمل، آنان همچنان با تبعیض، خشونت، و نابرابری روبه‌رو هستند.

هشتم مارچ، روز جهانی زنان، روزی است که به مناسبت یادآوری مبارزات تاریخی زنان برای دستیابی به حقوق شان گرامی داشته می‌شود. این روز به نمادی از تلاش‌ها و دستاوردهای زنان در سراسر جهان تبدیل شده و در بسیاری از کشورها با برگزاری برنامه‌های مختلف، از حقوق زنان حمایت می‌شود. اما واقعیت تلخ این است که در بسیاری از جوامع، حتی در کشورهای پیشرفته، میان گفتار و رفتار در حمایت از حقوق زنان، تضادی آشکار وجود دارد. در حالی که شعارهای زیبایی در حمایت از زنان سر داده می‌شود، در عمل، آنان همچنان با تبعیض، خشونت، و نابرابری روبه‌رو هستند.

در افغانستان، وضعیت زنان پس از سقوط جمهوریت و تسلط طالبان به‌شدت وخیم شده است. آنان از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله حق تحصیل، کار، و مشارکت اجتماعی محروم شده‌اند. طالبان نه‌تنها زنان را از جامعه حذف کرده‌اند، بلکه اعتراضات مسالمت‌آمیز آنان را نیز به‌شدت سرکوب کرده، بسیاری از زنان معترض را زندانی، شکنجه و ناپدید کرده‌اند. وزارت امور زنان منحل شده و به‌جای آن، اداره امر به معروف و نهی از منکر جایگزین شده است.نهادی که مأموریتش محدود کردن حضور زنان در جامعه است. در چنین شرایطی، دیگر خبری از تجلیل روز جهانی زن در افغانستان نیست.

این در حالی است که در زمان جمهوریت، روز جهانی زن فرصتی برای تجلیل از دستاوردهای زنان و ارتقای آگاهی درباره حقوق آنان محسوب می‌شد. دولت، نهادهای مدنی، و سازمان‌های بین‌المللی برنامه‌هایی را به این مناسبت برگزار می‌کردند. اما نکته قابل تأمل این بود که انزمان بسیاری از افراد وشخصیت های که در آن محافل حضور میداشتند و درباره حقوق زنان سخنرانی می‌کردند، در زندگی شخصی خود به زنان خانواده‌شان اجازه شرکت در چنین برنامه‌هایی را نمی‌دادند.

همچنین بخوانید: حسن کاظمی قمی در گفتگو با یک رسانه ایرانی: خروج افغانستان از خشکی در دستور کار ایران است

اکنون که بسیاری از این افراد به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند، این تضاد میان گفتار و رفتارشان همچنان آشکار است. در برنامه‌های گرامیداشت روز جهانی زن که اخیراً برگزار شد و عمدتاً به‌صورت آنلاین بود، خانواده‌های همین مردانِ به‌ظاهر مدافع حقوق زنان، حضور کم‌رنگی داشتند. این واقعیت نشان می‌دهد که چه در زمان جمهوریت و چه در تبعید، برای بسیاری از این افراد، دموکراسی و برابری جنسیتی تنها یک شعار بوده است.
دموکراسی‌ای که فقط برای دختر همسایه مطلوب است ، نه برای زنان خانواده خودشان.

این تناقض در رفتار و گفتار نشان می‌دهد که مشکل تنها در قوانین و سیاست‌های رسمی نیست، بلکه در نگرش‌های عمیق و ریشه‌دار اجتماعی نیز نهفته است.

تا زمانی که باور به برابری زنان و مردان به‌عنوان یک اصل درونی پذیرفته نشود و تنها در حد شعار باقی بماند، وضعیت زنان چه در افغانستان تحت سلطه طالبان و چه در میان جوامع مهاجر افغانستانی در خارج از کشور تغییر نخواهد کرد

برای ایجاد تغییر واقعی، ضروری است که مدافعان حقوق زنان، چه در داخل افغانستان و چه در خارج، ابتدا به اصلاح نگرش‌ها و رفتارهای خود بپردازند. اگر خواهان برابری هستیم، باید آن را نه‌تنها در سخن، بلکه در عمل نیز اجرا کنیم. در خانواده‌های خود، در جوامع خود، و در هر تصمیمی که می‌گیریم. تنها با تغییر از درون است که می‌توان به تغییرات پایدار در سطح جامعه امید داشت.

نوشته های مرتبط :