انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ۵ نوامبر ماه روان برگزار شد. دونالد ترامپ نامزد حزب جمهوری‌خواه آمریکا با کسب بیش‌ترین آرا، از سوی کمیسیون موظف پیروز میدان اعلام شد.
هرچند ترامپ تا کنون وارد قصر سفید نشده و قرار است در۲۰جون ۲۰۲۵میلادی، پس سوگند وفاداری رسماً کارش را به‌حیث رییس جمهور آمریکا آغاز کند، اما از همین حالا رقابت‌ها بر سر نزدیک شدن به مقام‌های کابینه جدید دولت آمریکا، میان جناح‌های مختلف در افغانستان و جهان آغاز شده است؛ موضوع اسراییل و فلسطین، روسیه و اوکراین و ایران و کوریای شمالی سرِ جایش.
گروه طالبان با خاطرات خوشی‌که از معامله دوحه در دور نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ دارند با خوشبینیهای زیادی، ساعاتی پس از مشخص شدن پیروزی او، بیانیه‌یی را در فضای مجازی منتشر کرده و پیروزی ترامپ را تهنیت باد گفتند.
وزارت خارجه طالبان با استقبال از پیروزی دونالد ترامپ، خواهان تجدید نظر او در سیاست‌های امریکا و به رسمیت شناسی رژیم خود شدند. گرچه جریان های سیاسی و جبهههای جنگی مخالفان طالبان نیز از قافله پس نمانده چیزهای در مورد پیروزی ترامپ انتشار کرده‌اند؛ اما از آن‌جا که طالبان ترامپ را مرد معامله‌گر و گپ‌شنو یافته‌اند، خوشبینیهای بیش‌تری نسبت به هر گروه دیگر از برگشت ترامپ به کاخ سفید دارند.
پس از گذشت چند روزی و انتصاب چند چهره از سوی ترامپ در کابینه جدید حکومت‌اش، به نظر می‌رسد که معادله درحال معکوس شدن است. ترامپ در نخستین گام‌ها به‌سوی تشکیل کابینه دولت خود«مارکو روبیو»، «مایک والتز» و«پیت هگزت» کهنه‌سرباز ارتش آمریکایی را در موقف‌های بلند کابینه خود برگزید که همه با طالبان سر سازش نداشته و از سیاست‌های این گروه به شدت نفرت دارند.
مارکو روبیو، سناتور جمهوری‌خواه آمریکا که گزینه ترامپ برای وزارت خارجه است، کسی است که لایحه‌یی برای توقف کمک‌های نقدی آمریکا به افغانستان از طریق سازمان ملل تهیه کرده بود و تلاش کرد ارسال بسته‌های ۴۰میلیون دلاری به طالبان را متوقف کند.
پیت هگزت، کهنه‌سرباز ارتش امریکا که به عنوان وزیر دفاع برگزیده شده، بین سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ با نیروهای گارد ملی ارتش امریکا به افغانستان اعزام شد و ۱۰ماه را در کمپ جولین در کابل سپری کرده‌است.
هم‌چنان مایک والتز کسی است که با انتقاد از نحوه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، بارها آن‌را شرم‌آور خوانده‌است.
والتز، در نشست‌هایی که در کانگرس درباره افغانستان برگزار شده، همواره از سیاست جوبایدن در قبال افغانستان انتقاد کرده و گفته است که اعتماد بر طالبان اشتباه بزرگ و خطرناک است.
او از رفتار طالبان با زنان و سرکوب نیروهای پیشین امنیتی از سوی این گروه انتقاد کرده و گفته‌است سربازان امریکا مجبورند در آینده دوباره به افغانستان برگردند و با تروریسم بجنگند.
خوشبینی و امیدواری طالبان از آن‌جایی به یأس مبدل می‌شود که جبهه مقاومت ملی افغانستان که یکی از جبهه های مهم نظامی در برابر طالبان است از انتخاب مایک والتز به‌عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا استقبال کرد و او را حامی مردم افغانستان، به‌ویژه جبهه مقاومت خواند.
علی‌میثم نظری، مسوول روابط خارجی این جبهه مقاومت گفته است، حمایت بی‌دریغ والتز از مردم افغانستان به‌ویژه جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود، بر تعهد خود به دوستی پایدار میان ایالات متحده و افغانستان و تعهد قوی خود برای مبارزه با تروریست‌های بین‌المللی تأکید می‌کند.
به دنبال انتصاب این دوچهره ضد طالبانی و استقبال جبهه مقاومت ملی، طالبان با سراسیمه‌گی بار دیگر تاکید کردند که خواهان تعامل با آمریکا بوده و انتظار به رسمیت شناسی را از سوی این کشور دارند.
سهیل شاهین، رییس دفتر سیاسی گروه طالبان در دوحه گفت دونالد ترامپ، رییس‌جمهور منتخب امریکا، بیش‌تر مرد عمل‌گرا به نظر می‌رسد و طالبان خواهان تعامل مثبت با دولت جدید آمریکا هستند.
با این حال دیده می‌شود که با روی صحنه آمدن چهره ضد طالبان، توپ در میدان جبهههای مخالف طالبان مخصوصاً جبهه مقاومت قرار دارد؛ اما با درنظرداشت بی برنامه و پراگنده‌گی در صفوف این جبهه‌ها به نظر نمی‌رسد که از فرصت فراهم شده، استفاده بهینه صورت گیرد.
چون نه‌تنها درسطح جبهه مقاومت، بل درتمام حوزه سیاسی و نظامی تاجیک‌ها نه کسی را سراغ داریم که مرد جنگ باشد و نه ساست‌مداری را که توانایی تعامل و سازش با آمریکا و جامعه جهانی داشته باشد.
درحالی‌که در سوی دیگر قضیه، پشتون‌های افغانستان بدون درنظر داشت هرنوع تعلق‌ها و گرایش‌ها متحد هستند و در پیش‌برد امور سیاسی، نظامی، زبانی و قومی انسجام خود را حفظ کرده‌اند.اما با وجود این همه، فرصتی‌که برای مخالفان طالبان فراهم شده است، این که از یک‌سو، مردم افغانستان و تا حدی هم جامعه جهانی از سیاست‌های دُگم و سرکوب‌گر طالبان به ستوه آمده‌اند و ازسوی دیگر کنار رفتن حامیان طالبان و روی صحنه آمدن چهره‌های مخالف این گروه در ایالات متحده بوده است.
حالا اگر رهبری این جبهههای نظامی و سیاسی طالبان در افغانستان با درایت و خرد سیاسی عمل نموده و با استفاده از فرصت فراهم شده بر ایجاد و دوام فشار سیاسی و نظامی بر طالبان به‌صورت منسجم عمل کنند، بعید نیست که معادله قدرت و سیاست در افغانستان را به نفع خویش تغییر خواهند دهند؛ درغیر آن صورت، ایالات متحده، یک نیروی جنگی ارزان و کم مصرف نیاز دارد که طالبان دست به سینه برایش ایستاده‌اند.
