«ایسو پس اموسو»؛ طنز در زندان دلقک ها

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد هوشمند کاوش
1403/06/27
10:11 ق.ظ
بازدید: 22

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در حوالی همین روز ها بود که طنز نویس چیره دست افغانستان داکتر عثمان اکرم یا همان سرگردانی که می‌شناسیم‌اش از میان ما رخت سفر بست و تن را به آغوش خاک سپرد. او سالیان دراز طنز نوشته و تمام ناگواری های اجتماعی و بی عدالت های طبقاتی را در قالب طنز به رخ بنیان گذاران گستاخ این پدیده های شوم نمایان کرد و نوعی از مبارزه در سنگر طنز را تا آخر عمر رهبری و به پیش برد. پس از زنده یاد اکرم عثمان نویسنده های دیگر همچنان به این سنگر مبارزه پرداختند و از عمر خود مایه گذاشتن تا طنز به دست فراموشی سپرده نشود.

هزل من هزل نیست تعلیم است
سنایی
در حوالی همین روز ها بود که طنز نویس چیره دست افغانستان داکتر اکرم عثمان یا همان سرگردانی که می‌شناسیم‌اش از میان ما رخت سفر بست و تن را به آغوش خاک سپرد.
او سالیان دراز طنز نوشته و تمام ناگواری های اجتماعی و بی عدالت های طبقاتی را در قالب طنز به رخ بنیان گذاران گستاخ این پدیده های شوم نمایان کرد و نوعی از مبارزه در سنگر طنز را تا آخر عمر رهبری و به پیش برد.
پس از زنده یاد اکرم عثمان نویسنده های دیگر همچنان به این سنگر مبارزه پرداختند و از عمر خود مایه گذاشتن تا طنز به دست فراموشی سپرده نشود.
اما شوربختانه در افغانستان از آنجایی که مردم هیچ علاقه‌ی به کتاب خوانی ندارند نه تنها که با نویسنده های طنز نویس آشنایی ندارند بلکه طنز را هم اشتباه در مغز های خود معنی کرده اند گویا اینکه طنز همان برنامه ایسو و پس اموسو تلویزیون آمو است که چند دلقک بی دانش در صحنه آمده و وقت گرانبهای مردم را رایگان قورت می‌کنند و
در تمام برنامه به مسخره کردن یک آدمیزاد دیگر پرداخته و هیچ یکی از بند های طنز را در کارگردانی شان به سر و چشم نمی بینی در حالیکه طنز راه و نماد ویژه‌ برای بازگو کردن دانسته های تند اجتماعی، انتقادی و سیاسی و شیوه آشکار حقیقت های تلخ و دلزدگی نیازموده از تباهی و قانون شکنی های فرد ‌یا جامعه است که دم زدن از ‌آن‌ها به صورت پیش پا افتاده یا به گونه‌ی پرکار، ناروا و ناشایا باشد، در پوششی از ریشخند و نیشخند، به آرمان راندن و برافکندن ریشه‌های فساد و تبه کاری های آشوب انگیز نوشته و کارگردانی می‌شود.
ولی این روز ها بیشتر از هر روزی طنز در شبکه های اجتماعی به دیده خُرد نگریسته می‌شود و گویا اینکه هر چرند و پرند از دهن لق و مغز های پوچ شان بیرون شد طنز است در حالیکه طنز یعنی بیان هنرمندانه و نقادانهٔ کژی‌ها و نادرستی‌ها به قصد اصلاح و آراستن فرد یا جامعه است.
من در همین چند روزی پیش در یکی از صفحات اجتماعی، طنزی به کارگردانی خیبر فرازی را دیدم که هیچ باورم نمی‌آمد از افغانستان چنین طنز نوشته و کارگردانی شود.
جستار طنز طوری بود که خیبر فرازی نگران صنف بود و همکارش در گرفتن حاضری صنف همکاریش می‌کرد و نام دانش آموزان را عدالت، فقر، دزدی، خوشبختی، وجدان و … وغیره گذاشته بودند که شاگردانی همچون عدالت و خوشبختی و جدان در صنف غیرحاضر و تمامی شاگردان منحوس دیگر در صنف حضور داشتند.
این طنز در واقع اوضاع جاری کشور را به چالش می‌کشید که در این کشور عدالت، خوشبختی، وجدان و غیرت و … هیچ وجودی ندارند همه غیر حاضرند و دزدی و فقر و … همانند جوکها در خون مردم چسپیده اند و خون می‌مکند.
اما آنسوتر تلویزیون آمو برنامه‌ی بنام ایسو پس اموسو راه اندازی کرده است که این برنامه گویا کار های طنزی پیش می‌برد در حالیکه دوتا دلقک بی دانش و مغز تهی روی پرده نمایش آمده و آنچه که عقل معیوب و شعور ناسالم شان حکم می‌کند را اجرا می‌کنند.
زمانی که برنامه شأن به اجرا در آورده می‌شود دریغا و درد که آبرو از قلم طنزنویسان افغانستان در گریز می‌شود.
بیایید همه با هم در راستای توقف چنین برنامه های مزخرف و پوچ دست به هم داده و توان را از نای و پای آنها بگیریم تا باشد دامن پاک و سپید طنز نویسان افغانستان را گندزدایی کرده و پاک پاسداری کنیم.

همچنین بخوانید: چرا افغانستانی‌ها کم‌تر کتاب می‌خوانند؟

نوشته های مرتبط :