افغانستان و حسرت مردم سالاری

دسته: تحلیل
نویسنده: غلام رضا سادات
1403/03/22
11:39 ق.ظ
بازدید: 28

پایگاه خبری تحلیلی روایت : چندی قبل انتخابات پارلمانی در پاکستان برگزار و میلیون ها نفر با حضور در پای صندوق های رای به صورت مستقیم و غیر مستقیم نمایندگان و فرد اول کشورشان را انتخاب کردند. دو روز قبل هم نتیجه انتخاباتی سراسری هند که با حضور صدها میلیون نفر برگزار شده بود، مشخص گردید و نارندرا‌ مودی، نخست وزیر کنونی هند برای بار‌ سوم از طریق انتخابات در مقامش ابقا شد. از سوی هم با شهادت آیت الله رئیسی رئیس جمهور اسلامی ایران در سانحه هوایی، انتخابات زودهنگام در ایران قرار است برگزار شود. بر همین مبنا روز گذشته اسامی نامزدان که صلاحیت آنان برای احراز کرسی ریاست جمهوری تایید شده، اعلام و فضای ایران رنگ و بوی انتخاباتی به خود گرفت.

چندی قبل انتخابات پارلمانی در پاکستان برگزار و میلیون ها نفر با حضور در پای صندوق های رای به صورت مستقیم و غیر مستقیم نمایندگان و فرد اول کشورشان را انتخاب کردند.
دو روز قبل هم نتیجه انتخاباتی سراسری هند که با حضور صدها میلیون نفر برگزار شده بود، مشخص گردید و نارندرا‌ مودی، نخست وزیر کنونی هند برای بار‌ سوم از طریق انتخابات در مقامش ابقا شد.
از سوی هم با شهادت آیت الله رئیسی رئیس جمهور اسلامی ایران در سانحه هوایی، انتخابات زودهنگام در ایران قرار است برگزار شود. بر همین مبنا روز گذشته اسامی نامزدان که صلاحیت آنان برای احراز کرسی ریاست جمهوری تایید شده، اعلام و فضای ایران رنگ و بوی انتخاباتی به خود گرفت.
به همین شکل همه روزه اخبار و گزارش‌های انتخاباتی از سراسر جهان به گوش می رسد. اما در افغانستان بدون در نظر گرفتن چند دور انتخابات مسخره و پر از تقلب که در سال های اخیر برگزار گردید، اکنون وضعیت به جای رسیده است که حتی نام گرفتن از انتخابات هم جرم است.

مردمان کشور و آنانی که به مردم سالاری و دموکراسی باور دارند، امروز بیشترین حسرت و افسوس را می‌خورند؛ حسرت این‌که امروز و در قرن ۲۱ نمی توانند نقشی در سرنوشت شان داشته باشند.
متاسفانه افغانستان هرگز یک نظام مردم سالار و منتخب که پاسخگوی مردم بوده باشد را نداشته است. تمامی حاکمان کشور در دهه‌ها و سده‌های مختلف با دیکتاتوری و تعصب و قوم گرایی به کرسی حکومت تکیه زده اند. در حالی‌که کشورهای دیگر به صورت عموم ده‌ها سال است که از نظام مردمی بهره می برند.

همچنین بخوانید: بایدن: برای از بین بردن القاعده از طالبان کمک خواهیم گرفت

کنفرانس بن و تاسیس نظام جمهوریت، بهترین فرصت برای نهادینه ساختن نظام مردم سالار بود؛ اما این فرصت هم در نتیجه توطئه های سران فاشیست و قوم‌گرا و مداخله کشورهای غربی از جمله امریکا از بین رفت.
در طول ۲۰ سال دوران جمهوریت، حدود ۸ انتخابات سراسری در کشور برگزار گردید، اما هیچ یک از این انتخابات ها با معیار های جهانی برابر نبود. هرچند که نفس برگزاری این انتخابات ها راهی به سوی مردم سالاری بود، اما دست‌برد به نتایج و مهندسی انتخابات ها به حدی بود که از سوی افغانستان مسخره عالم و آدم شده بود و به جای صندوق رای وزیر خارجه آمریکا تصمیم می‌گرفت که چه کسی رئیس جمهور باشد؛ از طرفی هم مردم روز به روز به این روند بی باور شده و شور و اشتیاق شان را برای شرکت از دست دادند. زیرا می دیدند که رای آنان نقش تعیین کننده را ندارد.

اما وضعیت امروز که حتی نام انتخابات را گرفتن جرم است؛ این وضعیت محصول تقلب و دست برد‌ به انتخابات‌های ۲۰ سال گذشته است. متاسفانه سران فاشیست برتری طلب، با فساد‌های انتخاباتی و معامله با کشورهای غربی خود را بر کرسی ریاست برای چند سالی میخ کوب‌ کردند تا این‌که از اثر سو مدیریت این دولتمردان نالایق و معامله گر، وضعیت به این‌جا کشید و افغانستانی که می توانست الگوی مردم سالاری در منطقه باشد، اما به قرون گذشته برگشت.

البته نکته دردآور قضیه این است که افغانستان امروز با نداشتن‌ حتی قانون اساسی که نیاز‌ اول کشورها و حکومت‌ها در دولت‌داری می باشد، پست‌تر از کوریای‌ شمالی و کشورهای که نظام تک قطبی دارند، قرار دارد.
وقتی کشوری که ۶۵۰ هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و حدود ۴۰ میلیون نفر نفوس؛ اما با چند فرمان سطحی اداره می شود و چشم و گوش جامعه از سر اجبار به احکام و فرامین فردی است که چهره اش مخفی؛ این دیگر عمق فاجعه در جهانی‌ با خصوصیات امروز است.

همچنین بخوانید: یونیسف: در ماه گذشته برای شش میلیون تن در افغانستان خدمات صحی و تغذیه ارایه کردیم

نوشته های مرتبط :