چند سال قبل هنگامی که به بخارا رفتم، یکی از اماکنی را که خیلی جستجو کردم و نیافتم، «جوی مولیان» بود. نام «جوی مولیان» را در شعری از رودکی خوانده بودم که می‌گوید: بوی جوی مولیان آید همی یاد یار مهربان آید همی ریگ آموی و درشتی راه او زیر پایم پرنیان آید همی آب جیحون از نشاط روی دوس خنگ ما را تا میان آید همی ای بخارا! شاد باش و دیر زی میر زی تو شادمان آید همی میر ماه است و بخارا آسمان ماه سوی آسمان آید همی میر سرو است و بخارا بوستان سرو سوی
