در جهان امروز، دانش، کار و دسترسی به اینترنت نه تنها ابزار پیشرفت، بلکه اساس کرامت انسانی و حقوق شهروندی محسوب می‌شوند. هر جامعه‌ای که از این حقوق محروم گردد در واقع به حاشیه رانده می‌شود و از حرکت طبیعی تاریخ باز می‌ماند. متأسفانه مردم افغانستان به‌ویژه زنان دلیر این سرزمین، امروز در چنین وضعیتی قرار گرفته‌اند. طالبان با اعمال محدودیت‌های شدید و غیرانسانی نه تنها زنان بلکه کل ملت افغانستان را از حقوق بنیادین‌شان محروم ساخته‌اند.
ممنوعیت دسترسی به اینترنت محروم‌سازی زنان از آموزش بستن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها جلوگیری از کار زنان در ادارات دولتی و خصوصی و تحمیل قوانین سخت‌گیرانه و غیرانسانی همه بخشی از سیاست سیستماتیکی است که طالبان دنبال می‌کنند تا افغانستان را به زندانی بزرگ و خاموش تبدیل سازند.
آنان می‌خواهند جامعه‌ای بسازند که در آن مردم از آگاهی محروم باشند زنان از صحنه حذف شوند و نسل جوان بدون امید و چشم‌انداز بزرگ شود.
اما این تلاش‌ها در واقع جنگی علیه طبیعت انسان است انسان ذاتاً جویای آزادی و حقیقت است طا/لبان می‌توانند مکاتب را ببندند اما نمی‌توانند روح پرسشگری و میل به دانستن را در دل دختران و پسران خاموش کنند.
آنان می‌توانند زنان را از کار منع کنند اما نمی‌توانند توانایی و استعداد آنان را از بین ببرند.آنان می‌توانند اینترنت را محدود کنند اما نمی‌توانند جریان آزاد اندیشه را که در دل مردم جا گرفته است متوقف سازند.
تاریخ نشان داده است که هیچ استبدادی پایدار نیست از فرعون مصر گرفته تا دیکتاتورهای معاصر همه با وجود قدرت ظاهری‌شان در برابر اراده ملت‌ها شکست خوردند.
افغانستان نیز از این قاعده مستثنی نیست طا/لبان هرچقدر هم بر ترس و زور متکی باشند در برابر اتحاد و بیداری مردم شکست خواهند خورد. نمونه‌های فراوانی در جهان وجود دارد که نشان می‌دهد ملت‌ها با ایستادگی توانسته‌اند سرنوشت خود را تغییر دهند.
یکی از نمونه‌های روشن مردم نپال است نپال سال‌ها درگیر نظام‌های سلطنتی و محدودکننده بود اما مردم آن کشور با اتحاد و پایداری توانستند نظام سیاسی و اجتماعی خود را تغییر دهند و به آزادی‌های گسترده‌تر دست یابند.
آنان ثابت کردند که هیچ قدرتی بالاتر از اراده ملت نیست این تجربه امروز می‌تواند الهام‌بخش مردم افغانستان باشد.
پیام مردم نپال به مردم افغانستان ساده اما عمیق است سرنوشت را هیچ‌کس جز خودتان تعیین نمی‌کند اگر مردم افغانستان زنان و مردان، پیر و جوان، دست به دست هم دهند و در برابر این تاریکی بایستند روزی خواهد رسید که خورشید آزادی دوباره بر این سرزمین طلوع کند.
امروز زنان افغانستان، علی‌رغم تمام فشارها، همچنان ایستاده‌اند. آنان در خیابان‌ها صدای عدالت را بلند می‌کنند در خانه‌ها کلاس‌های کوچک اما پربار برپا می‌کنند در فضای مجازی با خطرات فراوان حقیقت را بازتاب می‌دهند و اجازه نمی‌دهند شعله امید خاموش شود. این زنان الهام‌بخش نشانه زنده بودن روح مقاومت در افغانستان‌اند.
طا/لبان می‌خواهند آنان را به سکوت و انزوا بکشانند اما زنان افغانستان هر روز ثابت می‌کنند که سکوت، سرنوشت آنان نخواهد بود. مردم افغانستان باید به یاد داشته باشند که سکوت در برابر ظلم به معنای پذیرش آن است.
اگر امروز سکوت کنیم فردا فرزندان ما در شرایطی تاریک‌تر و پررنج‌تر زندگی خواهند کرد. اما اگر امروز صدایمان را بلند کنیم و متحد شویم اگر اجازه ندهیم ترس بر ما غلبه کند آنگاه تاریخ به سود ما تغییر خواهد کرد.
راه آزادی هرگز آسان نبوده است ایستادگی هزینه دارد بسیاری شاید شغل، آزادی یا حتی جان خود را از دست بدهند اما هزینه سکوت و تسلیم شدن بسیار سنگین‌تر است.
سکوت یعنی ادامه تبعیض، ادامه محرومیت، ادامه بی‌عدالتی سکوت یعنی زنجیرهایی که روزبه‌روز سنگین‌تر می‌شود. در مقابل ایستادگی اگر دشوار و طولانی باشد آغاز رهایی است
تجربه مردم نپال باید چراغ راه ما باشد آنان با مقاومت مدنی اتحاد ملی و ایثار فردی توانستند نظامی پوسیده را تغییر دهند. امروز مردم افغانستان نیز می‌توانند با همان روحیه با همان اتحاد تاریکی را کنار بزنند.
مقاومت فقط به معنای جنگیدن با سلاح نیست مقاومت می‌تواند آموزش پنهانی باشد نوشتن و نشر حقیقت باشد‌حفظ ارتباط با جهان باشد و هر عمل کوچک اما معناداری که نگذارد طا/لبان بر همه عرصه‌های زندگی تسلط یابند هر قدم کوچک در این مسیر ضربه‌ای بزرگ بر پیکر استبداد است.
از سوی دیگر‌جهان باید بداند که طا/لبان نماینده مردم افغانستان نیستند. آنان گروهی‌اند که آزادی، عدالت و انسانیت را دشمن خود می‌دانند. سکوت جامعه جهانی در برابر این جنایت‌ها، تنها به طا/لبان جسارت بیشتری خواهد داد.
جهانیان باید صدای افغانستان را بشنوند و در کنار مردم این کشور بایستند. آزادی و عدالت حق طبیعی و غیرقابل‌انکار مردم افغانستان است؛ حقی که هیچ حکومتی نمی‌تواند از آنان بگیرد. امروز پیام ما روشن است مردم افغانستان ایستادگی کنید امید را زنده نگه دارید و اجازه ندهید سرنوشت شما به دست ظالمان نوشته شود. همان‌طور که مردم نپال توانستند آینده خود را بسازند شما نیز می‌توانید این مسیر شاید دشوار باشد اما نتیجه آن آزادی و عزتی است که نسل‌های آینده از آن بهره‌مند خواهند شد.
خورشید آزادی دیر یا زود بر فراز این سرزمین طلوع خواهد کرد روزی خواهد رسید که دختران افغانستان دوباره آزادانه به مکتب بروند زنان در کنار مردان در ساختن کشور سهم بگیرند و مردم این سرزمین با سربلندی در جهان زندگی کنند. اما آن روز تنها زمانی خواهد رسید که ما امروز در برابر ظلم بایستیم. بگذارید تاریخ فردا در باره ما چنین بنویسد: مردم افغانستان، در برابر تاریکی ایستادند سکوت نکردند و سرانجام آزادی را به دست آوردند.
