داکتر عبدالله در ترازوی نقد سیاسی و فضائل انسانی

دسته: تحلیل
نویسنده: امان روزیانفر
1404/02/08
9:46 ق.ظ
بازدید: 42

پایگاه خبری تحلیلی روایت : نظریات در باب این که سیاست و سیاست‌کردن بر چه محوری شکل می‌گیرد بستگی به طرز دید سیاست‌گران دارد، اما مهم‌ترین کار ویژه‌ سیاست را قدرت، منافع، نام‌ و نشان، هویت‌ و بعد فضائلی‌ چون عدالت، برابری، خدمت‌گذاری را بر آن می‌افزایند‌ تا توانسته‌ باشند خواست‌های‌ اصلی و باطنی‌ خویش‌را مشروعیت‌ دهند. داکتر عبدالله بیشتر از سی‌ سال در سیاست‌ افغانستان فراز و فرود‌های را تجربه کرده است و مسیر‌های را پیموده است، او را اندک‌ِ سیاست‌گر صبور، با ادب و خوب توصف کرده اند؛ حال‌آن‌که در سیاست‌‌ رفتار، گفتار و حتی کاربرد کثرت کلمات محاسبه می‌شود و سیاست‌گران مورد قضاوت و تحلیل و تجزیه‌کارشناسان‌ واقع می‌شود، چه برسد به کارنامه ‌و تاریخ‌‌سازی آن.‌

نظریات در باب این که سیاست و سیاست‌کردن بر چه محوری شکل می‌گیرد بستگی به طرز دید سیاست‌گران دارد، اما مهم‌ترین کار ویژه‌ سیاست را قدرت، منافع، نام‌ و نشان، هویت‌ و بعد فضائلی‌ چون عدالت، برابری، خدمت‌گذاری را بر آن می‌افزایند‌ تا توانسته‌ باشند خواست‌های‌ اصلی و باطنی‌ خویش‌را مشروعیت‌ دهند.
داکتر عبدالله بیشتر از سی‌ سال در سیاست‌ افغانستان فراز و فرود‌های را تجربه کرده است و مسیر‌های را پیموده است، او را اندک‌ِ سیاست‌گر صبور، با ادب و خوب توصف کرده اند؛ حال‌آن‌که در سیاست‌‌ رفتار، گفتار و حتی کاربرد کثرت کلمات محاسبه می‌شود و سیاست‌گران مورد قضاوت و تحلیل و تجزیه‌کارشناسان‌ واقع می‌شود، چه برسد به کارنامه ‌و تاریخ‌‌سازی آن.‌
اما آنچه که از سی ‌سال سیاست‌ آقای عبدالله درس گرفته شد این است که بعضی مواصفات‌ شخصی نباید در سیاست داخل باشد؛ خصایص شخصی را به محیط خانوادگی، میزبانی‌ و اجتماعی‌اش واگذار کند و در سیاست کار ویژه‌های سیاسی را بکار ببرد.
چند قبل که تعداد از دوستان‌ به ملاقات‌ داکتر ص رفته بودن و ملاقات‌‌ او را خوراک‌ صفحات‌ کرده‌ بودند، من بنا بردلایلی از این‌کار بر آشفته شدم، و بسا از مشکلات‌ هم‌نسل خودم را عدم قاطعیت، ارزان‌ فروشی و بی‌ارادگی‌ آنها قلم‌داد می نمایم، هرچند نباید چنین می کردم، ولی این‌جا دلایلی که داکتر عبدالله را هرگز یک سیاست‌گر خوب در نظر نداشته‌ام‌‌ می‌نویسم:
۱_ داکتر عبدالله هرگز یک سیاست‌گر قوی، سر سخت‌ و هدف‌مند نبوده و همیشه بر محور مصلحت‌ شخصی‌اش راه رفته است، مصلحت‌های منفی چندین‌ دور انتخابات‌ نشان‌گر این مدعاست.
۲_ او نه تنها که یک سیاست‌گر قوی و هدف‌مند‌ نبوده،بلکه عرق پیشانی و مبارزات گرم‌ مردم‌ را نیز هدر‌ داده است، و کمر‌ مبارزات‌ مردمی را با رفتار‌های سست و مصلحت‌‌های شخصی‌اش شکسته‌ است.
۳_ او میراث بدی سیاسی را برجای گذاشت؛ او هیچ‌گاه در مسیر که مردم قرار گرفت با مردم و هوا‌خواهایش‌ هم‌سو نشد و تا آخر در کنار‌ هم حزبی‌ها و محور‌های مردمی‌اش نه ایستاد و تن به معامله‌ داد، سوگند دادن‌ آقای صلاح‌الدین ربانی ریس جمعیت اسلامی افغانستان در قصر سپیدار و شکستن این سوگند در چند ساعت محدود و مامور شدنش مدعای مارا تکمیل می‌کند.‌
۴_ آنچه که داکتر‌ سپنتا‌ در کتاب«سیاست افغانستان روایت‌ از درون» از داکتر عبدالله بخاطر عدم‌ ایستادگی‌اش آورده است، خودِ داکتر عبدالله اعتراف کرده است مرا آمریکایی‌ها نمی‌خواهند که رئیس جمهور شوم.‌ با استناد و با مفهمومی از این جمله او هرگز با مردمش روراست نبوده، اعتراف نکرد و گزینه‌های مطلوب را به مردم پیش‌کش نکرده است و حتی با‌خودی‌هایش چند رنگ ظاهر شده است. از هم‌ تیمی‌هایش منظورم از وکیل‌ صاحب های بدخشان‌‌ پرسیده شود که از او حمایت کرده‌ بودند.‌
۵_ نظر به آنچه که ما شاهد سیاست افغانستان هستیم او هرگز یار‌ خوب روزهای سخت حتی به نزدیک‌ترین یاران‌‌، وفاداران و هم‌ سنگرانش‌ نبوده است، این خود از فضائل و ارزش انسانی‌ است، اما او حتی فاقد این ویژگی‌هاست.

نوشته های مرتبط :