دیروز پس از سال‌ها باری دیگر به «مزار امیر بخارا» در کابل سر زدم. این مزار امیرمحمد عالم خان، آخرین امیر بخارا از دودمان منغیت، است که پس از حمله بلشویک‌ها بخارا ترک گفته و به افغانستان هجرت کرد. او بیست و سه سال باقی‌مانده‌ی عمر خود را در کابُل گذراند تا این‌که در سال ۱۹۴۴ در این شهر درگذشت و در گورستان شهدای صالحین دفن شد. وقتی وارد آرامگاه امیر بخارا شوی، نخستین چیزی که توجه‌ات را جلب می‌کند، قطعه شعری است از عبدالحق بیتاب که روی سنگی در دیوار اتاقک آرامگاه حک شده است: این مزار شه
