دیپلماسی با پرتله نظامی

دسته: تحلیل
نویسنده: ضیا ضیایی
1402/07/25
1:16 ب.ظ
بازدید: 24

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در کجای دنیا مرسوم است که یک وزیر ملکی در دیدار با یک دیپلمات خارجی با جلیقه گلوله ظاهر شود؟ از یک سو ادعای امنیت سراسری و اقتصاد پویا و پیشرفت های چند ده ساله را دارند و از سوی هم با جلیقه گلوله در دیدار های رسمی ظاهر شده و برای چند ده هزار مهاجر و کارگر کشور تقاضای ایجاد کار می کنند، آیا این تناقض نیست؟ بالاخره افغانستان امنیت دارد یا خیر؟ اگر دارد چرا جلیقه گلوله؟ اگر ندارد چرا ادعای امنیت سراسری؟

خلیل‌الرحمان حقانی، وزیر مهاجرین و عودت‌کننده‌گان ط-البان به سفیر ترکیه گفته است که این کشور به‌جای اخراج اجباری پناه‌جویان افغانستانی، زمینه کار را برای آنان مهیا کند.

حقانی در این دیدار گفته است که ترکیه باید مطابق قوانین بین‌المللی، به‌جای اخراج اجباری پناه‌جویان، زمینه کار را برای آن‌ها فراهم کند و همچنان برای عرضه خدمات بیشتر و رفع مشکلات آن‌ها، لازم است تا شرایط را برای فعالیت اتشه‌های امور مهاجران مساعد کند.

البته دفاع از حقوق مهاجرین و تلاش برای اقناع کشورهای در زمینه رفتار مناسب با مهاجرین افغانستانی کار بسا نیکو و پسندیده‌ای است، اما این کار بدون شک با سازوکارهای مناسب و دیپلماسی فعال قابل دست یابی است.

پس از سقوط حکومت نیم بند جمهوریت و روی کار آمدن طالبان، میلیون‌ها نفر از افغانستان مهاجر شدند که بخش اعظم آنان به کشورهای همسایه پناهنده شده اند. باتوجه به ادعای طالبان مبنی‌بر پیشرفت، اقتصادی، تامین امنیت و ثبات سیاسی و اقتصادی، چرا باید میلیون هموطن ما همچنان برای مهاجر شدن و بیرون رفتن تلاش کنند؟ مهمتر از آن وقتی سران گروه طالب، مدعی ایجاد مدینه فاضله هستند، چرا از کشورهای دیگر تقاضای مهاجر پذیری و ایجاد فرصت های شغلی برای مهاجرین افغانستانی را دارند؟ برای تبیین این موضوع نیاز است چند نکته یاد آوری شود:

اول- برخلاف ادعای طالبان، اوضاع اقتصادی و سیاسی افغانستان بسیار بحرانی و بهم ریخته است. هیچ امید و روزنه ای روشن برای آینده و همچنین طرح و برنامه شفافی برای پیشرفت کشور وجود ندارد. از این رو با اینکه میلیون ها تن تاکنون از کشور خارج شده اند، هنوز هم میلیون ها تن دیگر تلاش دارند تا از کشور خارج شوند.

همچنین بخوانید: ایران؛ بازی‌کردن در خطِ وسط

دوم- در دو سال گذشته طالبان تلاش کرده اند خودرا مدافع مهاجرین افغانستانی وانمود کنند و جا بزنند. اما در اصل نه تنها مدافع حقوق مهاجرین نبوده اند که برای مهاجرین با رفتارهای غیر منطقی شان هزاران مشکل را در کشورهای مختلف ایجاد کرده اند. پاکستان باتوجه به رفتارهای غیر منطقی طالبان تصمیم به اخراج دسته جمعی مهاجران گرفته است. کشورهای دیگر هم متاثر از سیاست نابخردانه طالبان هرازگاهی مجبور به واکنش شده اند. در کلیت امر طالبان جز خرابی و درد سر، هیچ نفع برای مهاجرین نرسانده اند.

سوم- دو روز قبل شماری از مقامات طالبان به شمول سراج الدین حقانی وزیر داخله این گروه و شهاب‌الدین دلاور وزیر معادن در ولایت پکتیا گفتند که افغانستان تحت حاکمیت آنان در دو سال به اندازه ۵۰ سال پیشرفت کرده و کشورهای منطقه و همسایه ۵۰ سال تلاش کنند تا به افغانستان برسند، حالا اگر این حرف درست باشد و افغانستان پیشرفت کرده و اقتصاد شکوفا دارد، چرا وزیر مهاجرین این گروه با جلیقه گلوله از سفرای دیگر کشورهای برای مهاجرین افغانستانی تقاضای کار می کند؟

چهارم- در کجای دنیا مرسوم است که یک وزیر ملکی در دیدار با یک دیپلمات خارجی با جلیقه گلوله ظاهر شود؟ از یک سو ادعای امنیت سراسری و اقتصاد پویا و پیشرفت های چند ده ساله را دارند و از سوی هم با جلیقه گلوله در دیدار های رسمی ظاهر شده و برای چند ده هزار مهاجر و کارگر کشور تقاضای ایجاد کار می کنند، آیا این تناقض نیست؟ بالاخره افغانستان امنیت دارد یا خیر؟ اگر دارد چرا جلیقه گلوله؟ اگر ندارد چرا ادعای امنیت سراسری؟
از سوی هم وقتی در یک کنفرانس به اصطلاح تخصصی ادعای پیشرفت ۵۰ ساله در دو سال مطرح می‌شود، و گفته می‌شود که زمینه کار و توسعه در کشور برای همه فراهم است؛ از سوی هم حداقل هفته یک نمایشگاه تحت نام های مختلف با حضور ملا‌ها و مولوی‌ها در کابل افتتاح می‌شوند، اما در آخر هم ملا برادر و حقانی‌ها و مجاهد‌خیل‌ها پیش سفیر چین و ترکیه و سایر کشورها گردن می نهند، این اوج حقارت و رفتار متناقض نیست پس چیست؟