دیروز رسانه‌ها گزارش دادند که به دستور رهبر طالبان، اینترنت فایبر نوری در بلخ قطع شده و محدودیت‌هایی نیز بر خدمات اینترنت سایر شبکه‌های مخابراتی اعمال شده است. سخنگوی والی طالبان در بلخ با تأیید این اقدام اعلام کرده که هدف از آن «مقابله با منکرات» و اجرای دستور رهبر طالبان بوده است.
منابع محلی می‌گویند که رهبر طالبان دستور داده است اینترنت در سراسر افغانستان به‌صورت تدریجی محدود و قطع گردد. هرچند برخی گزارش‌ها حاکی است که شش وزیر کابینه طالبان به قندهار رفته‌اند تا پیامدهای منفی این محدودیت را به رهبر طالبان توضیح دهند، اما آشنایان به روحیه ملا هبت‌الله می‌گویند او پس از اتخاذ تصمیم، بر اجرای آن پافشاری می‌کند.
رژیم طالبان یکی از حکومت‌های تمامیت‌خواه و استبدادی جهان است و دشمنی با اینترنت، ویژگی مشترک همه نظام‌های دیکتاتوری به شمار می‌آید. طالبان در این زمینه تنها نیستند؛ شماری از حکومت‌های اقتدارگرا در جهان نیز به شیوه‌های مختلف، دسترسی مردم به اینترنت را محدود ساخته‌اند.
کشورهایی که با اینترنت دشمنی دارند
چین
ایجاد «دیوار بزرگ آتشین»؛ مسدودسازی کامل شبکه‌های اجتماعی و سرویس‌های خارجی مانند توییتر، فیس‌بوک و یوتیوب؛ کنترل شدید کاربران.
میانمار
پس از کودتا، سانسور گسترده، قطع مکرر اینترنت، محدودسازی VPNها و تصویب قوانین امنیت سایبری برای کنترل کامل داده‌ها.
روسیه
فیلترینگ محتوا، محدودیت شبکه‌های اجتماعی، نظارت دولتی بر فعالیت‌های آنلاین و مجازات استفاده سیاسی از اینترنت.
ترکمنستان
فیلترینگ گسترده وب‌سایت‌ها و کنترل شدید ارتباطات؛ دسترسی آزاد به اینترنت تقریباً وجود ندارد.
کوبا سرعت پایین اینترنت، سانسور سیاسی و دسترسی محدود به خدمات جهانی؛ انتشار محتوا خارج از چارچوب دولتی ممنوع است.
عربستان سعودی
نظارت گسترده، مسدودسازی محتوای انتقادی و اجرای قوانین سخت در برابر فعالان آنلاین.
انگیزه‌ها و دلایل محدودسازی اینترنت
دلایل اعمال محدودیت یا قطع اینترنت در این کشورها متفاوت است:
-برخی حکومت‌ها اینترنت را برای مهار اعتراضات سیاسی قطع می‌کنند؛
-برخی دیگر توجیهات فرهنگی و مذهبی مطرح می‌کنند؛
-تعدادی نیز این اقدام را برای حفاظت از امنیت ملی توجیه می‌نمایند.
با وجود محدودیت‌ها، کاربران در این کشورها با استفاده از VPN، پراکسی و شبکه‌های رمزنگاری‌شده تلاش می‌کنند محدودیت‌ها را دور بزنند و دسترسی خود به اینترنت را حفظ کن
