اخبار، خوراک فکری مبارزه است

دسته: تحلیل
نویسنده: تحریریه روایت
۱۴۰۲/۰۵/۰۲
۱:۳۶ ب٫ظ
بازدید: 0

در افغانستان با هر کسی که مواجه شوی پس از احوال‌پُرسی مختصر نخستین سوالی که می‌پرسد این است: «چه خبر؟»

شاید از این پُرسیدن‌های مکرر خسته و دل‌گیر شده باشید، اما در این روزهای دشواری که افغانستان سخت نیاز به مبارزه دارد، از شریک‌سازی اخبار با دیگران دریغ نکنید.

اخبار، خوراک فکری مبارزه است. برای یک مبارز هیچ چیزی با ارزش‌تر از خبر نیست. خبر طلا است. یا به تعبیر نلسون ماندلا: شیک‌ترین و گران‌بهاترین کالای قاچاقی.

نلسون ماندلا می‌گوید که وقتی در زندان جزیره روبن بودند و تماس شان با دنیای خارج از سلول‌های زندان قطع شده بود، تنها چیزی که برای او و همکارانش امید می‌بخشید و حس مقاومت را در وجود شان زنده‌تر نگه می‌داشت، اخبار بود. به همین دلیل، آن‌ها روش‌های جالبی برای دسترسی به اخبار و روزنامه اختراع کرده بودند. مثلا وقتی یکی از آن‌ها خبری را می‌خواند، آن را با خط ریز روی دستمال توالت می‌نوشت تا دیگران نیز در آن‌جا بخوانند.

مهم‌ترین کاری را که خبر می‌کند این است که روحیه مان را تقویت می‌کند و به ما این اطمئنان را می‌دهد که دیگران در خارج یا در داخل نیز به ما و مبارزات ما می‌اندیشند.

متاسفانه یک سنت استبدادی در افغانستان وجود دارد که بر بنیاد آن رهبران سیاسی تلاش می‌کنند اخبارِ فعالیت‌ها، ملاقات‌ها، دیدارها و مبارزات خود را کم‌تر با شهروندان شریک کنند. مردم چشم‌درد دنبال یک خبرِ امیدوارکننده می‌گردند، اما هیچ جریانی جز اخبار رسمی، خبر دیگری را همرای شان شریک نمی‌کند.

از جانب دیگر، جوانانی که در وطن مانده‌اند نیز جریان اطلاع‌رسانی را جدی نگرفته و با ارسال کلیپ‌ها و ویدیوها به رسانه‌ها چشم‌دیدهای خود را شریک نمی‌کنند.

همچنین بخوانید: کو کرامت انسان، کو صدای آزادی؟

این وضعیت برای مبارزه خیلی خطرناک است. زیرا عدم دسترسی به اخبار باعث می‌شود که دو طرف احساس تنهایی کنند و تصور نمایند که در مبارزه تنها مانده‌اند.

ترس از تنهایی، عامل تسلیمی است. برای این‌که مبارزه با استبداد به نتیجه برسد، هر دو طرف از طریق شریک‌سازی اطلاعات باید این اطمئنان را خلق کنند که مثل هم فکر می‌کنند و تنها نیستند.

نوشته های مرتبط :