در هشتاد سالگی بنگاه تزویر و فریب

دسته: تحلیل
نویسنده: عبدالشهید ثاقب
1404/04/05
5:31 ب.ظ
بازدید: 6

پایگاه خبری تحلیلی روایت : امروز در گزارش‌ها خواندیم که سازمان ملل متحد وارد هشتادمین سال تأسیس خود شده است. این نهاد، هشتاد سال پیش و پس از پایان جنگ جهانی دوم، به‌عنوان جانشین جامعهٔ ملل و با هدف برقراری صلح و جلوگیری از جنگ‌های آینده پایه‌گذاری شد.اما آنچه در طول این هشت دهه دیده‌ایم، چیزی جز پیروی کورکورانه از منافع غرب، به‌ویژه ایالات متحده، نبوده است. سازمانی که باید خانهٔ همهٔ ملت‌ها باشد، بارها نشان داده است که در میان خون سیاه و سفید، اروپایی و آسیایی، تفاوت قائل است. تنها زمانی واکنش جدی از آن دیده می‌شود که منافع یا جان یک غربی در خطر باشد.

امروز در گزارش‌ها خواندیم که سازمان ملل متحد وارد هشتادمین سال تأسیس خود شده است. این نهاد، هشتاد سال پیش و پس از پایان جنگ جهانی دوم، به‌عنوان جانشین جامعهٔ ملل و با هدف برقراری صلح و جلوگیری از جنگ‌های آینده پایه‌گذاری شد.

اما آنچه در طول این هشت دهه دیده‌ایم، چیزی جز پیروی کورکورانه از منافع غرب، به‌ویژه ایالات متحده، نبوده است. سازمانی که باید خانهٔ همهٔ ملت‌ها باشد، بارها نشان داده است که در میان خون سیاه و سفید، اروپایی و آسیایی، تفاوت قائل است. تنها زمانی واکنش جدی از آن دیده می‌شود که منافع یا جان یک غربی در خطر باشد.

به گمان من، بهترین توصیف از ماهیت این سازمان را استاد خلیل‌الله خلیلی، شاعر برجستهٔ افغانستان، در اشعار خود ارائه داده است. او در یکی از سروده‌هایش در نقد بی‌کفایتی‌ها و جانبداری‌های این نهاد چنین می‌گوید:

اندرین کاخ مجلل همه نقش است به سنگ
از مساوات و حقوق بشر و صلحِ اُمم

گر مساوات همین است که ما می‌بینیم
نکند فرق به انسان، چه وجودش چه عدم

اگر از غرب تنی چند بیفتد به بند
چه فغان‌ها که از این کاخ نخیزد پی‌هم

لیک یک کشور آزاد چو غلتید به خون
کس ندیدست در ابروی کسی این‌جا خم

کس نپرسید که این ملت افغان ز چه رو
دم سپارد به دمِ خنجر خون‌خوار ستم

در شعر دیگری، استاد خلیلی این نهاد را چنین توصیف می‌کند:

حرفی‌ست دروغ دعویِ صلح
و آن انجمن حقوق‌سازان

بازیگر قدرت است و تزویر
سر تا سر آن بلند ایوان

واقعیت این است که سخنان استاد خلیلی، بازتاب تجربه‌ی تلخ ما از عملکرد این سازمان در قبال فجایع معاصر، به‌ویژه جنایات رژیم اسرائیل در غزه است. بیش از یک سال است که نتانیاهو، آن جلاد زمان، کودکان غزه را به خاک و خون کشیده، اما سازمان ملل حتی نتوانسته گامی مؤثر در توقف این نسل‌کشی بردارد.

همچنین در جنگ ایران و اسرائیل، شاهد بی‌عملی و جانبداری آشکار این نهاد بودیم. سازمان مللی که قرار بود پناهگاه مظلومان باشد، به ابزاری در دست قدرت‌های استعماری برای تثبیت سلطه و منافع خود بر ملت‌های ستمدیده تبدیل شده است.

امروز، در هشتادمین سالگرد تأسیس این نهاد، پرسشی بنیادین مطرح است:
آیا هنوز می‌توان به این سازمان دل بست؟
یا وقت آن نرسیده که ملت‌ها به جای اتکا به این بنگاه فریب، بر اراده و همبستگی خود تکیه کنند؟

نوشته های مرتبط :