مرگ

سازمان جهانی صحت اعلام کرد که در هر دو ثانیه یک تن زیر ۷۰ سال می‌میرد

۱۴۰۴/۰۶/۲۵ 09:56 بدون دیدگاه

سازمان جهانی صحت اعلام کرد که بیماری‌های غیرواگیر مانند بیماری‌های قلبی، سرطان، بیماری‌های مزمن تنفسی و دیابت، هر دو ثانیه یک نفر زیر ۷۰ سال را در جهان می‌کشد. این گزارش که روز دوشنبه، ۱۵ سپتامبر، منتشر شد، نشان می‌دهد که تقریباً ۹۰ درصد از این مرگ‌ها در کشورهای با درآمد پایین و متوسط رخ می‌دهد. سازمان جهانی صحت هشدار داده است که بار سنگین بیماری‌های غیرواگیر نیاز فوری به اقدام‌های پیشگیرانه و دسترسی بهتر به خدمات بهداشتی دارد. این نهاد بین‌المللی تأکید کرده که آموزش عمومی و برنامه‌های سلامت جامعه می‌تواند به کاهش این آمار کمک کند، در

بیداری در آستانه مرگ: تلنگر تولستوی به زندگی مدرن، سفرنامه‌ای در مرگ ایوان ایلیچ

۱۴۰۴/۰۶/۱۵ 07:17 بدون دیدگاه

مقدمه‌ای بر رمان و اهمیت آن در پیچ‌وخم‌های زندگی، جایی که سؤال‌های بزرگ مثل سایه‌ای بر سرمان می‌چرخند، کتاب‌ها گاهی نقش راهنمایی را بازی می‌کنند که مسیر را روشن‌تر می‌سازد. انتخاب کتاب درست، خودش یک هنر است؛ نیاز به آگاهی دارد تا بتوانی پاسخی واقعی برای پرسش‌های درونت پیدا کنی. لئو تولستوی در رمان کوتاه اما پرعمقش، مرگ ایوان ایلیچ، دقیقاً همین کار را می‌کند: مرگ را نه به عنوان پایان، بلکه به عنوان آینه‌ای برای بازنگری زندگی نشان می‌دهد. این کتاب، که در سال ۱۸۸۶ نوشته شده، داستان مردی معمولی است که زندگی‌اش پر از نقاب‌های اجتماعی و

از سقوط تا مرگ رویاها

۱۴۰۴/۰۵/۲۴ 12:24 بدون دیدگاه

چندین‌بار خواستم خاطره‌ی چهاردهم اگست را به فراموشی بسپارم؛ اما شدنی نیست! به قول استیو تولتیز خداوندگار رمان جزی از کل: ” فراموش‌کردن خاطره‌ی تلخ، خود تبدیل به خاطره‌ی خطرناک دیگر می‌شود”. یک‌روز پیش از سقوط کابل به‌دست طالبان، در دانش‌کده‌ی خبرنگاری دانش‌گاه کابل بودم. قرار بود کارهای عملی داشته باشیم؛ گروه ما هشت نفر بود. سه دختر و پنج پسر کارها را تقسیم‌بندی کرده بودیم؛ اما آن‌روز چند نفر از هم‌گروهی‌ام غیرحاضر بودند بنابراین برنامه به فردا موکل شد. وعده کردیم که فردا وقت دانش‌گاه بیاییم و کارهای ثبت برنامه‌ها را شروع کنیم. دانش‌کده را با سه هم‌صنفی‌ام

رمانتیزه‌سازی مرگ

۱۴۰۴/۰۵/۱۴ 09:41 بدون دیدگاه

در یکی از تازه‌ترین و نگران‌کننده‌ترین رویدادها، گروه طالبان در ولایت میدان‌وردک افغانستان موزیمی از تجهیزات جنگی و انفجاری ایجاد کرده‌اند؛ موزیمی که نه بازتابی از پیشرفت، صلح یا فرهنگ است، بلکه جلوه‌ای از ابزار مرگ و نماد خشونت در دو دهه گذشته. بیش از ۲۰۰ نوع ابزار انفجاری ساخت دست این گروه به نمایش گذاشته شده است؛ از مین‌های چسپکی و بشکه‌یی گرفته تا ماین‌های سمنتی و دستی. اما آنچه این نمایشگاه را به مسئله‌ای فراتر از یک اقدام نمادین تبدیل می‌کند، نوع نگاه و روایتی است که طالبان از آن ارائه می‌دهند: «حفظ ارزش‌های گذشته» و «آگاهی

نگاه فلسفی به «جشن تولد»؛ در ستایش زندگی و نکوهش مرگ‌طلبی؟

۱۴۰۴/۰۱/۰۶ 09:55 بدون دیدگاه

دو شب پیش، جمعی از دوستانِ زلال‌تر از آب روان در یک برنامه‌ی غافل‌گیرانه از ۳۸ سالگی‌ام بزرگداشت کردند. من اگرچه در زندگی‌ام کم‌تر پای‌بندِ مناسبت‌ها و رسوم و عنعنات بوده‌ام ، اما «جشن تولد» همیشه برایم جذابیت ویژه‌ی داشته است. من نگاهی که به جشن تولد دارم، نگاه فلسفی است: ۱) تقابل جشن تولد با فاشیسم: من برگزاری جشن تولد را نوع تقابل با «فاشیسم» و مبارزه علیه آن می‌دانم. یکی از ویژگی‌های عمده‌ی فاشیسم، ستایش از مرگ یا «مرگ‌طلبی» است. اومبرتو اکو یکی از ویژگی‌های فاشیسم، مرگ‌طلبی را می‌داند. او می‌گوید که: «در نیا-فاشیسم، نبرد برای زندگی