دیروز یکبار دیگر رهبران سیاسی مخالف طالبان جمع شدند؛ نه در سنگر، نه در میدان، نه در جغرافیای خطر، بلکه پشت صفحههای سرد موبایل و لپتاپ. فاتحهی آنلاین بود؛ برای جنرال اکرامالدین سریع. چهرهها یکییکی ظاهر شدند، صدای قرآن پخش شد، بعد نوبت سخنرانیها رسید. هر کدام چند جمله گفتند؛ از «شهادت»، از «ادامهی مبارزه»، از «راهی که متوقف نمیشود». صفحهها بسته شد، اینترنت قطع شد و همه به همان زندگی امن و دور از خطر خود برگشتند. اما پرسشی باقی ماند: این مبارزهای که از آن سخن میگویند، دقیقاً کجا جریان دارد؟ در همان ساعاتی که فاتحهی آنلاین
