در روزهای اخیر، به‌ویژه پس از درگیری‌های مرزی میان طالبان و پاکستان، دیدگاه‌های متضادی دربارهٔ سرنوشت افغانستان مطرح شده‌اند که نشان‌دهندهٔ قطبیت عمیقِ قومی و سیاسی در کشور است. از یک سو سخن از «افغانستان بزرگ» به میان است و از سوی دیگر اعلام می‌شود که مشروعیت و خودِ «ایدهٔ افغانستان» به پایان رسیده است. این دو گفتمان نه تنها در تضاد با یکدیگرند، بلکه هر یک مخاطرات خاص خود را دارند. نمایندگان گفتمان اول–که اغلب از میان نخبگان پشتون برخاسته‌اند–مرز دیورند را خطی فرضی می‌دانند و بر ضرورت اتحاد پشتون‌های دو سوی مرز تأکید می‌کنند. عبدالغفور لیوال، شاعر
