مقدمه: پسا قدرت‌گیری دوبارۀ طالبان در افغانستان و روی‌کار آمدنِ حاکمیت امارت اسلامی، طالبان شروع کردند به‌وضع محدودیت‌ها علیه زنان و حذف سیستماتیک آنان از جامعه. در این سه‌سال، بیش‌ترین فرمان‌هایی‌که رهبر گروه طالبان صادر نموده‌است، در پیوند به‌قیودات و محدودیت‌ها علیه این قشر بوده‌است. محدودیت‌های آموزشی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، ورزشی و سیاسی. محدودیت‌هایی‌که زنان را زمین‌گیر نموده و به‌نوعی از جامعه حذف کرده‌اند. این محدودیت‌ها، نه‌تنها از لحاظِ اجتماعی و فرهنگی، بل‌که از جنبه‌های حقوق‌بشری نیز قابل بررسی و تحلیل هستند. در این یادداشت/مقاله، مشخصاً به بررسی محدودیت‌های زنان افغانستانی در دست‌رسی به «تفریح‌گاه‌های بندامیر بامیان و باغ
