اجازه بدهید که جشن بزرگ نوروز را به‌شما مبارک‌باد بگویم. هرچند، در کشورما – در این روزگار- این جشن یک روز برگذار می‌شود، مگر در گذشته‌ها چنین نبود. بدین معنی که جشن نوروز، به‌روایتی دو هفته و به‌روایتی دیگر، تا پایان فروردین‌ماه، دنباله می‌یافت. حتّا در عهد بابریان هند نیز، همین‌شیوه برقرار بود؛ چنان‌که گل‌بدن بیگم – دختر ظهیرالدّین محمد بابر- در کتاب همایون‌نامه‌اش می‌نویسد: «بعد از نوروز، هفده روز همایونی می‌کردند و لباس‌های سبز می‌پوشیدند و قریب سی چهل دختر را حکم می‌شدکه لباس‌های سبز بپوشند و برکوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها برآیند…» به‌هر صورت، می‌خواهم سخن را در بارۀ جشن
